Ras: Onbekend
Leeftijd: 14-01-1999 tot 17-08-2016
Kleur: Tobiano
Ruim 3 jaar geleden, als 12-jarige wuppie, mocht ik van mijn ouders naar jaaaaren smeken éindelijk een leasepony. En dat begint je zoektocht. Ik reed al vanaf m'n 5e op een manege in de buurt, maar daar verleasde ze geen pony's. Uiteindelijk via Bokt een leuke pony tegen gekomen...
... En daar was ze dan!
Dit is onze állereerste foto samen, op de dag dat ik bij haar ging kijken. Dit is op 25 augustus 2013.
Heel eerlijk gezegd, wilde ik toen een stoere, grote KWPN die alles al kon en waar je zo mee de dressuur klasses mee kon doorlopen, absoluut géén bonte pony. Maarja, iedereen moet ergens mee beginnen toch?:')
In de weken daarna hebben we veel gewandeld, geknuffeld & en in de bak rondgehobbeld. Daarna was het tijd om naar buiten te gaan! Gelukkig zit de stal recht tegenover het bos, en hoefde we geen drukke wegen te passeren. Langzaam aan werd ik steeds verliefder op deze eigenwijze pony...
Een van onze eerste buitenritjes, samen met de dochter van Wanda's eigenaar.
We kregen de smaak van het buitenrijden te pakken, en kreeg ik ook wel door dat ik mijn droom over wedstrijden rijden maar moest laten gaan, want met 'bakwerk' maakte je haar echt niet gelukkig. Enkel een klein sprongetje af en toe vond ze wel leuk. Maar buitenrijden bleef de grote favoriet.
Wanda was voor dat ik haar ging leasen al gedekt, maar ze wisten toen niet zeker of het gelukt was. Ze werd steeds wat dikker, en ja hoor, mevrouw was drachtig! 24 Mei zou de grote dag moeten worden. Nog eventjes rustig door gereden, wat deze prachtige plaat opleverde:
Buikkie goed zichtbaar
Maanden gingen voorbij en op 28 mei 2014 was daar; Sky!
Die een tijdje later vrolijk met mams mee op buitenrit ging
( Dit is een afgesloten stuk, er waren meerdere mensen bij en geen vreemden/honden etc. De weg hiernaar toe heeft hij natuurlijk gewoon aan een touwtje gelopen )
Ik kan nog uuuren over haar vertellen en heb nog honderden foto's, maar we nemen even een sprongetje in de tijd: 6 Maart 2015
Een tijdje rommelde het al bij de eigenaren: Een van onze paarden moet eruit. En aan Wanda hadden zij zelf niks.
Dagen lang in tranen geweest; het kon toch niet waar zijn? Weer een van de paarden die het dichts bij mij staan wordt verkocht. ( Dit is eerder gebeurd, een pony waarmee ik kon lezen en schrijven werd zonder het ons vertellen onverwachts verkocht )
Maar zo ver is het gelukkig niet gekomen...
Die vrijdag, 6 maart 2015 wilden mijn moeder opeens graag mee naar stal. Prima, wij in de auto gestapt en er naar toe.
Staleigenaren staan al met een grote smile op hun gezicht te wachten. Ik loop de stal binnen en daar staat Wanda, gepoetst en gevlochten met een briefje op de staldeur:
'' Lieve Lisa, Je hebt de afgelopen tijd laten zien hoeveel Wanda voor je betekend, hoe veel je van haar houdt. Geen prestatie, geen diploma, geen verjaardag staat hier tegen over. Zorg goed voor Wanda, dan zorg je ook goed voor je zelf.
Vanaf deze dag is Wanda voor 100% van jou!''
Tranen met tuiten natuurlijk, niemand kon ons nu nog scheiden!
Vrienden van ons wonen helemaal aan de andere kant van het land, ongeveer 3x per jaar zien we elkaar, wij rijden naar hun, of zij naar ons. Ik en Christie ( dochter, mijn leeftijd ) zeiden hoe vet het zou zijn om een keer samen te kunnen rijden.
Zo gezegd, zo gedaan toch
Halverwege een huisje gehuurd met stallen erbij, allebei op de trailer, en gaan met die banaan.
Een grote droom die uitkwam, jaren hadden Christie en ik hier over gefantaseerd.
Wanda heeft verschillende mensen leren rijden, en ook mijn zusje van 6 vond haar erg interessant
Januari dit jaar heb ik mijn dressuurdroom helemaal laten varen, en ruilden wij ons zwart dressuurzadel en blingbling hoofdstel in voor een bruine Barefoot om nog meer te kunnen genieten van onze buitenritjes. ( Hier hoort ook mijn bruine cap bij, deze ligt hier ergens langs de kant omdat we mooie foto's bij het water wilden. Normaal rijden wij áltijd met cap! )
Dit jaar volgden natuurlijk nog meer ritjes
... En nog meer!
Tot juli 2016 ging alles z'n gangetje, heerlijke buitenritjes en vollop genieten van elkaar. Plannen voor jaren voor de boeg...
Jammer genoeg heeft het allemaal niet zo ver mogen komen
[IM] Wat een gemis... Mijn topper is er niet meer
Een van onze laatste foto's samen, ons afscheidsritje...
Wie had dat gedacht, dat ik ooit zelf, zo vroeg een IM topic zou openen...
Het is nu ruim 2 maanden geleden, dat ik haar heb moeten laten gaan.
De wonden zijn vers, de randen nog rauw. Het gemis is vreselijk.
Maar de gedachten dat ze nu op een betere plek is houd me op de been...
with God by your side
Still can't believe it's true,
I wasn't ready to say goodbye
Baby I'm so lost without you
there's so much I wanted to say
I'm lost in a sea of time
But it's a little too late
I hope you knew I loved you so, each and every day
Did you know you taught me to live to the fullest every day?
- If I Knew, Anouk.''
Vandaag, 28 oktober 2016, staan wij in Bit Magazine in de rubriek 'Het Afscheid'.
http://www.bitmagazine.nl/artikelen/het ... nda/66192/