Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-10-02 21:55

Wat pik je van je ouders?

Geplaatst door de TopicStarter : 01-10-02 21:55

In hoevere vind je dat je naar je ouders moet luisteren?
Mijn ouders, tenminste ma, zijn op het moment bezig mijn leven te blokken.. Ik mag helemaal niets meer..
Nog 4 x per week naar mijn paard (ja hallo, dat doe ik dus zeker niet, 7 x per week, liefst nog 2 x per dag, kan hem niet missen)
Ik mag niet meer op MSN
niet meer op bokt (doe ik dus ook lekker toch)
Maar het lastigste.. ik mag de jongen die ik keileuk vind niet meer zien..
Wat moet ik nou???
Zouden jullie naar je ouders luisteren of hoe zouden jullie er onderuit komen???

**Geplaatst**: 01-10-02 21:58

Geplaatst: 01-10-02 21:58

ligt eraan als dit allemaal gaat omdat je geen tijd meer besteed aan school dan geef ik hun gelijk!

**Geplaatst**: 01-10-02 21:59

Geplaatst: 01-10-02 21:59

Ach ja die periodes heeft iedereen wel eens.
Je wilt niet weten hoe vaak ik huisarrest heb gehad

In bepaalde tijden had ik het vaker wel dan niet.
Maar ja, nu ik wat ouder ben zie ik ook wel hoe moeilijk het voor mijn moeder is om haar kinderen goed op te voeden.
Achteraf was het dan toch altijd voor je eigen bestwil.
Dus probeer je een beetje in je ouders te verplaatsen en ga eens een redelijk gesprek aan misschien worden ze dan wat milder.
Succes!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-10-02 22:05

Geplaatst door de TopicStarter : 01-10-02 22:05

Nee het gaat niet om school het gaat om afstand..
Oké, indirect ook tijd..
En om het feit dat ik na een internetverbod toch nog op internet geweest ben... (terwijl ze zelf toestemming gegeven heeft, maar dat weet ze niet meer, zegt ze)

**Geplaatst**: 01-10-02 22:15

Geplaatst: 01-10-02 22:15

Vroeger had ik enorm vaak heibel thuis, maar ben nu wat ouder geworden Haha!

**Geplaatst**: 01-10-02 22:15

Geplaatst: 01-10-02 22:15

Hmm,mijn ouders zijn over het algemeen heel makkelijk,ze laten me heel erg vrij.
Vroeger probeerden ze me nog weleens straf te geven,maar dan deed ik net alsof het me niets interesseerde.
Niet meer naar Michelle? Nou dan toch niet,heb je alleen die pony mee..
Naar m'n kamer? Is goed,wilde toch al een tukkie gaan doen.

zulk soort dingen,dus voor m'n ouders had straffen toch geen zin.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-10-02 22:19

Geplaatst door de TopicStarter : 01-10-02 22:19

Nee oké.. ben het op zich wel van ze gewend... maar dat ene hè... ik vind dat ze me niet ALLES kunnen verbieden! Maar ik kan er niets aan doen Huilen

**Geplaatst**: 01-10-02 22:23

Geplaatst: 01-10-02 22:23

Je bent 17!! Ik dacht echt na het lezen van dit topic dat je een jaar of 13/14 was.

**Geplaatst**: 01-10-02 22:25

Geplaatst: 01-10-02 22:25

Lieve Cealli,

Ik weet hoe je je voelt.
Ik had ook zulke ouders, ouders die vonden dat ik met 'bepaalt soort vrienden' beter niet kon omgaan, ouders die vonden dat ik meer tijd aan school moest besteden, die vonden dat ik 'maar' zoveel tijd aan paarden mocht besteden.

Goede tip:
Probeer bij je moeder vooral over te komen als iemand die 'best een beetje wil meewerken en niet alleen maar wil dwarsliggen'.
Ook al zou je haar soms achter 't behang willen plakken zucht. Haha!

Bijvoorbeeld enthousiast een gesprek over je studie beginnen tijdens het eten, en wat je allemaal van plan bent als je geslaagd bent... Schijnheilig

Dan heeft je moeder niet het gevoel dat je alleen maar aan paarden denkt en totaal niet aan de toekomst: daar zijn ouders vaak bang voor haha... Knipoog

Even extra inzet tonen en bijv. voor een vak waar je goed in bent een supercijfer halen, en juist dat proefwerk aan je moeder tonen...
Niet meteen zeggen "Zie nou wel dat het goed gaat op school!", maar bijv. een opmerking erbij van "De leraar zei dat ik best talent heb voor Frans... aardig he?"
Denkt je moeder meteen dat het super gaat... }>

En ondertussen genieten van je paardje.
Je zou bijv. kunnen bereiken vaker naar je paard te mogen..

Stel je mag morgen niet naar je paard. Het is nu het begin van de middag.
Dan zou je kunnen zeggen: als ik vandaag het huiswerk voor overmorgen ook nog af heb, mag ik dan toch nog morgen naar m'n paard? Lachen

Klinkt allemaal heel braaf, maar het houdt in dat jij en je moeder beter samen door 1 deur kunnen in de toekomst.

Tenslotte:
zolang je een paard hebt die door je ouders betaald wordt, ben je extra van je ouders afhankelijk.
Zij bepalen of je een paard mag, en ook of je hem mag houden of dat hij toch weer weg moet omdat je je verantwoordelijkheden verwaarloost... Verdrietig

Ook al gaat het best goed op school, wanneer je ouders denken van niet, dan kun je hoog of laag springen, maar heb je toch kans dat je minder naar je paard mag.
Geef dus de indruk dat het goed gaat, door je best te doen en te bewijzen dat het prima kan.
Dat jij heel goed een eigen paard EN een studie aankan.

Want ik begrijp dat je moeder bang is dat je nu minder goed zult studeren, vandaar dat ze je op het moment een beetje binnen bepaalde regels wil hebben, zoals 'nog maar 4x per week naar je paard'.

Wat betreft je vriend: als je echt verliefd bent vertel je dit gewoon een keer aan je moeder onder vier ogen.
Vraag haar maar eens hoe het was voor haar toen ze voor 't eerst echt super verliefd was rond haar 16e leeftijd. Of het toen ook zo moeilijk was?
Hoe ze zich voelde?
En dan zal ze zich herinneren dat ze zich net zo voelde zoals jij nu.

Als je dat aan haar vertelt althans...
Want moeder en dochter die niet praten: das een ramp.
Zij zal ooit in de auto stappen en jou midden in de nacht naar de manege rijden omdat je paard ziek is.
En dan later samen met jou huilen van opluchting omdat het niks bleek te zijn.
Zij deelt jouw blijdschap, jouw pijn, jouw verdriet, jouw geluk.
Ook al lijkt het nu alsof het niet zo is..

En wanneer ze morgenochtend, terwijl jij op school zit, even een kamer opruimt.. komt ze ineens een foto tegen.
Een foto van een klein meisje, Cealli, nog geen 5 jaar oud...
Zoveel meer spreekt deze foto
dan een lang gedicht
zoveel meer spreekt de glimlach
op jouw moeders gezicht. Lovers

**Geplaatst**: 01-10-02 22:27

Geplaatst: 01-10-02 22:27

Heb niet zoveel heibel met me ouders,
maar ik heb ene lastige oudere broer, die nu gelukkig uit huis is, maar daardoor zijn me ouders wel veel meer gewend, en ben ik het brave kindje! Haha!

Af en toe, als ik iets niet gedaan heb ofzo, dan is het wel eens: dan niet naar Tos, maarja, dan ga ik dus wel... Schijnheilig

Maar op zich kan ik het goed vinden met me ouders, en heb weinig heibel...
Een vriendin van me, die is de oudste thuis, en mag echt niks...
Daarbij heb ik het toch wel heel relaxed!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-10-02 22:37

Geplaatst door de TopicStarter : 01-10-02 22:37

Thnx Dorine.. doe inderdaad grootste deel van dit wel maar 't schiet nog niet op.. Zit in mijn examenjaar en heb over een maand pas eerst pw, ik kan dus niets bewijzen.. Als ik haar mij laat overhoren en het gaat goed mag ik wat meer naar Val en mag ik weer op i'net.. maar hem mag ik niet zien.. da's dus juist het hele rotte.. weeh *jank*

**Geplaatst**: 02-10-02 00:19

Geplaatst: 02-10-02 00:19

Misschien heeft je moeder daar een hele goede reden voor, dat je hem niet meer mag zien. Zo te horen vind je dat nog het ergste van het hele verhaal?
Komt tijd komt raad enne goed naar Dorine luisteren, he tis waar hoor. Ik heb altijd veel gezeur gehad met mijn ouders, ik was/bennogal een doerak en ze vinden dat ik mijn leven te veel leef. Maar idd als je moeder die foto ziet van jouw als kleine meid, komt er echt een glimlach, heeft mijn ma 2 wk geleden nog gehad.

**Geplaatst**: 02-10-02 09:59

Geplaatst: 02-10-02 09:59

Probeer eens met je moeder te praten over de reden waarom je al die dingen niet meer mag. En probeer rustig en kalm te blijven.
En misschien heeft het wel een hele andere reden dat je moeder je vanalles wil verbieden....Ik weet niet hoe jou relatie was tussen jou en je mamsie maar misschien mist ze je wel...en wil ze soms even meer tijd met je doorbrengen....Mijn moeder heeft dit ook gedaan...En toen was dat haar probleem...

**Geplaatst**: 02-10-02 10:29

Geplaatst: 02-10-02 10:29

Wat een verschrikkelijke titel zeg: "wat pik je van je ouders ?"

Ik denk dat Dorine het bij het rechte eind heeft, volgens mij kom je met haar tips al een heel eind !
Succes, het komt vast allemaal wel goed !

**Geplaatst**: 02-10-02 10:32

Geplaatst: 02-10-02 10:32

sja, ouders zijn er alleen maar om hun leven voor je op te offeren (moeder die minder gaat werken, die paard verkoopt omdat jij nog klein bent), en kleren voor de kinderen koopt (eerst de kinderen, dan zichzelf), haar hele leven aanpast aan de kinderen en dan heeft ze er nog een grote mond bij ook als ze denkt dat je domme dingen gaat doen! Waar halen die ouders toch het recht vandaan he.

**Geplaatst**: 02-10-02 10:41

Geplaatst: 02-10-02 10:41

Ze werd niet gedwongen kinderen te nemen, ze had de keus om de pil te gaan/blijven slikken.

Kinderen opvoeden zal vast niet eenvoudig zijn, maar ik denk dat je meer bereikt met praten dan met straffen.

**Geplaatst**: 02-10-02 11:13

Geplaatst: 02-10-02 11:13

Zelfs volwassen mensen zijn al vaak niet voor rede vatbaar (onlangs nog ondervonden tot mijn grote verbazing), en kinderen al helemaal niet. Nee, ik denk niet dat je met praten altijd iets kunt bereiken met kinderen. Soms moet je wat met hardere hand optreden. WAt overigens voor Cealli's leeftijd niet meer opgaat.

**Geplaatst**: 02-10-02 11:17

Geplaatst: 02-10-02 11:17

vvtjuh schreef:
Ze werd niet gedwongen kinderen te nemen, ze had de keus om de pil te gaan/blijven slikken.

Kinderen opvoeden zal vast niet eenvoudig zijn, maar ik denk dat je meer bereikt met praten dan met straffen.

Nou ik heb het idee dat er juist weer eens wat meer straffen ingevoerd mogen worden!

Ik ken deze situatie niet dus ik bedoel het niet naar 1 persoon maar in het algemeen.
Je hebt nu de generatie gehad van vrije opvoeding en kinderen mogen meebeslissen blablabla.
Maar kinderen (en dan heb ik het niet over een meisje van 17) hebben regels nodig!
Je zult toch moeten leren dat de wereld niet om jou alleen draait en nee is soms gewoon nee!
Ook al ben je het er niet mee eens.
Ik denk dat je als ouder je kind van een jaar of acht echt niet altijd hoeft uit te leggen waarom iets niet mag.
Gewoon nee moet ook weleens voldoende zijn.
Natuurlijk is het goed om met het kind te praten over waarom iets niet kan of mag maar dat hoeft niet altijd.
Jij bent de ouder en jij stelt de regels op.
Een beetje discipline kan geen kwaad.
Als je later gaat werken wordt er ook van je verwacht dat je bepaalde taken uitvoert en het kan dan ook voorkomen dat je niet exact te horen krijgt hoe en wat.

Maar zoals ik al zei ik bedoel dit in het algemeen. Voor een meisje van 17 geldt dit natuurlijk niet zo meer.
Maar waarom mag je "hem"dan niet zien?
Ik zie hier nergens een reden staan.

Ik had nooit zoveel problemen met mijn ouders maar ja er waren wel grenzen.
Dus heeft je moeder een goede reden dat je hem niet mag zien of is ze alleen maar op de wereld om jou te pesten???
Meestal hebben je ouders het goed met je voor.
Soms kunnen ze daarin wat overdrijven maar meestal komt het uit een goed hart.
En je mag dus wel naar je paard als je je huiswerk kent?
Lijkt me nog wel redelijk hoor!

**Geplaatst**: 02-10-02 11:17

Geplaatst: 02-10-02 11:17

En dan hebben we het over respect? Respect kun je niet afdwingen, niet bij kinderen, niet bij volwassenen en niet bij dieren, en al zeker niet met harde hand. Maar dat is mijn bescheiden mening. Ik heb meer gehad aan de gesprekken die ik met mijn ouders heb gehad dan aan het incidentele pak slaag of huisarrest.

**Geplaatst**: 02-10-02 11:20

Geplaatst: 02-10-02 11:20

Karin schreef:
En dan hebben we het over respect? Respect kun je niet afdwingen, niet bij kinderen, niet bij volwassenen en niet bij dieren, en al zeker niet met harde hand. Maar dat is mijn bescheiden mening. Ik heb meer gehad aan de gesprekken die ik met mijn ouders heb gehad dan aan het incidentele pak slaag of huisarrest.

Vroeger ging het anders toch meer zoals Kaj het beschreef en toen was er nog respect. Dus.......... het werkte wel! En op de manier van praten praten praten zoals de laatste decennia gedaan is, werkt het kennelijk niet he. Want daar plukken we de vruchten van (not).

**Geplaatst**: 02-10-02 11:27

Geplaatst: 02-10-02 11:27

Ik had vroeger vaak botsingen met mijn pa. We hadden het zelfde karakter en dat is soms lastig. Normen en waarden sla je niet in kinderen. Normen en waarden pikken je kinderen op door je eigen omgang met anderen. Net als het "trut" geval in een ander topic. Domweg verbieden helpt niet, maar als mijn ouders met goede argumenten komen dan pik alles van ze. Dat daardoor heftige discussies ontstaan is logisch. Zelfs dat hoort bij het leerproces van het leven.

**Geplaatst**: 02-10-02 11:33

Geplaatst: 02-10-02 11:33

Ik ben zelf niet vrij en niet los opgevoed. Heb ook echt wel eens een tik voor mn billen gehad, maar de gesprekken die daar na volgden zijn me meer bijgebleven. Vooral door die gesprekken heb ik respect voor mn ouders gekregen, ze zijn naast mn ouders ook hele goeie vrienden van me. En ik denk dat dat echt niet zo gegroeid zou zijn als ik met harde hand was opgevoed.

Ik was een hele luie leerling, ben een jaar blijven zitten omdat ik meer in mn duivenhok zat dan dat ik op school was (spijbelgemiddelde van 80%) kwam achteraf ook door een verkeerd gekozen opleiding. Maar mn ouders hebben me nooit een verwijt gemaakt, ze gingen wel vaak het gesprek aan, jongen maak wat van je leven. Uiteindelijk ben ik zelf wel gaan inzien dat het beter voor me was om mn studie af te maken.

**Geplaatst**: 02-10-02 11:35

Geplaatst: 02-10-02 11:35

Karin: ik bedoel geen opvoeding met de harde hand!
Maar soms moet nee ook gewoon voldoende zijn.
Een kind heeft behoefte aan duidelijkheid en structuur.
Er zijn grenzen en elk kind kijkt hoe ver het kan gaan. Als jij dan altijd maar op een goed gesprek blijft sturen (zelfs bij een klein kind dat dat nog helemaal niet begrijpt) dan blijft het kind kijken hoe ver het kan gaan.

Straffen of in ieder geval duidelijk een grens aangeven is iets heel normaals!
Je ziet het in elke opvoeding terug. Vaak is het ook voor de veiligheid van het kind zelf.
zo ken ik een stel met twee kinderen. Het ene kind is een jaar of drie en een echte wildebras.
Bij het zwembad kan je tien keer zeggen: niet bij water komen want dat is gevaarlijk. Dat kind begrijpt dat niet. Die ziet alleen dat water wat machtig interessant is!
Gevolg: een keer de andere kant op kijken en kind ligt in het diepe!
Vader vlug kind uit het water gevist!
Duidelijk uitgelegd dat hij echt niet bij het water mag komen want dat dat erg gevaarlijk is blablabla.
Nou tien minuten later lag kind er weer in!

Iets later gingen ouders weg en ik bleef met opa en oma achter. Kind weer richting water!
Nou kind goed duidelijk gemaakt nee is nee!
Niks geen verhalen over dat het gevaarlijk is en niet kunnen zwemmen.
Gewoon nee!
Kind had duidelijkheid en heeft het daarna niet meer geprobeerd.

Grenzen stellen is gewoon een deel van de opvoeding en natuurlijk zijn gesprekken goed maar een kind van een paar jaar oud heeft hoe dan ook behoefte aan grenzen.

en respect kun je dan wel niet afdwingen maar je kunt een klein kind echt wel leren hoe het hoort!
Ik heb geen opvoeding met de harde hand gehad maar ik leerde wel dat ik netjes tegen oudere mensen moest zijn en dat niet heel de wereld om mij draaide.
Mijn ouders hebben me altijd geleerd dat ik altijd bij hen terecht kon met mijn problemen en ik ga heel leuk met mijn ouders om maar het zijn wel mijn ouders en niet mijn vrienden!

Tegenwoordig is het in om als moeder een vriendin van je dochter te zijn ipv haar moeder. En dat is in mijn ogen niet goed!
Ik ga heel vaak gezellig met mijn moeder wat ondernemen, maar ik heb met mijn moeder toch een andere band als met vriendinnen.

Ik kan me doodergeren aan al die asociale kinderen op straat die hun ouders bij de voornaam noemen en het thuis voor het zeggen hebben.

De opvoeding hoeft echt niet meer terug naar mijn wil is wet maar er mag best wel weer wat meer respect worden getoond voor gezag!
en dat hoeft heus niet met de harde hand.

**Geplaatst**: 02-10-02 11:43

Geplaatst: 02-10-02 11:43

kaj schreef:
Straffen of in ieder geval duidelijk een grens aangeven is iets heel normaals!

Daarbij moet IMO het tweede vooraf gaan aan het eerste. Wie niet horen wil moet maar voelen. Maar dan moet het kind wel de kans hebben gehad om te horen. Zo niet, dan moet-ie maar voelen. Als jij het ook zo ziet, dan bedoelen we dus hetzelfde.

Citaat:
Ik heb geen opvoeding met de harde hand gehad maar ik leerde wel dat ik netjes tegen oudere mensen moest zijn en dat niet heel de wereld om mij draaide.

Datzelfde geldt voor mij, maar ik blijf straf zien als een noodmiddel als praten niet werkt. Het moet niet het eerste zijn waar een ouder naar grijpt om het kind 'in het gareel te houden'.

Citaat:
Ik kan me doodergeren aan al die asociale kinderen op straat die hun ouders bij de voornaam noemen en het thuis voor het zeggen hebben.

Ik ook (het laatste dan), maar wat heeft bij de voornaam noemen daarmee te maken? Bij vrienden en vriendinnen van mij thuis gebeurt dat ook en ik heb niet het idee dat zij minder respect hebben voor hun ouders dan bijvoorbeeld ik die 'pap en mam' zegt.

Citaat:
De opvoeding hoeft echt niet meer terug naar mijn wil is wet maar er mag best wel weer wat meer respect worden getoond voor gezag!
en dat hoeft heus niet met de harde hand.

En dat ben ik geheel met je eens. Alleen moet dat al vanaf het begin, als het kind heel jong is. Als je het als ouder dan al hebt laten ontsporen, win je het op latere leeftijd echt niet terug met straf uitdelen. Dan had je je kind maar eerder waarden en normen moeten bijbrengen.

**Geplaatst**: 02-10-02 11:48

Geplaatst: 02-10-02 11:48

Met bovenstaande ben ik het geheel eens. Natuurlijk moet je een kind eerst waarschuwen en kun je niet zomaar straffen, dat zou niet eerlijk zijn. maar soms moet je wel eens uit noodzakelijk kwaad een tik verkopen. Maar die blijft meestal ook achterwege. En je moet inderdaad heel vroeg beginnen met het stellen van grenzen, maar dan krijg je van veel ouders te horen "maar dat snapt hij nu nog niet". Nou, geloof me, als je er later mee begint zal het kind er HELEMAAL niets meer van snappen.