Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter:** 28-09-16 21:52

Angst

Geplaatst door de TopicStarter: 28-09-16 21:52

En hoe kom je er weer vanaf.

Na een giga angstaanval op mijn paard besloten hem te verkopen omdat ik niet meer verder durf met hem. Mijn angst zorgde ervoor dat ik geen leider voor hem kon zijn. En we van kwaad tot erger gingen. Degene die hem nu rijd daar is hij zo mak als een lammetje.

Maar ik wil wel verder met rijden maar zelfs thuis op de bank heb ik last van hartkloppingen, angstig gevoel dat me benauwd, etc. Hoe kom ik er van af. Rationeel weet ik prima dat het van geen kanten klopt maar mijn lijf doet anders.

Zijn er bokkers doe hetzelfde mee hebben gemaakt en er weer overheen zijn gekomen. Weer ontspannen en onbevangen op een paard stappen. Wat heeft julie geholpen.

Ik heb al een keer op een doodbraagf paard weer gereden maar dat was blijkbaar niet genoeg voor mijn gevoel.

Tinkers volgen in hun paradijs in ontwikkeling? https://www.instagram.com/paddockparadise_op_t_veen?igsh=MWRvMmRsdWo1cDFhMg%3D%3D&utm_source=qr

**Geplaatst:** 28-09-16 21:57

Re: Angst

Geplaatst: 28-09-16 21:57

Ik zit momenteel zelf met een angststoornis, weliswaar niet met paarden maar met ruimtes en omgeving. Ik ervaar dezelfde dingen als jij, hartkloppingen angstig gevoel etc. Ik ga nu naar een psycholoog, die me verder gaat helpen. En ik probeer zo min mogelijk dingen te ontwijken. Misschien is het verstandig om eens langs je huisarts te gaan en het daar voor te leggen.

You're not supposed to look back. You're supposed to keep going [o]

**Geplaatst:** 28-09-16 21:59

Geplaatst: 28-09-16 21:59

Ik volg even. Ik herken het wel. Ik heb ook een paard waar ik echt bang voor ben. Hij heeft mij behoorlijk het plezier ontnomen.... Nou ja, niet eerlijk om het bij hem neer te leggen, maar ik kon hem niet handelen. Ik heb hem nog steeds. Ik ben stapelgek op hem, kan hem niet missen, maar ik mis wel de kwaliteit om hem te bieden wat hij nodig heeft. Dus dat heb ik gevonden in de vorm van een verzorgster. Maar ik hoop er toch echt ooit weer zelf op te stappen......

Kerstmuts

**Geplaatst:** 28-09-16 22:01

Geplaatst: 28-09-16 22:01

Absoluut naar een psycholoog toe gaan.

Echt vervelend om je zo te voelen :(:)

Ik heb ook erg lang last van angstaanvallen gehad, ben uiteindelijk toch via de huisarts bij een psycholoog beland.
Door middel van oefeningen die ik gewoon thuis via internet kon gaan doen heb ik het nu onder controle,
geen aanvallen meer gehad,dus echt gaan doen

des te sneller kun je er mee omgaan zodat het niet meer erg is

[IM] 22 jaar waren we bij elkaar…dag lieve lieve Appie…

**Geplaatst:** 28-09-16 22:02

Geplaatst: 28-09-16 22:02

Ik heb er zelf geen ervaring mee, maar ik kan me voorstellen dat het heel moeilijk voor je is.

Wat knap dat je tóch weer op een paard bent gestapt, ook al deed dit niets voor je gevoel.

Bedenk je goed dat je gevoel een gevolg is van je gedachten. Jij zegt: rationeel weet ik dat het niet klopt, maar mijn lijf doet anders.
Maar...
Rationeel wéét je het, maar blijkbaar geloof je het niet.

Kijk naar wat voor jou op dit moment goed is (alleen borstelen? Een rondje stappen, terwijl iemand het paard vasthoudt?) en probeer dat. Kijk hierbij naar wat er bij jou gebeurt en wat je voelt. Wat helpt jou in zo'n situatie? Misschien bedenken wat er zo fijn aan paardrijden was voor je of iets heel anders.

Vraag hulp!

Succes in ieder geval!

Enjoy the little things in life, because one day you will look back and realize it were the big things.

**Geplaatst:** 28-09-16 22:06

Geplaatst: 28-09-16 22:06

Idd ook gewoon hulp zoeken bij een psycholoog en meditatie en relaxatie oefeningen doen. En dan voor het paard gerichte beroep doen op een instructeur die veel ervaring heeft met/ gespecialiseerd is in angstige ruiters en echt weer opbouwen van nul: de eerste keren desnoods met een begeleider die het paard leidt.

**Geplaatst:** 29-09-16 09:12

Geplaatst: 29-09-16 09:12

k ben ook doodsbang voor paarden geweest.. Voor mij heeft het geholpen om alleen maar op de grond bezig te zijn, ik durfde tot een aantal jaar geleden niet eens in de buurt te komen

.. ik ben bij mensen langsgeweest, veel geaaid, veel gepraat erover in het bijzijn van een paard.. Veel fietsen langs paarden (dan gaat het toch weer kriebelen) af en toe even stoppen.. En nu is het zelf zover dat ik een eigen paard durf te nemen! Ik wil er best met je over praten, of jouw uitlaatklep zijn.. Succes en sterkte!

**Geplaatst door de TopicStarter:** 29-09-16 11:19

Geplaatst door de TopicStarter: 29-09-16 11:19

xChanelx schreef:
Bedenk je goed dat je gevoel een gevolg is van je gedachten. Jij zegt: rationeel weet ik dat het niet klopt, maar mijn lijf doet anders.
Maar...
Rationeel wéét je het, maar blijkbaar geloof je het niet.

Succes in ieder geval!

Dier heb ik wel wat aan. Bedankt

Tinkers volgen in hun paradijs in ontwikkeling? https://www.instagram.com/paddockparadise_op_t_veen?igsh=MWRvMmRsdWo1cDFhMg%3D%3D&utm_source=qr

**Geplaatst:** 29-09-16 11:22

Geplaatst: 29-09-16 11:22

maximuss schreef:
Idd ook gewoon hulp zoeken bij een psycholoog en meditatie en relaxatie oefeningen doen. En dan voor het paard gerichte beroep doen op een instructeur die veel ervaring heeft met/ gespecialiseerd is in angstige ruiters en echt weer opbouwen van nul: de eerste keren desnoods met een begeleider die het paard leidt.

Dit

En qua instructeur kan ik je Paulette Zorn erg aanbevelen. Zij heeft mij ontzettend geholpen na een ernstige val met mijn paard. Ze kijkt vooral naar jou, hoe je reageert op dingen en hoe je het op kunt lossen in je lijf. Ze zit in Koekange, dus wellicht voor jou ook nog goed aan te rijden

∞ ♥ Jim & Noura & Ximo ♥ ∞
https://www.equinoji.nl - onafhankelijk voedingsadvies voor paarden - snacknetjes te koop

Met korting naar Equiday? Ga naar www.equiday.nl, gebruik de code EN24 bij het afrekenen en krijg 10% korting!!

**Geplaatst:** 29-09-16 11:44

Geplaatst: 29-09-16 11:44

Ik ken t gevoel, ik ben ook bang maar ik rijd gelukkig wel. Heb je niet een vriendin met paard waar je gewoon mee mag en dan hoef je er niet eens op, gewoon eerst alleen al mee kijken ook naar les of wedstrijden. Bij mij zorgt t ervoor dat ik dan toch wel weer zin krijg om te rijden. Verder idd bij jezelf na gaan wat jou geen angstig gevoel geeft maar n goed gevoel.
Hulp is sowieso goed, ik heb ook hulp voor n angststoornis maar niet paardgerelateerd. Bij de paarden heb ik helemaal geen angst alleen als ik er op zit en ze iets onverwachts doet. Ik baal ervan maar toch haal ik nog steeds genoeg voldoening en plezier uit t hebben van paarden zodat ik wel doorga.

Carpe diem

**Geplaatst:** 29-09-16 11:52

Re: Angst

Geplaatst: 29-09-16 11:52

Ik ben ook een stuk selectiever geworden in waar en wanneer ik op stap. Afhankelijk van je lengte en gewicht of mijn oude pony je kan dragen, maar kom anders eens langs. Hulp met uitmesten kan ik wel gebruiken

. Rest is optioneel.

Bayo - 01-01-1996 - 15-04-2017

“Technological progress has merely provided us with more efficient means for going backwards.” – Aldous Huxley –

**Geplaatst:** 29-09-16 11:59

Re: Angst

Geplaatst: 29-09-16 11:59

Dit had mijn verhaal kunnen zijn, ik heb nu ook een angststoornis en daardoor gestopt met rijden.
loop bij psycholoog en die gaat mij helpen, maar vind het nog wel heel lastig juist door wat jij ook zegt
in je hoofd denk je doe normaal en je lijf doet ontzettend raar.

Iris &
Campbellie Hamsters: Bruri & Senja
Duitse dog: Dieke ●○● Whippet: Jeppe

**Geplaatst door de TopicStarter:** 29-09-16 12:06

Re: Angst

Geplaatst door de TopicStarter: 29-09-16 12:06

Alles er naast is geen probleem. Ook met mijn eigen paard niet. Al vind ik hem vasthouden terwijl de ander ruiter opstapt wel af en toe spannend. Hem poetsen, opzadelen, wandelen vind ik allemaal niet spannend. Puur alleen het rijden wanneer hij dus staakt door mijn spanning. Ik kan mijn eigen spanning niet laten afvloeien en dat zorgt er dus voor dat ik volledig blokkeer met alle gevaren van dien omdat mijn paard heel duidelijk laat zienhoe gespannen ik ben maar hij te onzeker is om mijn daar doorheen te loodsen. Wat dus ook maakt dat hij nu verkocht gaat worden. Maar dan blijf ik nog met mijn spanning zitten en daar zoek ik dus wat voor wat mij zou kunnen helpen zodat ik bij ieder ander paard weer blanco op kan stappen.bij hem wil ik dat niet meer aangaan omdat dat voor het paard ook niet meer eerlijk is om nog meer van hem te vragen.

Tinkers volgen in hun paradijs in ontwikkeling? https://www.instagram.com/paddockparadise_op_t_veen?igsh=MWRvMmRsdWo1cDFhMg%3D%3D&utm_source=qr

**Geplaatst:** 29-09-16 13:08

Geplaatst: 29-09-16 13:08

Wat vervelend ts, zonde dat je door de spanning niet verder kan met je paard. Dat is wel een verdrietig besluit maar ook eerlijk tegenover je paard.

Ik heb het ook gehad met mijn jonge paard, maar toen ik daarna op een ouder braver paard ging rijden werd t heel snel beter, gewoon omdat dat paard niet reageerde op mij en helemaal niet kijkerig was. Zo heb ik t vertrouwen wel terug gekregen! Nu met weer een ander paard gaat t goed, maar als ze schrikt, bokt of iets anders doet ben ik wel weer bang. Ik moet accepteren dat ik dat houd maar is wel balen en een rotgevoel. Ik ga er vanuit dat ik gewoon aan haar moet wennen en dat het dan wel komt. Ze is sowieso niet verkeerd en ze is 11 jaar.
Jonge paarden begin ik sowieso niet meer aan en ik heb dit paard gekocht voor lange termijn. Ik heb mijn ambities ook bijgesteld, superfanatiek wedstrijdrijden is eerst van de baan, de druk moet er ook gewoon af. Blijf positief er zijn zoveel paarden, zelfs kinderen en oude mensen kunnen paardrijden! Er zijn altijd mogelijkheden om betrokken te blijven in de paardensport.

Carpe diem

**Geplaatst:** 29-09-16 13:24

Geplaatst: 29-09-16 13:24

Ik ben Centered Riding instructeur en gespecialiseerd in begeleiding van ruiters met (faal)angst.
Die specialisatie komt omdat ik ook ademcoach ben en een psychologische opleiding heb gevolgd, plus opleiding over het gedrag van paarden en ben nu bezig met een jaaropleiding rechtrichten.

Bij ruiters met angst komt dan alles samen, de relatie met je paard, rijtechnische vaardigheden opbouwen, balans van het paard, en de psyche en, heel belangrijk, ademhaling van de ruiter.

Op mijn website heb ik (onder ademcoach) een stukje geschreven over de invloed van je ademhaling bij stress. En hoe je dus ook door je ademhaling te (leren) beheersen je stressnivo onder controle kunt krijgen. Hiermee kun je hartcoherentie bereiken wat er ook voor kan zorgen dat je emotioneel anders over de situatie kunt denken (staat ook een beetje uitgelegd bij paardencoaching - hersenen mens en paard)

TS misschien is het nuttig voor je om eens op mijn website te kijken of je daar dingen herkent en misschien wat informatie leest waar je hoop uit kunt halen. Er is echt veel mogelijk op het gebied van angst (niet alleen bij het paardrijden)

Ik geef ook theoretische workshops zonder paard, met praktijkoefeningen. Toevallig staat er morgen één gepland.
Daaruit blijkt al dat de oplossing op veel verschillende vlakken te vinden is en vaak is het een combinatie van meerdere gebieden.

Wat ik altijd belangrijk vind is kleine stapjes nemen, positieve herinneringen opbouwen en zo langzaam (op je eigen tempo want jij bent de baas in het proces) je comfortzone uitbreiden.

Maar echt, ik weet uit ervaring, er is hoop

Centered Riding & Rechtrichten (Specialisatie: begeleiding voor ruiters met (faal)angst en bitloos rijden), Joker the Horse Simulator,
Relatie met je paard, Therapie/EMDR & coaching met paarden en embodiment coach
https://www.paardenpsyche.nl en https://www.facebook.com/Paardenpsyche - Utrechtse Heuvelrug

**Geplaatst:** 29-09-16 17:15

Re: Angst

Geplaatst: 29-09-16 17:15

Ik heb geen angstaanvallen gehad (gelukkig). Maar ik ben wel bang geweest voor mijn eigen paard.. Dit omdat ik er af gevallen ben, mijn knie ernstig heb gebroken (moest geopereerd worden), daarna twee mensen heb gezien die er niks meer mee durfde (1 afgevallen, 1 afgestapt in tranen).. Maar inmiddels rij ik haar zelf weer, ze heeft een behoorlijk gecompliceerd karakter. Maar ik ben zo ontzettend gek op haar. Ik heb er ook zeker met tranen op gezeten, nog niet zo heel lang geleden omdat ze recht overeind kan komen. Maar ook hier zijn we doorheen gekomen. Ik heb ontzettend veel steun gehad aan mijn instructeur (nu nog steeds)!

**Geplaatst:** 29-09-16 18:20

Re: Angst

Geplaatst: 29-09-16 18:20

Ik ben zelf begonnen als angstige ruiter, en angst is nog regelmatig teruggekomen na bv negatieve ervaringen.

Voordeel daarvan is dat ik weet dat het voor mij vooral een kwestie is van mezelf niet overhaasten. Gewoon stukje bij beetje de positieve ervaringen uitbreiden, en dan komt bij mij de drang om weer eens wat anders en wat meer te doen vanzelf wel weer. En ook het besef: ik hoef niks te bereiken met paardrijden. 't Is mijn rijden, dus als ik niet meer wil/kan/durf dan een paar rondjes stappen, dan is dat mijn keuze. En daarmee is dat (meestal) genoeg.

Hoe meer ik daarin mijn gevoel respecteer, hoe sneller dat terugveert. (Maar als de angst over tijd is opgebouwd, is dat niet met 1 keer weer uitgesleten.)

Overigens vind ik het zelf erg geruststellend dat ik manegepaarden rijd: minder het idee dat ik oneerlijke dingen verwacht van ze: ik ben maar een van de ruiters. Ik ben niet alleen verantwoordelijk. En veel van de manegepaarden zelf hebben me ook getoond dat ze het wel accepteren, hun ruiter willen helpen, of echt niet veel meer doen dan stilstaan als ze onzekerheid voelen. En als het dan weer klikt en de angst vermindert, gaan ze gewoon weer met je mee.

**Geplaatst:** 30-09-16 08:48

Re: Angst

Geplaatst: 30-09-16 08:48

Ik verplaats je topic naar [RT-V] Rijtechnische vragen. Dit omdat de angst van TS invloed heeft op het paardrijden.

**Geplaatst:** 30-09-16 08:56

Re: Angst

Geplaatst: 30-09-16 08:56

Ik herken je verhaal helemaal.
Ik heb hetzelfde meegemaakt..ook uiteindelijk paard verkocht.
Na meer dan 20 jaar paardrijden vond ik het echt verschrikkelijk..laat me alles met paarden doen geen probleem maar als iemand zegt ga er maar even op dan bekruipt me de angst al ook al weet ik dat het paard doodbraaf is.
Ik heb wel hulp gezocht en ben veel vooruit gegaan ook met de paniekaanvallen...toch blijft het een verhaal van lange adem en ben ik er nog steeds niet. Mijn advies is ook echt zoek hulp..zelf kom je er waarschijnlijk niet uit.
Mocht je meer willen weten of je verhaal kwijt mijn pb staat voor je open

Wie is er online