we zijn diep geschokt, verdrietig en toch tevreden met wat er vanmiddag gebeurd is.
Ik kwam om kwart voor 2 thuis en zag Pjati in de wei liggen, doet ie nooit. Geheel en al overstuur naar de buurman gerend en gesmeekt of hij svp mee wilde gaan omdat ik dacht dat Pjati dood was. Bij de wei aangekomen stond hij net weer op, ah, een piepklein beetje opluchting was het wel, maar de knoop in mijn lijf bleef.
De dierenarts gebeld, die was er binnen 5 minuten, koliek dus. Spuitje gegeven en afwachten maar, ook toen zei ik Hein ik heb er geen goed gevoel van hoor.
Hij was toen redelijk rustig weer, dus ik snel uitmesten en Esprit longeren, om een uur of 3 hoorde ik in de stal een dreun. Ik snel Esprit in zijn box gedaan en ja hoor, Pjati lag vast. Buurman weer gehaald, pony omgedraaid en maar weer gaan lopen. De rest stond te brullen op stal omdat het etenstijd was. Ondertussen viel Pjati buiten weer om, bijna bovenop mij. Ik de vader van Madelon gebeld of hij svp wilde komen helpen, want ik kon het niet meer bijbenen. Pjati weer overeind gehaald, Rob met hem lopen en ik snel Hein weer gebeld.
Snel, snel de anderen gevoerd en Hein kwam er toen ook al aan. Hartslag was 46 dus veel te laag, slijmvliezen werden bleek, dus Hein wilde een heel verhaal houden over wat ik nog misschien zou kunnen doen. Ik zei dus hou maar op, ik zie echt wel dat dit geen zin meer heeft.
We hebben hem toen gelukkig nog in de benen gekregen en hem naar een wat handiger plek kunnen loodsen voor de laatste spuit. Snel Teun gebeld, zodat hij ook naar huis kon komen. Mijn moeder afscheid van hem laten nemen, per slot was zij de eerste die hem zag toen hij ter wereld kwam.
Daarna kwamen Melissa, Jeanique en Madelon, heb gezegd dat ze afscheid mochten nemen, hij was toen al dood, maar dat het niet hoefde als ze dat niet wilden. Ze hebben er een uur bij gezeten, Melissa was echt overstuur, maar na ons kent zij hem het langst, dus logisch. Wel sneu want ze is morgen jarig.
Hij heeft 27,5 jaar een goed leven gehad en hoop dat hij in de paardenhemel zijn oude vriendinnen Bruintje en Uijttewaal en Oscar tegen komt en daar nog lang kan genieten.
Wat jammer dat hij op zo'n manier aan zijn einde moet komen maar 27,5 jaar is een prachtige leeftijd en jij kan terugkijken op een fijne tijd met hem!Veel sterkte!!
*snik* ik herken dit....HELAAS. Mijn verzorgponytje was 29 toen ze hele erge koliek had...Ook een spuitje gekregen en het hielp niet...Even later ook in laten slapen...
Je moet maar zo denken ze heeft een goed leven gehad en is oud geworden...
Jeetje wat ben je een lieverd! Dat paard heeft zo te horen een super leven gehad! Als jouw moeder hem 27,5 jaar geleden geboren heeft zien worden dan moet hij echt wel een rotsvast baken zijn geweest in jullie gezin!
Ik wens jullie superveel sterkte, het zal wel vreemd zijn om hem niet meer te zien, omdat hij zo lang bij jullie is geweest.
Heel veel sterkte, jammer dat het niet vrediger is gegaan zoals in zijn slaap ofzo. Maar je hebt hem niet laten lijden en hij heeft een supermooie leeftijd behaald.
jeetje wat een leeftijd. Hij heeft vast een heel fijn leven bij jullie gehad en je hebt denk ik de juiste beslissing genomen.
Sterkte nog.
Paardentweet: Zag laatst een meisje onderweg naar haar paard met kogelvrijvest aan. Dat paardrijden is ook niet meer wat het geweest is.. [IM] Julius....16 jaar alweer...