Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter:** 10-10-16 15:07

Relatie tussen christelijke en ongelovige

Geplaatst door de TopicStarter: 10-10-16 15:07

Hallo bokkers,
Ik ben erg benieuwd hoe jullie denken over een relatie tussen een gelovige met ongelovige.

Kennen jullie zo'n relatie of misschien zit je zelf in zo'n relatie? Hoe gaat dit, waar loop je tegenaan, hoe ervaar je het?

Natuurlijk zit er wel verschil tussen in mate van geloven/niet geloven wat (denk ik) wel belangrijk is. Twee ruggen tegen elkaar zal niet werken?

Mijn vriend is christelijk, gaat elke zondag naar de kerk, bid voor het eten, maar door werk geen mogelijkheid om aan meer activiteiten bij bijvoorbeeld de kerk deel te nemen.
Ik ben christelijk opgevoed en christelijke scholen. Dus veel van meegekregen maar de familie is eigenlijk (behalve grootouders) allemaal van het geloof afgestapt.

We kunnen er goed over praten omdat ik vrij ver kom qua dingen waar ik hetzelfde over denk, maar natuurlijk zullen er ooit punten komen zoals trouwen, kinderen dopen/opvoeding waar we beide iets andere visies in hebben.

Vooral over deze punten ben ik erg benieuwd hoe andere mensen dit zien!

Alle meningen/visies/ideeën enz zijn van harte welkom. Hou het wel respectvol als je een andere mening hebt als een ander.

**Geplaatst:** 10-10-16 15:12

Re: Relatie tussen christelijke en ongelovige

Geplaatst: 10-10-16 15:12

Geen recente ervaring maar wel van 7 jaar geleden. Poosje relatie gehad als Brabantse ongelovige met iemand uit omgeving Staphorst.

Opzich ging dat best goed (ook geen reden van breuk geweest, gewoon te weinig tijd en afstand).

Echt een familie die op zondag 2x naar de kerk ging.

Ik werd hartelijk ontvangen in de familie ook met kerst enz. En wanneer zij bidden voor het eten was ik gewoon stil.
Ben nooit mee naar de kerk geweest. Omdat ik zelf aangaf dit niet te willen.

Ties 3/6/2015

**Geplaatst:** 10-10-16 15:15

Geplaatst: 10-10-16 15:15

In mijn ogen en ervaring is het belangrijker of de andere respect heeft dan of de andere hetzelfde geloofd.

Ik ben christelijk en mijn ex ook, juist dat botste omdat er van zijn kant geen respect was. Ik moest mij continu verantwoorden tegen over hem ipv God en het was continu strijd wie 'het beste kon bidden' en het meeste wist. In mijn ogen gewoon schijnheilig.

Mijn huidige vriend is niet gelovig maar heeft wel respect. Als ik graag naar de kerk wil of even behoefte heb aan stille tijd is dat oké. Ook kunnen we discussiëren over iets en gewoon concluderen dat we er anders tegen aan kijken en het daar mee afronden.

Maar niet alle gelovigen zijn zoals mijn ex en niet alle ongelovigen zoals mijn vriend. Wederzijds respect is voor elke relatie een sleutelwoord.

**Geplaatst:** 10-10-16 15:17

Geplaatst: 10-10-16 15:17

Voor mij ook een ervaring van zo'n 6 a 7 jaar geleden.
Ging ook goed, al vond ik het zelf niet fijn om elke zondag 2x mee te 'moeten'.
Is uiteindelijk niet de oorzaak van uitgaan geweest

Jarvik

**Geplaatst:** 10-10-16 15:24

Re: Relatie tussen christelijke en ongelovige

Geplaatst: 10-10-16 15:24

Interessant onderwerp!

Ik denk dat het in een relatie best goed kan gaan. Maar ik vraag mij wel af, hoe als je later samen kinderen krijgt? Wat voor opvoeding ga je de kinderen mee geven?

Of als je gaat trouwen. Een gelovige wil toch graag in de kerk trouwen om Gods zegen te vragen?

**Geplaatst:** 10-10-16 15:42

Re: Relatie tussen christelijke en ongelovige

Geplaatst: 10-10-16 15:42

Als je beide maar gelooft in je relatie en verder elkaar respecteert en ruimte geeft in zijn of haar "eigen" dingen dan moet dat heel goed kunnen gaan.

Groetjes,
Pjotr en Junkie: Spikkels rule

**Geplaatst:** 10-10-16 15:47

Geplaatst: 10-10-16 15:47

Zou voor mij niet werken, wat mijn man wel/niet geloofd is zijn zaak maar ons kind is onze zaak. Gelukkig is hij atheist en ik afvallige, want als hij ons kind zou willen dopen zou hij een groot probleem hebben. En andersom. Mijn familie is van de kerk, zijn niet. Werkt prima verder

maar die hoef ik niet op te voeden

ik breng ons kind wel stukje kerk bij, ivm mijn familie en algemene kennis, maar verder geen religie in de opvoeding. Als ons kind zelf later voor geloof kiest, prima hoor

dan is het zijn eigen keuze, niet opgelegd door ons

Laatst bijgewerkt door vuurneon op 10-10-16 15:55, in het totaal 2 keer bewerkt

**Geplaatst:** 10-10-16 15:48

Geplaatst: 10-10-16 15:48

Zou eerst voor mezelf nagaan hoever je wilt gaan. Vind je het okee dat eventuele kinderen gedoopt worden? (Bij mij zou dit absoluut nee zijn ik ben fel tegen kinderdoop, zelfde geldt bij andere geloven voor besnijdenis bv).
Waar staat hij in het geloof, vind hij dat een vrouw de man moet gehoorzamen en dat soort fundimentele dingen waar je gegarandeerd op gaat vastlopen als je een beetje eigenwaarde hebt en vrijdenkend bent? Hoe erg zit hij onder de plak van zijn familie en kerkgenootschap?

Ik zou niet willen dat ik en helemaal niet eventuele kinderen (ik ben dat station al gepasseerd trouwens) vergiftigd worden met die kul. En doet je vent het niet dan de schoonfamilie wel en jij bent dan de kwaaie piet die de duivel in zich heeft.... Leuk voor je kinderen.

Natuurlijk is de ene gelovige de andere niet en ik denk dat als je je in een familie begeeft je wel een idee krijgt van hoe ze erin staan, maar het gevaar blijft altijd dat een man met je meepraat tot je getrouwd bent en dan ineens de ware aard naar boven komt als je niet meer wegkunt.
Kinderen zou ik in zo´n relatie in elk geval nooit willen. Die hebben geen keus wat de invloed van de kerk (en schoonfamilie etc) betreft en kunnen een enorm loyaliteits conflict ondergaan als ouders niet op 1 lijn staan.

* [PP] [VOLG] Nieuwe rescue * * [ITP] Weer eens een update uit Portugal *
Facebook: * Opvang Paarden Portugal * * Vrienden van Vincent * Insta:machomachinho
Donaties kunnen nu ook per PayPal

**Geplaatst:** 10-10-16 15:52

Re: Relatie tussen christelijke en ongelovige

Geplaatst: 10-10-16 15:52

@Lusitana dat zal ook aan de familie liggen.

Ik ben niet gedoopt, mijn partner wel ons kind niet.
Mijn schoonfamilie steigert vooral dat er geen peet-ooms en tantes zijn want ze vinden dat ze daar recht op hebben (ja lachwekkend he).
Mijn vent komt alleen in de kerk als iemand dood is. Dus gaat verder nooit en heeft niks met de kerk of geloof.

Toch wordt het mij kwalijk genomen.

Ties 3/6/2015

**Geplaatst:** 10-10-16 15:52

Geplaatst: 10-10-16 15:52

Heeft inderdaad met wederzijds respect te maken. Eigenlijk moet deze kwestie geen verschil zijn met andere dingen. Je gaat in een relatie ook dingen tegen komen die niks met geloof te maken hebben en jullie toch verschillend over kunnen denken.

Als jullie daarin respect kunnen hebben en goed over dat soort zaken kunt praten moet dat helemaal goed komen.

Iemand een Kerstmuts gevonden?

**Geplaatst:** 10-10-16 15:59

Geplaatst: 10-10-16 15:59

Koekeroekus schreef:
Heeft inderdaad met wederzijds respect te maken. Eigenlijk moet deze kwestie geen verschil zijn met andere dingen. Je gaat in een relatie ook dingen tegen komen die niks met geloof te maken hebben en jullie toch verschillend over kunnen denken.

Maar die zijn vaak niet bepalend voor hoe iemand zijn leven leidt en dat is het geloof wel

Ik (niet gelovige) zou het persoonlijk niet kunnen, een relatie met een gelovige.
Dat heeft niet perse met het ontbreken van respect te maken want ik respecteer ieders keuze, maar ik wil er niet mijn leven mee delen. Ik kies ervoor om mijn leven te willen delen met iemand die daar hetzelfde in staat als ik (net zoals waarschijnlijk veel gelovigen ook het leven willen delen met een andere gelovige).

**Geplaatst:** 10-10-16 16:10

Geplaatst: 10-10-16 16:10

Ik denk dat het er vooral aan ligt hoe wel- en niet-gelovig de twee mensen zijn. Een echte atheïst en een streng gelovige, ik kan me bijna niet voorstellen dat dat werkt.
Wij hebben zelf helemaal niets met geloof, mijn vriend nog minder dan ik. Ik zou het bv heel irritant vinden als een partner 'God' de schuld gaat geven van alles, of bv aan 'God' gaat vragen wat hij moet doen, welke beslissing hij moet maken.. Of te veel volgens het geloof leeft zoals het afkeuren van homo's, van werken op zondag, en van dat soort zaken.. Alleen al bij het horen van het woord 'God' krijg ik de kriebels :')

Zou geen goede combi zijn dus, hoe leuk de kerel verder ook zou zijn. Prima als iemand zo wil leven natuurlijk, maar niet samen met mij :Y)

Nu ken ik eigenlijk niemand die gelovig is, op mijn grootouders na, dus ik heb het nooit goed zien gaan maar ook nooit zien mis gaan, dus wie weet valt het allemaal mee en kan het best werken.

Dynamische energie van Tibber? Via deze link krijgen we beide €50 shoptegoed
❤︎❤︎❤︎❤︎❤︎❤︎
Ons project; ⛵️ Van opknapper naar wonen op een zeilschip

**Geplaatst:** 10-10-16 16:12

Geplaatst: 10-10-16 16:12

Goof schreef:
Maar die zijn vaak niet bepalend voor hoe iemand zijn leven leidt en dat is het geloof wel

Mee eens. Ik heb zelf als gelovige twee relaties gehad met ongelovige (maar wel bekend met het christelijk geloof). Het werkte niet omdat geloof voor mij in mijn hele leven verweven zit, en het voor mij niet werkt omdat niet te kunnen delen met je partner. Je kunt er niet echt concessies in doen voor jezelf (daarmee bedoel ik niet dat ik de ander tot iets verplichtte). De eerste relatie is in goed overleg beëindigd omdat we beiden zagen dat het niet verstandig was. De tweede is om andere redenen uitgegaan maar ook mogelijk hierop gestrand.
Ik weet nu in ieder geval dat het voor mij te belangrijk is om niet te kunnen delen

. Dus het was wel leerzaam in dat opzicht.

**Geplaatst:** 10-10-16 16:13

Geplaatst: 10-10-16 16:13

Kinderdoop of volwassenendoop ligt ook aan de kerk waar je naar gaat. Vanuit de Bijbel is kinderdoop iig niet echt uit te leggen. Dat is door mensen 'verzonnen'.

Ik ben gelovig en mijn man ook, ik zou geen levenspartner willen zonder of een ander geloof. Zou niet werken voor mij.

**Geplaatst:** 10-10-16 16:14

Geplaatst: 10-10-16 16:14

Manlief is katholiek en ik helemaal niks. Voor de kerk getrouwd, na toestemming van meneer pastoor en de belofte dat ook ik onze kids in het katholieke geloof zou opvoeden etc. Mijn man ging overigens al jaren niet meer naar de kerk enzo. Op een uitzondering na.
Na, de eerste twee kids braaf tot en met communie gedaan. De in tussen tijd twee laatste kids (tweeling) alleen laten dopen. Had er verder geen zin in meer in. Aangezien mijn man t allemaal wel best vond en ik voor al dat gedoe op kon draaien. Kortom, het heeft hier nooit problemen opgeleverd. Denk dat als puntje bij paaltje komt, ik geloviger ben dan mijn man ;-)

**Geplaatst:** 10-10-16 16:29

Geplaatst: 10-10-16 16:29

Mijn man is zwaar gelovig opgevoed, niet meer aktief gelovig, hij kan zich niet vinden in de regels die de dominee maakt, ik ben ongelovig. We zijn ruim 18 jaar samen.
Onderling lopen we samen nergens tegen aan, allebei zijn we van mening dat als iemand gelovig is en daar naar leeft dat dat prima is. We schoppen dan ook absoluut niet tegen het geloof aan ook al kunnen we ons er niet in vinden.
Waar wij wel tegen aan liepen en wat ook daadwerkelijk voor problemen heeft gezorgd zijn zijn ouders. Die doen alles voor de buitenwereld om alles maar op het perfecte plaatje te laten lijken, met name voor de mensen die naar dezelfde kerk gaan.
Het heeft jarenlang voor dusdanig grote problemen gezorgd dat er nu dus al een aantal jaren geen contact meer is.

Terwijl je inhoudt om iets ernstig te overwegen, fladdert de gelegenheid vaak vrolijk voorbij.

**Geplaatst:** 10-10-16 16:47

Re: Relatie tussen christelijke en ongelovige

Geplaatst: 10-10-16 16:47

Ik zou het ook niet kunnen, samen leven met iemand die religie belangrijk vindt. Ik heb een heel sterke afkeer van alles wat met religie en vooral religieuze tradities te maken heeft, en heb vaak moeite om begrip op te brengen voor mensen die dat wel belangrijk vinden. Dat zou dus voor geen meter werken.
Gelukkig denkt mijn man er hetzelfde over

Grammar, it's the difference between knowing your sh!t and knowing you're sh!t.
Mensen met een zuiver geweten hebben een slecht geheugen.

**Geplaatst:** 10-10-16 16:51

Re: Relatie tussen christelijke en ongelovige

Geplaatst: 10-10-16 16:51

Mijn moeder is gelovig opgevoed, mijn vader niet. Nooit problemen geweest, ook niet voor ons als kinderen.
Mijn moeder is echter wel grotendeels van het geloof afgestapt, ze gaat niet meer naar de kerk en bidden voor het eten doen we alleen als we bij de gelovige kant van de familie zijn. Gaat prima, en is voor iedereen de normaalste zaak van de wereld geworden.

Zoiets is even wennen, maar het feit dat jij gelovig bent opgevoed helpt al een hoop denk ik.

I am because you were

**Geplaatst:** 10-10-16 16:54

Geplaatst: 10-10-16 16:54

Goof schreef:
Koekeroekus schreef:
Heeft inderdaad met wederzijds respect te maken. Eigenlijk moet deze kwestie geen verschil zijn met andere dingen. Je gaat in een relatie ook dingen tegen komen die niks met geloof te maken hebben en jullie toch verschillend over kunnen denken.

Maar die zijn vaak niet bepalend voor hoe iemand zijn leven leidt en dat is het geloof wel

Ik (niet gelovige) zou het persoonlijk niet kunnen, een relatie met een gelovige.
Dat heeft niet perse met het ontbreken van respect te maken want ik respecteer ieders keuze, maar ik wil er niet mijn leven mee delen. Ik kies ervoor om mijn leven te willen delen met iemand die daar hetzelfde in staat als ik (net zoals waarschijnlijk veel gelovigen ook het leven willen delen met een andere gelovige).

Soms kan dat wel bepalend zijn. Maar zou jij iemand laten lopen die je echt helemaal geweldig vind omdat hij gelovig is? In mijn ogen houd je dan niet genoeg van elkaar.

En eerlijk is eerlijk hoor! Elke gelovige is anders! Dat voorop. Ik ben zelf wel gelovig en mijn man niet. We waren op slag verliefd en zijn inmiddels getrouwd. Volgens het boekje? Nee dat niet. Maar dat ligt er natuurlijk aan hoe je zelf erin staat. Het levert juist wel eens leerzame discussies op.

Denk dat veel mensen zelfs een beetje bang zijn voor het geloof. Vanuit vroeger was dat natuurlijk super streng maar er zijn tegenwoordig ook genoeg normale mensen die zich normaal gedragen en toch gelovig zijn. Ik heb geen moment getwijfeld aan ons.

In mijn geval is mijn geloof mijn leidraad maar niet leidend.

Iemand een Kerstmuts gevonden?

**Geplaatst:** 10-10-16 16:56

Geplaatst: 10-10-16 16:56

Wij hebben ook niets met geloof en ben daar blij voor. Mijn vriend wou eigenlijk ons zoontje laten dopen, niet omdat we geloven maar omdat het dan voor hem makkelijker is als hij later bv wel voor de kerk wil trouwen.

Maar ik vond dat echt hypocriet, we moeten dan ook met de priester gaan babbelen en zou echt niet kunnen liegen.

Nu heeft hij wel een meter en een peter, ik wist zelfs niet dat dat gelinkt was aan het geloof.

Mijn ouders waren ook niet echt katholiek, mijn moeder haar ouders waren wel heel erg gelovig. Ik ben dus wel gedoopt enzo louter om die reden.

**Geplaatst:** 10-10-16 16:57

Geplaatst: 10-10-16 16:57

Nee ik zou geen relatie met iemand aan gaan die geloofd, die heeft gewoon hele andere ideeën.
Een vroegere vriendin heeft wat met iemand die gelooft, ze hebben alle beide een hele andere manier van leven, hun idee over het leven enz. ook gaat hij elke zondag naar de kerk.

Nee daar zou ik geen behoefte aan hebben, dat zou hier gaan botsen!

Spoiler:
Kiekeboe haha

**Geplaatst:** 10-10-16 17:05

Geplaatst: 10-10-16 17:05

Ik zou zeer beslist geen relatie met een gelovig persoon kunnen aangaan.

Ooit wel gehad maar ik denk zo fundamenteel anders over heel veel zaken dat dat gewoon niet gaat. Dat bleek ook wel. Ruzie over gehad zelfs.

Zeker als je dan ook nog eens kinderen aan het opvoeden bent.

Ik vind het echt heel erg prettig dat mijn man net als ik een overtuigd Atheïst is. Dat maakt het zo prettiger.

En ik denk dat het voor iemand die echt gelovig net zo goed op gaat.

That awkward moment when someone yells at you for clicking your pen and you have to click it one more time to use it....

**Geplaatst:** 10-10-16 17:06

Geplaatst: 10-10-16 17:06

Koekeroekus schreef:
Goof schreef:

Maar die zijn vaak niet bepalend voor hoe iemand zijn leven leidt en dat is het geloof wel

Ik (niet gelovige) zou het persoonlijk niet kunnen, een relatie met een gelovige.
Dat heeft niet perse met het ontbreken van respect te maken want ik respecteer ieders keuze, maar ik wil er niet mijn leven mee delen. Ik kies ervoor om mijn leven te willen delen met iemand die daar hetzelfde in staat als ik (net zoals waarschijnlijk veel gelovigen ook het leven willen delen met een andere gelovige).

Soms kan dat wel bepalend zijn. Maar zou jij iemand laten lopen die je echt helemaal geweldig vind omdat hij gelovig is? In mijn ogen houd je dan niet genoeg van elkaar.

Ik geloof niet dat ik die persoon dan überhaupt als helemaal geweldig zou vinden, dus die zou ik laten lopen ja. Net zoals ik mannen met een kinderwens heb laten lopen, hoe geweldig ik ze ook vond. Daar doe ik ook niet aan. Dat heeft ook niet te maken met 'dan houd je niet genoeg van elkaar', dat is gewoon mijn keuze in het leven. Net zoals iedereen zijn keuzes en voorkeuren heeft.

Ik ken overigens meerdere verhalen net als dat van jou, geweldig dat dat zo goed werkt! +:)+

**Geplaatst:** 10-10-16 17:14

Re: Relatie tussen christelijke en ongelovige

Geplaatst: 10-10-16 17:14

@ Goof

Dat vind ik dan wel echt knap van je! Hoop je ergens niet dat de mannen zich misschien willen aanpassen op jouw wens? Het kan natuurlijk ook zijn dat je een vent tegen komt die eerst geen kinderen wil en tijdens jullie relatie wel. Kan misschien dan ook andersom.

Puur interesse hoor! Haha, gewoon benieuwd hoe mensen daar over denken. Kan me er zelf niks bij voorstellen namelijk haha

Iemand een Kerstmuts gevonden?

**Geplaatst:** 10-10-16 17:17

Geplaatst: 10-10-16 17:17

Koekeroekus schreef:
@ Goof

Dat vind ik dan wel echt knap van je! Hoop je ergens niet dat de mannen zich misschien willen aanpassen op jouw wens? Het kan natuurlijk ook zijn dat je een vent tegen komt die eerst geen kinderen wil en tijdens jullie relatie wel. Kan misschien dan ook andersom.

Puur interesse hoor! Haha, gewoon benieuwd hoe mensen daar over denken. Kan me er zelf niks bij voorstellen namelijk haha

Ik vind het zonde om een relatie aan te gaan en dan maar te hopen dat een ander zich aan mij wil aanpassen. Ten eerste kan ik dat niet verwachten van een ander en ten tweede, stel dat hij zich niet aanpast heb ik misschien wel jaren tijd en energie gestoken in een relatie die uiteindelijk dus toch stopt.

Wie is er online