Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-10-02 12:53

ook zo voorzichtig geworden ??

Geplaatst door de TopicStarter : 23-10-02 12:53

Toen ik 8 was begon ik met paardrijden (inmiddels al weer 20 jaar terug), en kon je echt op elk paard zetten, ingereden of niet, was nooit bang uitgevallen en heb de nodige risico`s gelopen (zag het gevaar niet).
Nu ik wat ouder ben betrap ik mijzelf erop dat ik toch een toch voorzichtiger ben geworden. Ik besef me donders goed dat wanneer ik een ongeluk krijg, ik niet meer kan werken met het gevolg dat ik Sherif weg moet doen.
Ook krijg je mij niet meer op steigerde paarden, heb ik het verleden 2 x onder een paard gelegen, en klom er toen zo weer op, maar nu .....nee hoor laat een ander zijn vinger daar maar aan branden. Begrijp mij niet verkeerd ben echt niet bang uitgevallen, maar toch durf ik geen onnodige risico`s te nemen.

Wie kent dit gevoel !!!!!!

**Geplaatst**: 23-10-02 13:00

Geplaatst: 23-10-02 13:00

Yep, herken ik helemaal! (wordt een beetje een one-liner, maar meer heb ik er niet aan toe te voegen).

**Geplaatst**: 23-10-02 13:01

Geplaatst: 23-10-02 13:01

Nee, bij mij is het juist andersom. Vroeger durde ik bijna niets, ik vond et al heel erg eng als een paard bokte!

Nu heb ik daar niet zo'n problemen mee en ik stap wel snel op een paard wat ik niet ken enzo.

**Geplaatst**: 23-10-02 13:03

Geplaatst: 23-10-02 13:03

Hoi Sherif! Heel herkenbaar, ik heb precies hetzelfde, ik kijk nu ook eerst echt heel goed de kat uit de boom. Vorig jaar aan een hernia geopereerd en nu superzuinig op mijn ruggetje Knipoog

(of doodsbang voor wederom een operatie natuurlijk)...

**Geplaatst**: 23-10-02 13:24

Geplaatst: 23-10-02 13:24

Shaienne schreef:
Nee, bij mij is het juist andersom. Vroeger durde ik bijna niets, ik vond et al heel erg eng als een paard bokte!

Nu heb ik daar niet zo'n problemen mee en ik stap wel snel op een paard wat ik niet ken enzo.

Wat ik bedoel (en wat Sherif ook zelf zegt) het gaat vooral om de onnodige risico's die je al dan niet neemt. Het rijden op bokkende, frisse of groene paarden kan dus best: mits dat een weloverwogen risico is.
Tien jaar terug was ik een stuk banger (vnl bij schrikkerige of bokkende paarden). Nu heb ik veel beter door wat ik wel kan hebben en wat niet. Een bokkend paard waarvan ik weet dat ik dat wel kan uitzitten: mij best.
Een of ander paard waarvan ik weet dat die mij kan overdonderen en echt link kan worden: geef mijn portie maar aan fikkie.

**Geplaatst**: 23-10-02 13:50

Geplaatst: 23-10-02 13:50

Ja, ik herken het ook
Verstand komt met de jaren he.

Vroeger vond ik het gaaf als ze gek deden, hoe gekker hoe liever.
Ik kreeg alle zotten voor geschoteld.

Ik besef ook wel dat ik een heel leger aan bescherm engeltjes heb gehad.
Ook verschillende keren onder paarden gelegen.
En gewoon erg harde vliegles gehad.
Maar ach, een goede reden voor bossebollen Lachen

Nu hoeft dat van mij ook niet meer.
Er mag best nog wat in zitten, maar die verpeste levensgevaarlijke knollen zijn nu voor iemand anders.

**Geplaatst**: 23-10-02 13:53

Geplaatst: 23-10-02 13:53

Ja hoor, ik heb dat ook.

Vroeger maakte 't me allemaal niks uit. Paard waar pas 3 keer op gezeten was en dan mee naar buiten? Prima, leuk! Tot ik een keer op de renbaan aan het trainen was en ik daar van een paard ben afgeschoten. Op je renzadeltje (dus je knieen zowat achter je oren), paard dat op volle snelheid er vandoor gaat over een baan die nog gesloten is (lees: om de 100 m paaltjes dwars over de baan met een touwtje erover heen gespannen). Sturen was er dus niet meer bij en naar de all-weather baan ernaast lukte dus niet. 1e touwtje is ze overheen gesprongen, 't 2e stond ze vanuit volle rengalop (koerssnelheid = ± 45 km/u) in een keer stil

. Tja, en dan wordt je gelanceerd.
Had als gevolg daarvan 2 wervels beschadigd en 3 maanden in een brace gelopen. Heb er gelukkig nooit last van gehad, maar ben daarna wel bang geworden om op andere paarden te stappen.
Mijn eigen stapte ik wel gewoon weer op. Dat vond ik geen probleem, gelukkig.

**Geplaatst**: 23-10-02 14:05

Geplaatst: 23-10-02 14:05

Ik zag vroeger nergens gevaar in totdat ik een ongeluk kreeg met mn eigen knollie en in bijna met mn hoofd op een stoeprand terecht kwam en mn been in het gips had.
Sindsdien ben ik voorzichtiger geworden. Denk na voordat ik iets doe en kijk of een bepaalde situatie wel veilig is.
Zo heb ik mn eigen pony over mij heen laten springen,met een vriendin op mn pony en ik dus op de grond. Ik was toen 14, dit zou ik nu ECHT NIET meer doen...erg gevaarlijk. Maar ja, zag het toen nog niet zo in.....

Denk nu eerst wel na voordat ik iets doe.

**Geplaatst**: 23-10-02 14:12

Geplaatst: 23-10-02 14:12

Ik was vroeger ook erg ,,makkelijk,, met paarden.Bij mij is het veranderd toen ik 11 jaar geleden mijn dochter kreeg Lovers

.Als je kinderen krijgt ga je nadenken over wat er allemaal gebeuren kan en wordt je vanzelf veel voorzichtiger;je bedenkt hoe het verder moet met zo'n kind als jou wat overkomt.Ook het hebben van 2 bedrijven zorgt ervoor dat ik niet meer overal opstap.Als mij wat overkomt dan draait mijn man helemaal overal voor op.Verzekeren kan wel, maar is niet te betalen.Zodoendelaat ik mijn paardjes inrijden en houd ik het lekker bij Flair en zoek ik geen rottigheid op!

**Geplaatst**: 23-10-02 14:18

Geplaatst: 23-10-02 14:18

Op een gegeven moment in je leven krijg je meer of andere verantwoordelijkheden, bijvoorbeeld een kindje, een bedrijf, of de zorg voor je ouders oid. En dat zet je aan het denken.

Ik kan het me niet veroorloven om van 1 of andere gekke bok af te stuiteren en m'n enige goede arm te breken; zou de resultaten van het uitzendbureau niet bepaald ten goede komen.....

**Geplaatst**: 23-10-02 14:27

Geplaatst: 23-10-02 14:27

Ik heb afgelopen zaterdag nog onder een paard gelegen. (steigerend paard dat achterover sloeg toen ik erop zat) Zit nu al de hele week thuis met een gekneusde rug. En dat is niet de eerste keer.

Als er zoiets gebeurd, zet dat je toch weer even aan het denken. Natuurlijk had het veel erger af kunnen lopen. Paardrijden brengt toch altijd weer risico's met zich mee.

Toen ik een jaar of 15 was vond ik het ook fantastisch om op allerlei onbeleerde, groene paarden te rijden. Ben ik tegenwoordig toch ook wel voorzichtiger mee geworden. Maar toch kan het altijd nog mis gaan. Het paard waar ik afgelopen zaterdag mee achterover ben geklapt, had ik de dag ervoor nog gereden en liep heel netjes en super braaf.

Ook moet ik nog regelmatig aan Sandra terug denken. De bokker die inmiddels al weer bijna een jaar geleden geloof ik, was verongelukt toen zij ging proefrijden op een paard dat ze misschien wilde kopen. Met dat soort voorvallen wordt je flink met je neus op de feiten gedrukt.

**Geplaatst**: 23-10-02 14:27

Geplaatst: 23-10-02 14:27

Ik ben altijd al best een waaghals geweest. Vroeger werd ik op de moeilijkste pony's gezet, omdat ik wel durvde. Van rijden is niet veel gekomen, was meer een kwestie van erop blijven zitten. Nu nog, ik stap op de gekste knollen, ook durf ik er voor de eerste keer op (eerste keer voor het paard dan)...en ook moeilijke paarden rijd ik nu (is dus in tegenstelling tot vroeger niet alleen meer een kwestie van blijven zitten) Haha!

Tuurlijk zie ik het gevaar wel, maar ik ben denk ik zeker genoeg om te zeggen dat ik wel redelijk kan rijden, en een goede stevige zit heb, en het feit dat je durft is ook wel een groot factor. Ik bedoel, een bokkend en steigerend paard...er moet toch iemand opgaan omdat er uit te schoppen, niet? Might as well be me Haha!

En misschien ben ik ook wel een beetje dom, ik stap overal zonder cap op.

**Geplaatst**: 23-10-02 14:57

Geplaatst: 23-10-02 14:57

Ik ben nooit een echte held geweest, maar heb een periode gehad dat ik echt een angsthaas was. Dat is nu niet meer zo, wel ben ik me net als Sonja al zegt, heel bewust van mijn verantwoordelijkheden en stap niet zomaar meer op een paard. Ik kan het me simpelweg niet veroorloven om een ernstige blessure op te lopen. Dat is al 1 keer gebeurd met blijvende schade en dat is mij genoeg.

**Geplaatst**: 23-10-02 14:58

Geplaatst: 23-10-02 14:58

Ik ben heel voorzichtig geworden. Sinds ik in het ziekehuis gelegen heb door een dom ongeluk met een super braaf paard. Met shetjes doe ik alles maar zodra het grote ponys of paarden worden, laat de gekke dan maar aan andere over.
Dit is deels angst en deels gewoon voorzichtig worden. Als dat ongeluk vorig jaar maar iets anders gegaan was(het verschil van 2 cm op een andere plek) was ik hardstikke verlamd geweest. Lang leve de beschermengel(die ik niet nog een keer hoop te hoeven gebruiken).

**Geplaatst**: 23-10-02 17:39

Geplaatst: 23-10-02 17:39

runningkawa schreef:
Er mag best nog wat in zitten, maar die verpeste levensgevaarlijke knollen zijn nu voor iemand anders.

Jeps, voor mij Haha!

. Ik zit de meeste paarden wel uit, al kom ik niet op elk paard even goed weg. Zadelmak maken ben ik gek op, elke week zijn er wel een paar tuigers de l.u.l. Ik heb alleen een hekel aan friezen, ik heb nog maar iets van 4 friezen gereden in mijn leven, en van allevier ben ik afgebokt.

**Geplaatst**: 23-10-02 17:46

Geplaatst: 23-10-02 17:46

Ik ben minder voorzichtig geworden denk ik. Toen ik begon met rijden en vele jaren erna wilde ik altijd op de rustigste ponys rijden. Die drukke vond ik maar eng. Hoe ik nu ben, stap ik bijna overal wel op, zolang het niet TE gevaarlijk is. Neem geen grote risico's, maar stap graag op een moeilijk/druk(ker) paard of pony.

**Geplaatst**: 23-10-02 18:07

Geplaatst: 23-10-02 18:07

Ik ben zeker voorzichtiger geworden. Als ik soms zo'n beetje nadenk over wat ik vroeger uithaalde met de ponies... Zonder zadel en hoofdstel/halster op een pony tussen een stuk of 20 los galoperende paarden richting de wei rijden. Zonder zadel op een frisse idioot crossen over het strand, achterste voren....

Het gekke bij mij is dat ik op een vreemd paard altijd meer gedurfd heb als op mijn eigen Isolda. Daar vrat ik niets mee uit, want ik was wel bang om van haar af te vallen, terwijl ik op iemand anders zijn paard daar niet bang voor was Verward

**Geplaatst**: 23-10-02 18:59

Geplaatst: 23-10-02 18:59

Heel herkenbaar. Vroeger met mijn pony maakte ik dagtochten met een halster en daaraan de teugels. Zonder zadel en maar springen over sloten, boshekken en picknicktafels. Verschrikkelijk dom. Maar ik zie dat nu pas.
Ik ben nog steeds niet bang, maar denk nu wel eerst goed na voor ik iets doe.

**Geplaatst**: 23-10-02 19:03

Geplaatst: 23-10-02 19:03

Sterkte Suzan!!!
Ik stapte vroeger ook op elk paard, maar ben nu ook een stuk voorzichtiger en banger, ik denk omdat ik nu een zoontje heb en wat ouder ben???

**Geplaatst**: 24-10-02 00:17

Geplaatst: 24-10-02 00:17

Ja, ook ik herken het helemaal. Vroeger durfde ik op alle paarden te stappen, nu echt niet meer. Ik reed heel veel zonder zadel, dat durf ik nu ook niet meer goed (behalve op Mickey).
Ik denk da het komt doordat je meer verantwoordelijkheidsgevoel krijgt als je ouder wordt, en meer gaat beseffen wat er allemaal mis kan gaan.

**Geplaatst**: 24-10-02 08:35

Geplaatst: 24-10-02 08:35

Ja hoor, dat herken ik ook. Vroeger deed ik alles met mijn pony.... En het ging ook altijd goed hoor, maar inmiddels ben ik ook voorzichtiger geworden. Je ziet nu toch eerder het gevaar in van bepaalde acties... Haha!

**Geplaatst**: 24-10-02 08:35

Geplaatst: 24-10-02 08:35

Ik durfde vroeger ook altijd alles, want zag er gewoon het gevaar niet van in!gelukkig was mn eigen pony echt een schatje en viel ik er alleen af als ik achterste voren zonder zadel ging springen enz...toen kwam 'gevaarlijke Quentin' heb er inmiddels 2x ondergelegen, waarvan 1x op straat voor een auto en 1x op het oefenterrein van de rijvereniging

inmiddels heb ik Q 3 jaar en ben ik met hem echt een watje geworden, maar ik rij wel jonge paarden in of paarden waar de eigenaar niet meer op kan/durft, is geen probleem ik rij ze wel!maar als Quentin dan weer eens verschrikkelijk begint te steigeren hang ik om zn nek en doe ik nix meer! terwijl ik hem tot de laatste keer dat ik ben omgevallen net zo lang mepte en schopte tot hij weer met 4 benen op de grond stond en gewoon normaal ging lopen!

komt omdat ik een tijd geleden een vrij lastig paard heb voorgereden voor kopers, uiteindelijk is t paard verkocht, maand later heeft het meisje haar nek gebroken toen het paard steigerde en met haar omviel...dan ga je toch wel nadenken!

maar wanneer je zonder angst op eenpaard stapt gaat het wel vaker goed, dan wanneer je met een beetje schrik op t zelfde paard stapt want dat voelen ze meteen!

**Geplaatst**: 24-10-02 09:10

herken het ook

Geplaatst: 24-10-02 09:10

Ja hoor,
Ben ook jong begonnen, ik reed alles ...groot klein het kon niet gek genoeg. Bokkende paarden ben ik nooit gek van geweest. met mijn 22 ste gestopt. Maar nu ik na 5 jaar weer begonnen ben, ben ik zeer zeker voorzichtiger geworden... Ben er de laatste weken weer 3 x afgeklapt.. niet van Sandor hoor. Van een arabier waar ik aan het helpen was met beleren. Stijgeren..samen op de grond, bokken...eraf... Toen was ik het vertrouwen in de paarden weer aardig kwijt...
Nu ik mijn eigen paardje heb. Heb ik ook wel 10 x na moeten denken of ik dat wel zou gaan doen.. weer een jong paard.. Maar Sandor is zo braaf.. En ik merk dat ik nu ook weer meer durf omdat ik hem steeds meer ga leren kennen..en het vertrouwen tussen ons groeit..

**Geplaatst**: 24-10-02 09:37

Geplaatst: 24-10-02 09:37

Ik ben zelf dan ook nog "jong roekeloos" maar ik besef me wel wat er kan gebeuren. Als je soms van die kleine schatjes ziet rijden, die alle lieve paardjes elke stap stiekum een tik geven, aan het buitenbeen, zodat het de instructrise niet opvalt, dan denk je ook.. Weet je wel wat er kan gebeuren als je dat doe en bijvoorbeeld op die of die zit? Je ziet gewoon de volwassenen zijn heel voorzichtig, en die kleintjes rijden er roekeloos op los.. Ik heb meestal iets van, kom maar op.. Maar zonder zadel over picknicktafels (lis) springen... Neejj.. da's niks voor mij!! Haha!

**Geplaatst**: 24-10-02 11:57

Geplaatst: 24-10-02 11:57

Ik herken het ook, vroeger gingen we met de pony's de straat op zonder hoofdstel en zadel (met halster en dan in galop ofzo), gewoon lachen. Nu zou ik zoiets niet meer in mijn hoofd halen. Ik stap wel vrij makkelijk op vreemde paarden, zelfs al heb ik niet gezien wat ze onder het zadel doen, maar de laatste tijd verbied ik mezelf dat. Iemand vroeg pas ook of ik op een paard wilde dat vrijwel onbeleerd is, maar ik heb 3 leuke paarden op stal staan en ik zou het zonde vinden als er iets gebeurt met een ander paard zodat ik een tijd niet zou kunnen rijden ofzo.