ik ben Björn, ik zal me na een tijdje meelezen en af en toe reageren, toch maar eens netjes voorstellen.
paar jaar geleden binnen komen wandelen in de paardenwereld door mijn vriendin. Begonnen met het wandelen met haar shetlander, grote kleine dondersteen. Toen hebben we een paard gekocht. Zij reed hem en ik was er meer voor het strontruimen, trailerchauffeuren en borstelen. Zo af en toe mocht ik dan ook eten geven, we waren al snel grote vrienden. Toen moest mijn vriendin keertje snel wat doen op de manege waar we stonden en of ik dan even wilde uitstappen. Nou vooruit en al snel mocht ik regelmatig op verzoek uitstappen. Van de manege eigenaar een priveles voor mijn verjaardag gehad en dat ging toch best leuk. paardje ging eerst 3x bokken en hop in galop en ik met een grote lach erop.. samen met de manege eigenaar de grootste lol gehad.
En toen kwam al snel (jaartje later) paardje nr 2 een jonge merrie. nog compleet blanco. die hebben mijn vriendin en ik samen zadelmak gemaakt.
inmiddels paar jaar later verhuisd naar het zonnige zuiden op de grens van Brabant met Limburg. paardjes lekker aan huis. helaas sloeg toen het noodlot al snel toe. Door bij de een een ziekte en bij de ander een verwonding van een ongeval hebben we toen besloten ze op dezelfde dag heen te laten gaan. We konden ze geen afscheid meer laten nemen van elkaar. Hopelijk lopen ze nu samen over de eeuwig groene vlaktes.
Na een tijdje geen paarden begonnen we het toch wel te missen... Heel de rijbak samen opnieuw aangelegd en dan zit je naar een grote lege zandvlakte te kijken...
Mijn eerste reactie was toen IK WIL EEN IJSLANDER. nog nooit op gereden, maar filmpje en bezoek aan horse-event speciaal voor de ijslanderclinics enz maakte mij daar zeker van.
Dus wij op zoek en ja hoor begin januari stond hier een lieve ijslandse dame:
Elsa
Mijn vriendin zat nog te twijfelen rijpaard, maar ja die ijslander is toch ook wel leuk en ja hoor sinds een maandje hebben we er een echt ijslandse vriend bij
Pabbastrákur en ik
en het heerlijke ervan is dat we nu heerlijk samen buiten kunnen rijden.
En ik trek dan toch meer naar onze laatste ijslandse vriend Pabbastrákur.
Ik denk dat ik alles wel heb verteld, mocht je nog wat missen stel gerust je vraag en ik zal proberen te antwoorden.
