Moderators: C_arola, Coby, Nicole288, Dyonne
Simpelman schreef:Paarden die steeds op dezelfde plek wegstormen doen dat doorgaans omdat het van hen gevraagde werk of onaangenaam of niet goed begrepen is.
Ze hebben ergens een keer ontdekt dat als ze ergens van schrikken en wegstormen dat ze dan even van de belasting af zijn.
Paarden zijn gewoonte dieren en zullen dit soort van gedrag snel als gewoonte installeren.
Wanneer we dit probleem willen oplossen is het dus slim om over het bovenstaande eerst even na te denken.
Het verzwaren van het werk of veronaangenamen met scherper werkende hulpmiddelen is niet zo'n slimme oplossing.
In het beste geval leidt dat tot overgave en totale onderwerping.
De fijnste paarden zijn zij die vrijwillig medewerken en anticiperen, hiermee komen we het verst en op de meest aangename manier.
De beste oplossing op lange termijn is eerst het gevraagde werk te vergemakkelijken, op te delen in kleine beheersbare stukjes.
Ieder klein stukje opnieuw te bevestigen met heel veel aanmoediging en beloning.
Het is ook slim om het paard in het begin vooral niet te zwaar belasten en de spierpijn in rijden.
Nens77 schreef:Simpelman schreef:Paarden die steeds op dezelfde plek wegstormen doen dat doorgaans omdat het van hen gevraagde werk of onaangenaam of niet goed begrepen is.
Ze hebben ergens een keer ontdekt dat als ze ergens van schrikken en wegstormen dat ze dan even van de belasting af zijn.
Paarden zijn gewoonte dieren en zullen dit soort van gedrag snel als gewoonte installeren.
Wanneer we dit probleem willen oplossen is het dus slim om over het bovenstaande eerst even na te denken.
Het verzwaren van het werk of veronaangenamen met scherper werkende hulpmiddelen is niet zo'n slimme oplossing.
In het beste geval leidt dat tot overgave en totale onderwerping.
De fijnste paarden zijn zij die vrijwillig medewerken en anticiperen, hiermee komen we het verst en op de meest aangename manier.
De beste oplossing op lange termijn is eerst het gevraagde werk te vergemakkelijken, op te delen in kleine beheersbare stukjes.
Ieder klein stukje opnieuw te bevestigen met heel veel aanmoediging en beloning.
Het is ook slim om het paard in het begin vooral niet te zwaar belasten en de spierpijn in rijden.
Er zijn ook paarden die daadwerkelijk zonder reden (er wordt niets anders gevraagd dan anders en ze mankeren niets) onder het werk uit proberen te komen.
Mijn haf had de afgelopen twee weken geen trek in de galop (flegmatiek beestje).
Dat resulteerde bij proberen aan te springen in rare half bokkende en hupsende bewegingen en het bit vastpakken en de teugels uit je handen trekken. Dan heeft hij nog het truukje dat hij met zijn neus tussen zijn voorbenen en met bolle rug wegschiet in galop (halve lange zijde) en dan weer vanzelf terugkomt.
Ik noem het zijn trukendoos opentrekken want in zijn manegepony tijd werden de kinderen hierdoor bang van hem en hoefde hij niet meer....
Helaas zet mijn dochter gewoon door en mag hij stoppen na 1 rondje linksom normale galop en 1 rondje rechtsom normale galop....
Na twee weken was hij weer zijn brave zelf...
Ik denk dat (als je alles uitgesloten hebt) er even doorheen moet.
DPTomboy schreef:En wat als je haar nou eens helemaal gelijk geeft en haar aanspoort als ze dat doet? dan nog een rondje doorgaat en haar dan rustig terugneemt en verder gaat waar je mee bezig bent?
Omdat jij het dan overneemt zonder haar te stoppen lijkt het voor haar ineens alsof jij een heel goed idee hebt, en zal zo eerder in jouw ideeën meegaan. Daarbovenop komt nog dat de adrenaline wegvloeit door het rennen en jij haar daarbij helpt dus ook daarom is ze dan blij met je.
Zo los ik het altijd op als ze ineens wegschieten, lekker in meegaan rondje druk blijven zetten en dan druk eraf kijken of ze dan normaal terug kunnen komen en verder gaan waar we mee bezig waren.
Wel eerst medische dingen uitsluiten, maar zou apart zijn als ze dat dan steeds op dezelfde plek doet en verder niet..