Ja dat gevoel ken ik! Ooit heb ik door omstandigheden Warda 10 maanden niet gereden en zag ik haar pas weer na 3 maanden.
Het gevoel haar kwijt te zijn maakte me echt wanhopig. Een soort liefdesverdriet, het knaagde en ik droomde ook steeds van haar, met als gevolg dat ik me s'morgens helemaal akelig voelde.
Ik dacht dat Warda er geen last van had, maar daar vergiste ik me in! Toen ik haar na 3 maanden opzocht omdat ik er ziek van was, heeft ze eerst een kwartier met haar hoofd op mijn schouder staan te leunen.
En dat terwijl ze helemaal niet een aanhalig type is!
Ze stond heel sjacherijnig op stal, en ze leefde helemaal op. Ik heb nog nooit een paard zo blij gezien.
Het heeft onze band wel behoorlijk verdiept, en het enige wat ons nog kan scheiden is de dood.
*~`✿ .¸`☆¸ღ ¸.•°*”˜ƸӜƷ˜”*°•.•.¸ღ¸☆´¸.✿`~*
*22-6-1992…. Kingstone my love....RIP…+7-7-2022