Geplaatst Hierbij een samenvatting van een jaar wat heerlijk begon. Helaas kwam daar op de 9de dag van het nieuwe jaar al verandering in
Deze foto maakte ik 2 januari 2015. Ik maakte een heerlijke buitenrit met mijn opa en Saar.
4 januari reden we nog een rit onder het zadel
9 januari stond er weer zo'n heerlijk menritje gepland. Dit begon ook goed, tot het flink mis ging. We maakten een drafje over een asfaltweg toen er ineens een tik was en Saar er in paniek vandoor ging. Dit schreef ik vervolgens in een topic:
Op 9 januari 2015 hebben wij(mijn opa en ik) een ongeluk gehad met onze tinker. De zweng is gebroken en Saar is los gekomen van de kar. De kar stond vlak daarna ineens stil, waarop Saar er vandoor gegaan is. We weten niet precies wat er gebeurd is terwijl ze los gelopen heeft. Gelukkig is ze snel terug gekomen en heeft mijn opa haar kunnen pakken. Hij vertelde dat een deel van de zweng(welke nog vast zat aan de streng) om haar achterbeen gewikkeld zat. Ook was haar bit helemaal vervormd.
Saar had de dagen erna ontzettende spierpijn maar er leek verder nog niks ernstigs te zijn. Zelf kon ik op dat moment niet naar Saar toe omdat ik haast niks kon vanwege gebroken ribben en een gebroken sleutelbeen.
De 20ste maakte ik deze foto, Saar was al meer zichzelf en kon weer een beetje gek doen
Tot ik 15 februari gebeld werd door mijn opa en oma, Saar had aan een kant van haar schouder ineens twee 'deuken'. 16 februari was ik op stal en heb ik deze foto gemaakt
Wij hebben toen contact gezocht met de dierenarts die vlak na het ongeluk ook bij Saar geweest is. Zij kwam 24 februari langs en zij kwam tot de conclusie dat Saar spieratrofie heeft. Een zenuw is beschadigd of kapot en daardoor zijn er twee spieren die geen functie meer hebben doordat ze geen volume hebben. Wij kregen als advies rustig aan te doen en zijn haar dus rustig gaan longeren en wat grondwerk gaan doen.
14 april kwam de dierenarts voor een controleafspraak en ze gaf aan dat ze heel tevreden was. We mochten het longewerk wat gaan opbouwen en als zij aangaf dat ze er aan toe was mochten we er na 2 weken eens op gaan.
19 april vond ik Saar ineens omslaan in haar gedrag. Ze was sloom en had wat verhoging, gelukkig brak 24 april haar hengstigheid door, dus het was waarschijnlijk daaraan te wijten.
Alleen bleef ze sinds die tijd wat sloom... Saar is altijd vol energie en heeft het motto 'hoe harder, hoe beter' alleen was daar niks van te zien.
Op 3 mei ben ik samen met mijn opa gaan filmen hoe Saar liep op het harde en het zachte. Daar schrokken we toch best van
Dit filmpje was een van de filmpjes van die dag:18 mei zijn wij naar Utrecht gegaan. Ze zouden op maandag onderzoeken doen en op dinsdag vond er een EMG onderzoek plaats. Ik ben bij alle onderzoeken geweest en ze liet soms duidelijk blijken dat ze het er niet mee eens was.
Tijdens het EMG onderzoek
Tijdens het neurologisch onderzoek
Al vond ze haar grote stal wel heel fijn!
Dit schreef ik naar aanleiding van de eerste dag:
Ze hebben vandaag een neurologisch onderzoek gedaan, daar kwam uit dat ze gevoelig is op haar hals, vooral midden en laag op haar hals. En ze liep rechtsom niet goed. Haar hals is vervolgens op de foto gezet(vond ze in eerste instantie heeeeel spannend) maar hebben vanmiddag gelukkig meteen te horen gekregen dat haar botten helemaal goed zijn! Morgen gaan ze het neurologisch onderzoek nog eens herhalen en zal de EMG plaatsvinden.
En dit naar aanleiding van de tweede dag:
We waren rond kwart over 10 in Utrecht en toen waren ze net met het begin van het neurologisch onderzoek bezig in haar stal. De dierenarts kwam ook net aan en keek en onderzocht mee met de co-assistenten. Naarmate het eerste deel van het onderzoek vorderde, kwam er naar voren dat Saar stijf was op rechts. Ook vond de dierenarts haar stijf in haar rug. De spieratrofie was duidelijk maar verder was ze eigenlijk in orde. Nadat we even gewacht hebben gingen we naar de bak voor deel 2 van het onderzoek. Daar hebben ze gekeken naar haar beweging en of ze haar op allerlei manieren uit balans konden krijgen. Dit lukt op een rechte lijn wel iets op rechts, links niet. Aan de longe toonde ze haar kreupelheid duidelijk. De dierenarts gaf wel meteen aan dat ze, voor de ernst van haar atrofie, erg goed liep. Ze zei dat ze paarden veel slechter heeft zien lopen met een lichtere blessure. Het viel haar wel op dat Saar veel met haar hoofd in buitenstelling liep. Ook gaf ze aan dat ze het linkerbeen probeerde te ontzien door op het rechterbeen te vallen. Ze zei ook dat het misschien toch verstandig was om een echo te maken van de rug, om te kijken of hier geen schade was.
Daarna moesten we een uurtje wachten op het emg onderzoek. Het onderzoek zelf vond ze niet zo leuk. Ze prikken dan met een klein naaldje in een spier en meten dan hoe snel de spier op een prikkel reageert.
Toen ze er eenmaal aan gewend was ging het gelukkig iets beter.
Uit het Emg onderzoek kwam voor nu (de uiteindelijke uitslag komt nog, dit moet eerst geanalyseerd worden door de arts) dat niet alle zenuwen dood zijn, sommige zijn beschadigd en andere doen het gewoon goed. De dierenarts was al met al dus best positief. Ze gaf aan dat er met elektrostimulatie gewerkt kan worden, zodat de spieren die missen, weer terug kunnen komen. Hier gaat wel een lange periode overheen, voor er iets aan verbetering gezien kan worden ben je dan minimaal 8 weken verder, al dan niet meer. Haar kreupelheid komt waarschijnlijk doordat een spier in haar hals en schouder overprikkeld is doordat die nu de 'klappen' opvangt.
Saar mocht na het emg onderzoek weer even terug naar haar stal, even drinken en hooi eten. Vervolgens werden we opgehaald voor de echo.
Voor de echo is haar rug voor een deel geschoren (ze is dus heel charmant nu!!) En werd er gel op haar rug gesmeerd. De arts is vervolgens gaan kijken of haar rug oké was. Hij heeft eerst het onderzoek gedaan en heeft het daarna, aan de hand van foto's die hij gemaakt had, besproken. Hier kwam gelukkig uit dat haar rug helemaal goed was!! Daar is gelukkig dus niks mis mee!!
Wij zijn vervolgens aan de gang gegaan met stappen op het harde. Haar overprikkelde spier moest eerst weer tot rust komen.
Saar met haar 'race-streep'
Uiteindelijk zijn wij begonnen met elektrostimulatie. Dit hebben wij gedaan in samenwerking met een hele fijne fysiotherapeut welke daar ervaring mee had. Wij hebben een uitleg gekregen en konden dit vervolgens zelf dagelijks gaan doen.
Gelukkig wende ze hier snel aan waardoor het niet onprettig was. Na een aantal afspraken met de fysio en wat veranderen van de intensiteit van de stimulatie, mochten we ook beginnen met voorzichtig longeren. Natuurlijk bleven we ook lekker wandelen om de afwisseling erin te houden.
Saar vindt dat ze zelf best de weg weet!
We hadden besloten Saar niet te scheren dit jaar, omdat ze toch geen echte inspanning zou moeten leveren. Helaas was dat toch geen mogelijkheid. Ze moest van de fysio bij nat en koud weer een deken op vanwege haar spieren, maar ze kwam er dan helaas alsnog zeiknat onder vandaan..
Dus heb ik haar toch maar weer geschoren.
In haar paddock ligt ze regelmatig heerlijk te luieren, laatst trof ik haar zo aan
We zijn in overleg met de fysio het longeren wat meer gaan opbouwen. We mogen nu ook galopperen en we mogen telkens langer longeren. Hopelijk kunnen we in 2016 weer onze eerste ritjes gaan maken.
Ik ben erg benieuwd wat 2016 ons gaat brengen. Ik hoop gauw weer foto's zoals deze te posten!
Respect als jullie het gelezen hebben, het is nogal een verhaal geworden
geniet maar lekker van je mooie tinker! 
