Die ene verschrikkelijke morgen, donderdag 13 oktober 2016, nooit zal die datum meer uit mijn geheugen verdwijnen. Ik ben 4 keer gebeld met het feit dat de stal in brand stond. Jouw stal. Jouw huisje. Het drong niet door. Ik hing op en begon te gillen, te huilen. Niet jij. Alsjeblieft niet jij. Wat een hel, wat een nachtmerrie. Waarom jij? Waarom?
[VN] Zeven paarden overleden in brand Sommelsdijk
Lieve Ilse, mijn lieve Ilse, ik mis jou zo. Je was mijn kind, mijn alles. Wat hebben wij veel beleefd. Wat heb ik van jou genoten, mijn zwarte gouden prinses.
Die prachtige datum, 27 Juli 2013. Als heerlijk speelse 3-jarige kwam jij eindelijk naar mij. Samen rennen en spelen in de wei. Wat hebben wij een hoop mooie herinneringen gemaakt. Samen op vakantie naar Drenthe; twee oneindige weken door het bos struinen, een TREC-training en een heuse TREC-wedstrijd. Talloze kilometers door onze mooie polders, soms waren we zo een uur of 5 onderweg, gewoon genieten en nieuwe paadjes ontdekken. Twee keer een heuse fotomeeting, een clinic bij Jolanda Adelaar en onze heerlijke strandritten. Je hebt zelfs nog op de voorkant van het boek van Jorieke Savelkouls "Het Friese Paard" mogen staan. En ook springen vond jij prima; Met bit, zonder bit, op neckrope, zonder überhaupt iets rijden. Ik kon het zo gek niet bedenken en je deed het voor me. Jouw kunstjes vond je helemaal het einde. Jambette, spagaat, flemen, kusje, het laatste wat ik jou mocht leren was een knuffel. Een knuffel voor het leven. Lieve Ilse, wat heb ik van jou genoten.
De werkelijkheid is zó hard, zo bitter hard. Ik kan de route naar jouw stal wel dromen. Dat lieve zachte hinnikje als ik de stal in kwam fietsen zodra ik jouw naam riep. Die zachte neus en die grote zwarte ogen die me elke dag opnieuw weer even lief begroetten. Jouw altijd blije en nieuwsgierige blik. Je bent er niet meer, lieve Ilse, in één klap weg. Ik kan alleen maar huilen en wensen dat ik jou weer terug had. Je bent voor áltijd in mijn hart.
Zoals mijn moeder zo hartverscheurend en tegelijkertijd zo mooi schreef:
Waar woorden geen weg vinden, blijft de ondraaglijke pijn over. De intense pijn die jij voelt om het verlies van je allerbeste vriendin, je soulmate, je maatje, je alles ... Ils vulde je leven met onnoemelijk grote vreugde, was jouw inspirator en motor van hoe jij in het leven staat. Jullie liefde steeg en stijgt boven alles en iedereen uit. Jij geloofde in Ils en vertrouwde op haar. Ils geloofde in en vertrouwde op jou. Jullie waren elkaars spiegel. Met Ilse werd jouw droom werkelijkheid. Hoe ontzettend afschuwelijk is die werkelijkheid nu. Nooit meer dat ene dagelijkse zinnetje: "Ik ga naar Ils, mam." Mijn hart huilt om jou ... ik zou er alles voor geven om de glans in je ogen terug te zien. Weet dat Ils, hoe dan ook, altijd bij je blijft.
R.I.P. Ilse W.
25/04/2010 – 13/10/2016
You are forever with me
25/04/2010 – 13/10/2016
You are forever with me
![[o]](https://boktimg.nl/s/cadeau.gif "Cadeautje!")