[VER] Kjeld en Virgil, een bijzondere vriendschap.....

Moderators: Muiz, Firelight, Maureen95, NadjaNadja, Essie73

 
 
eclair98

Berichten: 11602
Geregistreerd: 24-09-11
Woonplaats: Overijssel en Drenthe

[VER] Kjeld en Virgil, een bijzondere vriendschap.....

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 15-11-13 10:52

‘’Nou, dáhág Kjeld, lieve jongen van me!” En ik verdween weer in de boezem van mijn moeder. Net op het moment dat ik dacht te stikken, liet ze me los. Na een laatste kneepje in mijn wang en een klopje op mijn schouder, werd ik richting de wachtende paardenwagen geduwd. De andere mannen gniffelde toen ik er op klom. Beschaamd ging ik zitten. ‘’Nou dáhág Kjeld, lieve jongen van me!’’ en de mannen knepen elkaar in de wangen. Ge-wel-dig, dit begon goed.

Na de zoveelste afscheidskus, een zoveelste belofte om te schrijven en de laatste tranen kon ik me eindelijk los wurmen. ‘’Nou Elvira, houd je groot, straks gaan de buren weer roddelen.’’ Ik wist hoe erg ze dat vond. ‘’M-m-maar Virgil, snap het dan, ik ga je zo erg missen!’’ en bij de laatste woorden brulde ze het opnieuw uit. De paardenwagen met anderen, opgeroepen soldaten stond al klaar en ik moest weg. ‘’Tot ziens dan maar.’’ En ik liep schuchter weg. Ik probeerde op de wagen te klimmen, maar die reed net weg. Met sterkte handen werd ik op de wagen getrokken en de mannen deden Elvira na, mijn vriendin. ‘’Ach joh, trek het je niet aan.’’ Zei een man van rond de 25 jaar. Hij was tenger en had kort blond haar en ik zag in een glimp dat hij één blauw oog had en één bruine. Ik lachte schuchter terug.

‘’ ‘’M-m-maar Virgil, snap het dan, ik ga je zo erg missen!’’ en bij de laatste woorden brulde de vrouw opnieuw.’’ En ik had medelijden met de man, die Virgil bleek te heten. Ik kon niet verstaan wat hij antwoorden, maar toen hij de wagen op wou klimmen, gaf de boer zijn paarden het teken om verder te lopen. Ik kon nog net voorkomen dat die Virgil van de wagen af zou vallen. De andere ‘’soldaten’’, we waren allemaal simpele boeren jongens, deden zijn vriendin na. De jongen, die wild, bruin haar had, bedankte me schuchter. Ik sprak hem een paar bemoedigende woorden toe. Hij plofte neer op een lege plek naast me en zette zijn tas tussen zijn voeten. En zo reden we naar het volgende slachtoffer toe. ‘’Ik ben blij dat ik van der af ben zeg, af en toe kan ze zo zeuren.’’ Sprak de bruin harige jongen naast me. ‘’Poef, ik ken je probleem, ik heb zo’n moeder.’’ en we spraken niet meer, denkend aan onze eigen problemen.

Dit verhaal speelt zich af in het zelfde land waar Mirthe-Anne voor haar liefde moet strijden. Ze moet een opdracht vervullen en wordt op de hielen gezeten door de boze prins, prins Hyram. Maar dit verhaal speelt een aantal jaar eerder af, ten tijden van het regiem van het de Opa van Hyram en de vader van Hyram zijn vader. Er woedde een grote oorlog tussen de buurtlanden en het land waar het verhaal zich afspeelt. Om het te kort op strijdkrachten op te lossen, werden overal en nergens jonge mannen vandaan gehaald. Wie deze dienstplicht weigerde, werd gevangen genomen en moest als dwangarbeider het strijdveld opruimen. Virgil en Kjeld zijn twee jonge mannen van rond de 25 en 23 jaar en allebei op geroepen. Ze hebben daar geen probleem mee, het is beter dan bij hun zeurderige vrouwen te blijven. Kjeld van zijn moeder en Virgil van zijn bemoeizuchtige vriendin Elvira. De mannen bouwen een bijzondere band op, en hebben meer gemeen dan ze ooit hadden gedacht……..

De wagen raakten steeds voller en voller. We namen onze tassen op schoot en de daarop volgende mannen gingen op de grond zitten. Op het moment dat we niet meer konden, kwamen we aan op een kamp. Het was een simpele opzet, maar functioneerde erg goed. Door de al aanwezige mannen werden we de goede kant op gedreven. We werden goed neergezet, in een rij van 10 bij 5. ‘’Zo heren, jullie weten waarvoor we hier zijn?’’ begon een man in een mooie jas. ‘’Nou, eigenlijk niet.’’ Dacht een man grappig te zijn. De man met de mooie jas draaide zich verstoord om en liep dreigend op de man af. Zijn gezicht voor het gezicht van de man houdend zei hij dreigen: ‘’Zo en wie denk jij te zijn mannetje?’’ ‘’ 10 Keer opdrukken.’’ En de man werd er rood. ‘’M-m-maar m-m-m-meneer….’’ ‘’20 keer!’’ en de man plofte neer. Kreunend en steunend kwam hij 2 keer omhoog, voordat hij instortte. ‘’Of moet ik dametje zeggen?’’ en de man liep lachend weg. ‘’Jullie kunnen naar jullie barakken gaan, je spullen ophalen en omkleden.’’ Als een kudde schapen liepen alle mannen door elkaar heen. De blonde jongen die me had geholpen kwam op mij afgelopen. ‘’W-wil je misschien samen in een kamer?’’ ‘’We kennen elkaar niet, maar de anderen kennen we al helemaal niet.’’ En ik knikte bevestigend. ‘’Maar misschien een rare vraag, maar wie ben je?’’ ‘’Ik ben Virgil en jij?’’ ‘’Nou, ik ben Kjeld.’’ En we schudde elkaar de hand.

De arme man werd helemaal afgebeuld door de zogenaamde commandant. ‘’Zo, met hem valt niet te spotten.’’ En de mannen gniffelde met elkaar. In mijn oog hoeken zag ik dat ze allebei kort, zwart haar hadden. Ze hadden allebei een kapotte, jutte broek aan en een slobberig, kapot shirt. Toen ze door hadden dat ik naar hun keek, keek ik snel weg. De jongen met het blonde haar sprong gelijk weer in het oog. . ‘’Jullie kunnen naar jullie barakken gaan, je spullen ophalen en omkleden.’’ En dat was het startsein voor de chaos die er ontstond.’’ Vol goede moed liep ik op de blonde jongen af: ‘’W-wil je misschien samen in een kamer?’’ ‘’We kennen elkaar niet, maar de anderen kennen we al helemaal niet.’’ Ik hield me adem in, zenuwachtig voor wat hij ging zeggen of doen. En tot mijn grote verbazing knikte hij. ‘’Misschien een rare vraag, maar wie ben je?’’ ‘’Ik ben Virgil en jij?’’ ‘’Nou ik ben Kjeld.’’ En we schudde elkaar stevig de hand.
‘’Kunnen we hier bij?’’ en ik liep door alle gecreëerde kamers heen. Bij een groepje van ongeveer 3 jongens bleven we staan. ‘’Is prima, gezellig!’’ en een van de jongens lachte blij. Hij had wild, rood haar en zijn kleren slobberde om zijn lijf. We haalden 2 strozakken, 2 dekens, 2 bekens en 2 uniformen en sleepten alles de ‘’kamer’’ in. Kamer kon je het niet noemen, het was een deel van de tent die was afgeschermd met een deken. De man die buiten commando’s gaf, had zijn eigen tent met alle belangrijke mensen. We plofte neer op onze strozakken en keken elkaar aan. ‘’Nou laat ik dan maar het spits afbijten, ik ben Virgil en 23 jaar.’’ ‘’Ik heb een vriendin Elvira en werk op de boerderij van mijn ouders.’’ En toen ik aan mijn ouders dacht, werd ik verdrietig. Ik had nog een broer, maar die was met de noorderzon vertrokken toen ik 18 was. Alle verantwoordelijkheid kwam op mij neer. ‘’Nou, zal ik mij dan ook maar even voorstellen?’’ en de rood harige jongen keek schuchter om zich heen. Iedereen knikte. ‘’Nou i-i-ik ben Naud, 19 jaar en ik heb geen vriendin.’’ Dat laatste voegde hij er beschaamd aan toe. ‘’Ik heb geen werk en ik klus af en toe wat bij, bij de boeren van het dorp waar ik geboren en getogen ben.’’ En iedereen hield zijn mond. Als je geen werk had, was je een vagebond en ging je meestal stropen. Ik kon hem niets anders dan gelijk geven. ‘’Nou, ik ben…..’’ en Kjeld wrd ruw onderbroken door een boom van een kerel met zwart, krullerig haar. ‘’Nou ben ik!’’ ‘’Ik ben Aaldrik, 30 jaar en opweg om ridder te worden.’’ ‘’Ik werk nu nog met de paarden van de koning, maar daar komt gauw verandering in!’’ en hij liet zijn spieren rollen. Ik slikte, die moesten we maar eens te vriend houden. ‘’Nou ik ben Kjeld, 25 en ik woon nog bij mijn moeder thuis om voor haar te kunnen zorgen.’’ ‘’Mijn vader is gestorven toen ik 15 was.’’ En zijn ogen glommen. Om hem te troosten legde ik mijn hand op zijn schouder en kneep er even in. En alsof er een teken was gegeven, keken we allemaal naar de laatste jongen in de kamer. Hij schraapte zijn keel ‘’Ik ben Gawain, 28 jaar en ik werk in een herberg in een naburig dorp waar ik woon.’’ En ik vertrouwde hem niet zo. Hij was dik en had vlassig, blond haar en kneep heel erg met zijn ogen, alsof hij iets te verbergen had. We knikte allemaal bevestigend en gingen ons omkleden. We hadden allemaal een blauw, verwaste broek gekregen en een witte, eigenlijk was hij meer grijs, tuniek gekregen die we met een touw om onze middel knoopte. De bovenkant was bij een gehouden door een dun touwtje. Als laatste kregen we een paar vertrapte, leren schoenen. Gaiwan zijn broek was te strak en het touwtje kon hij nog maar net dichtknopen. Ik zag Kjeld ruzie maken met de hals van zijn tuniek en ik keek hem vragend aan. Hij knikte onzichtbaar en ik hielp hem er even mee. Hij keek me dankbaar aan met zijn blauwe en bruine ogen.
Laatst bijgewerkt door Muurp op 19-11-13 10:08, in het totaal 1 keer bewerkt
Reden: TAG toegevoegd


renskesanne

Berichten: 1638
Geregistreerd: 08-06-12

Re: [UK][VER] Kjeld en Virgil, een bijzondere vriendschap.....

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-11-13 17:56

wauw echt leuk stuk net als je ander verhaal!!

eclair98

Berichten: 11602
Geregistreerd: 24-09-11
Woonplaats: Overijssel en Drenthe

Re: [UK][VER] Kjeld en Virgil, een bijzondere vriendschap.....

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 18-11-13 15:17

Virgil hielp me met mijn tuniek en ik keek hem dank baar aan. Hij had grote, bruine ogen en wat sproetjes rond zijn neus. Er werd met een lepel op een pan geslagen, het was tijd om naar buiten te gaan. Gebroederlijk liepen we naar buiten, blij dat we in ieder geval elkaar mochten. “Nou dames, de eerste oefening.'' en de man die ons ook al had opgevangen lachte sarcastisch. ''Hij weet vast niet wat écht werken is'' fluisterde ik naar Virgil. ''Wij werkten elke dag, van zonsopgang tot zonsondergang op het land met de dieren.'' en ik knikte bevestigend. ''Hij moet zijn mond houden, de kakker.'' en voor onze neus stond opeens de ''kakker''. ''Zo dames, hadden jullie wat toe te voegen aan mijn uitleg?'' ''Niet aan uw uitleg, nee.'' zei Kjeld brutaal. Ik gaf hem onzichtbaar een stomp dat hij moest oppassen, maar hij trok zich er niets van aan. ''En waar dan wel aan?'' de man was even van zijn stuk gebracht. ''Aan uw houding tegen over ons en de anderen.'' ''Zo, en wat doe ik dan volgens jouw ogen verkeerd?'' ''U weet vast niet wat écht werken is.'' en de man zijn mond viel open. ''Meer en deel van de jongens hier werkte op het land, ploegde en werkten met de ossen en de paarden.'' Ik hield me adem in voor wat er komen ging. ''En u,'' verbitterd ging Kjeld verder. ''u kent alleen de luxe van een grote burcht en de luxe van ons, de boeren die voor u eten zorgen.'' en de man was rood aangelopen en schreeuwde: ''Jij brutale vlegel, 50 keer opdrukken en wel nu!'' en Kjeld ging op zijn buik liggen, met zijn blik op de man gericht. Hij haalde de 20 met gemak en bij de 30 kreeg hij het zwaar, maar hij klaagde en zuchtte niet en stond na de 50 weer op. ''En nu, menéér?'''en de man was zo boos en gaf Kjeld een stomp in zijn maag. Ik ving hem net op en probeerden net zo stoer als Kjeld: ''Echte mannen vechten niet met slaan, maar met woorden.'' en de man draaide zich boos om voordat hij schreeuwde dat iedereen moest gaan rennen, twee rondjes met een rugzag die ze uitgereikt zouden krijgen. ''Jij malloot, hoe durf je zo tegen die vent te keer te gaan!?'' en ik duwde Kjeld boos overreind. “Zo maak je het ons echt niet makkelijker en ik duwde hem richting de uitgaven post van de rugzakken.
Ik voelde een steek in mijn maag en samen met het inspannende van het opdrukken werd het te veel en ik storte in. Virgil ving me nog net op en zei trots en zelfverzekerd ''Echte mannen vechten niet met slaan, maar met woorden.'' en de man keerde zich om en liep schreeuwend weg. 'Jij malloot, hoe durf je zo tegen die vent te keer te gaan!?'' en ik werd overreind geduwd door Virgil. Hij duwde me naar de uitgaven posten waar iedereen voor me opzij ging. ''Danku wel, menéér.'' en ik liet Virgil en de man achter en rende weg.
''Kjeld!'' en ik rende hem achterna. Met die lange benen leek hij wel een haas en ik moest glimlachen. Naud kwam naast me rennen en zweette als een otter. ''Die i-i-is sn-sn-snel.'' Naast het gehijg, stotterde hij ook nog heel erg. Ik mompelde een antwoord en ik rende een tandje harder. Kjeld stopte voor mijn neus en ik zag niet in waarom. Maar toen ik eindelijk bij hem was, zag ik dat de jongens met het korte, zwarte haar hem bij de schouders hadden gegrepen. ''Zo mietje, het is jouw schuld dat we met die zware tassen moet sjouwen.'' en de langste man spuugde in zijn gezicht. Ik sprong er tussen en gaf die man een zet, zodat hij Kjeld los liet. Ik werd gegrepen door de kleine, zwart harige jongen die mijn arm op mijn rug draaide. Ik viel op mijn knieën en schreeuwde. Naud was inmiddels om gedraaid en rende naar Aaldrik. ''Bemoei je er niet mee, wijf.'' en de jongen sloeg me in mijn gezicht voordat hij zich weer naar Kjeld richtte.
Ik rende snel weg, ik wou me niet verantwoorden naar de jongen die ik net een dag kende. Hij schreeuwde me na, maar ik was Oost-Indisch doof voor sommige dingen. Ik wou de twee jongens in halen die voor me neus rende, maar ze draaide zich om en grepen me bij mijn tuniek. 'Zo mietje, het is jouw schuld dat we met die zware tassen moet sjouwen.'' en de langste man spuugde in mijn gezicht. Ik wende vol met walging mijn gezicht af. Virgil kwam aangerend en duwde de man die me vast hield weg. De kleine jongen schoot op hem af en draaide zijn arm op zijn rug. Hij viel op zijn knieën en schreeuwde het uit. ''Bemoei je er niet mee, wijf.'' en de jongen sloeg in het gezicht van de schreeuwende Virgil.
Aaldrik had inmiddels het verhaal van de zenuwachtige, stotterende Naud aangehoord en was het nu al zat met die zwartharige jongens. Ze toonden totaal geen respect naar hun mede soldaten. Hij kent ze wel, ze spoken wel meer uit wat niet door de beugel kon. ´´Het is nú klaar met jullie!´´ bulderde hij en hij trok ze los. ´´Het is ook altijd wat met jullie, stelletje ratten!´´ en op dat moment kwamen er de man met een paar dienaren aan gerent. `´Stelletje opdonders, dit kan zo niet doorgaan!´´ ´´Ik heb ook altijd problemen met jullie!´´ En hij vervolgde zachtjes naar Naud toe: ´´Dankje wel voor het waarschuwen.´´ Virgil lag in tussen op de grond met zijn arm in een rare hoek en Kjeld had een bloedneus en miste een paar tanden. `´Namen!´´ De kleine jongen antwoordde snel dat hij Jens heette en de grote gaf hem een poor. ´´En jij?'' en de man begon alweer die dag zijn geduld te verliezen. ''Nathan, menéér.'' en de jongen rolde met zijn ogen.'' “En jij, brutale aap.'' en de man moest lachen. ''Kjeld meneer en de jongen daar op de grond heet Virgil.'' en er klonk vanaf de grond gekreun als bevestigeging. ''En jij bent Aaldrik, is het niet.'' ''Jawel, meneer.'' ''En jullie, opgedonderd en laat jullie niet weer dit soort dingen doen!'' en de zwartharige jongens rende weg.
Ik kreeg een zak doek tegen mijn neus aangedrukt en ik hielp Virgil met moeite overreind. Hij zweette heel erg en zag bleek. Hij hijgde erg veel en zijn arm zag er niet goed uit. Virgil leunde erg op mij en zijn ogen draaide soms weg. ''Bah, jij ziet er niet goed uit jongen.'' en de man was weer wat gekalmeerd. Ik raapte al mijn moed bij een: ''E-ehm bent u niet meer b-boos, me-me-meneer?'' ''Ach welnee, ik houd wel van een grote bek en een doorzetten.'' en de man knipoogde en ik kreeg een klap tegen mijn schouder. Virgil ondersteunend liepen we naar het provisorisch in gerichte ''ziekenhuisje''.
Ik voelde een steek in mijn arm en ik voelde me licht in mijn hoofd. Kjeld hielp me overreind. De witte doek die, die tegen zijn neus hield, was rood geworden van het bloed. Ik kon niet meer staan en ik kon tegen Kjeld aanleunen. E-ehm bent u niet meer b-boos, me-me-meneer?'' ''Ach welnee, ik houd wel van een grote bek en een doorzetten.'' Hij hielp me ook en ik werd naar het ziekenhuisje gebracht wat hier was gecreëerd.
“'AAAUUUUUHHHHH!'' en Virgil schreeuwde het uit van de pijn. Hij had het stokje wat hij tussen zijn tanden had gekregen, laten vallen en zijn arm werd rechtgezet. ''Zo en nu een spalk en een doek en het is morgen weer goed!'' en de man die de dokter moest zijn lachte opgewekt. ''Wil je hem naar zijn kamer brengen, hij heeft rust nodig?'' en ik knikte. Dit was het enige wat ik voor hem kon doen nadat hij mij had geholpen. Ik trok hem van het bed af, sloeg zijn goede arm om mijn schouder en nam hem stapje voor stapje mee.
Ik schreeuwde het uit van de pijn. Met een flinke ruk werd hij weer rechtgezet. De dokter was opgewekt, maar ik kon niet goed verstaan wat hij zei. Ik voelde een ruis in mijn oren. Door Kjeld werd ik het bed afgetrokken en rekening houdend met mij, liepen we naar onze kamer. Daar aangekomen legde hij me op bed, trok de deken om me heen en hij wou weglopen. Ik raakte in paniek en trok hem terug aan zijn hand. ''N-nee, wil je nog even blijven?'' en ik keek hem met grote ogen aan. ''Ja hoor, maar wat wil je dat ik doe?'' ''Vertel over je moeder?'' en ik zonk weg.
Toen ik weg wou lopen, voelde ik een hand die me tegen hield. ''N-nee, wil je nog even blijven?'' Als ik dat nog voor hem kon doen, deed ik dat graag. ''Ja hoor, maar wat wil je dat ik doe?'' ''Vertel over je moeder?'' en hij zonk weg. “Over mijn moeder, poeff daar vraag je me wat.'' en er verscheen een glimlach op het gezicht van de nu slapende jongen.

Jolinem

Berichten: 227
Geregistreerd: 26-09-11

Re: [UK][VER] Kjeld en Virgil, een bijzondere vriendschap.....

Link naar dit bericht Geplaatst: 19-11-13 07:09

Wauw leuk stukje weer!
Een tip: het is voor mij niet altijd even duidelijk waar het stuk over de andere jongen begint zegmaar. Misschien kan je daar nog een extra enter tussen doen? (ik weet niet of ik het duidelijk heb uitgelegd :D )
Maar je schrijft erg leuk! Heel meeslepend ;)

Mijn art ;): http://www.yenthejoline.tumblr.com/

Create a life that feels good on the inside, not one that just looks good on the outside.

eclair98

Berichten: 11602
Geregistreerd: 24-09-11
Woonplaats: Overijssel en Drenthe

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 19-11-13 08:53

Ik probeer het altijd wel, maar hierop bokt wil het niet lukken. Ik ga er nog verder ruzie mee maken :D

eclair98

Berichten: 11602
Geregistreerd: 24-09-11
Woonplaats: Overijssel en Drenthe

Re: [VER] Kjeld en Virgil, een bijzondere vriendschap.....

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 28-11-13 19:57

''Mijn moeder was altijd al een bezorgde vrouw, maar sinds de dood van mijn vader is het alleen maar erger geworden.'' Ik dacht verdrietig terug aan de tijd voor mijn 15e. Ik en mijn vader hadden lange ritten te paard gemaakt. Hij heeft me alles geleerd wat hij wist wat betreft vechten. Hij streed mee in de oorlog en is daar dan ook gesneuveld. De dag dat mijn moeder en ik te horen kregen dat hij gesneuveld was, herinner ik me als de dag van gister. Ik was aan het werk op ons land en had net de paarden gevoerd. Ik schoffelde de grond en floot een vrolijk deuntje. Moeder stond alle gedroogde kruiden te verkruimelen en in aparte potjes stoppen. Opeens werd de rust verstoord en rende mensen naar het einde van het dorp. ''Ze komen, ze komen!'' en ik en mijn moeder werden meegesleurd. ''Hoezee, hoezee, hoezee!'' en de mannen die hadden gestreden werden als helden onthaald. Mannen sprongen van de wagen af en vielen in de armen van hun vrouwen. Ik duwde iedereen aan de kant opzoek naar mijn vader. Ik herkende hem nergens. De ridder die de mannen had begeleid samen met mijn vader kwam op me af gelopen. Hij nam me mee naar mijn moeder en ik herkende de blik in zijn ogen. ''Nee, nee, nee!'' en ik duwde mijn handen over mijn oren heen en griende weer als een klein kind. ''Sorry Kjeld, hij is gestorven als een dapper man.'' en hij legde een hand op mijn schouder. Mijn moeder weende zachtjes en nam me in haar armen. Alle mensen om ons heen sloegen een kruisje en gingen voor mijn vader bidden.

Zonder dat ik het gemerkt had, huilden ik alweer. ''Sinds die dag mocht ik niks meer van mijn moeder, niet meer paardrijden, niet meer zwaardvechten, niets!'' en ruw veegde ik de tranen van mijn gezicht af. Virgil was wakker geworden en ik kreeg een arm om mijn schouder. “'Dat is niet niks.'' en we bleven een tijdje zitten zonder wat te zeggen. ''Ik moet gaan.'' en ik stapte bruut op en stampte de kamer uit.

Kjeld stampte weg. Had ik wat fout gedaan? Mijn arm voelde ik al niet meer, ik had alleen nog een verschrikkelijke hoofdpijn. Ik kon me niet meer herinneren wat de dokter had gezegd. Ik probeerde overeind te komen, maar ik zag sterretjes en ging weer liggen. Door een scheur in het tentdoek kon ik zien dat ze begonnen met zwaardvechten. Als ik iets niet kan, is het wel zwaardvechten. De mannen kregen allemaal een oud, gebutst zwaard en maakte twee tallen. Op een teken begonnen ze met aanvallen en de ridders liepen rond en gaven hier en daar aanwijzingen. Kjeld viel aan en sloeg een houw het zwaard uit de handen van de jongen tegen over hem. Hij liet het hem weer oppakken en ze begonnen opnieuw. Kjeld weerde de jongen zijn aanval af en sloeg het zwaard weer uit de handen van de jongen. ''Is dit alles wat jullie kunnen!?'' en de ridder die er bij stond te kijken schreeuwde het uit. ''Hier redde jullie het niet mee, stelletje wijven.'' Alle mannen waren gestopt en luisterden naar de scheldende ridder. ''Eh-eh-eh ja, me-meneer.'' de jongen keek beschaamd naar de punten van zijn schoenen. ''Nee meneer.'' en Kjeld klonk zelf verzekerd. ''Nou laat me niet lachen'' en de inmiddels rood aangelopen ridder trok zijn eigen zwaard en zonder een aanwijzing te geven, viel hij Kjeld aan. Die herstelde zich snel en weerde de slagen af. De ridder werd nog kwader en sloeg er op los. Kjeld draaide zich om en de man struikelde over zijn eigen benen. Hij stond kwaad op en voordat hij helemaal doorsloeg werd hij bij zijn schouder vast gepakt. ''Tijn, houd je in.'' en de man met de mooie jas hield de man tegen. ''Maar Samuel, déze jongen maakt me belachelijk.'' en stem van Tijn schoot een paar octaven omhoog. ''Nee, je maakt jezelf belachelijk.'' en de Tijn droop teleurgesteld af. ''Kom maar op, laat maar eens zien wat je echt kunt.'' en Samuel pakte het zwaard op, balanceerde er mee in zijn handen en gaf het teken. Alle houwen, boven en onderhands werden afgewerkt. Kjeld kreeg het zwaar en liet zijn zwaard vallen. ''En nu, mee komen.'' en Samuel trok hem omhoog mee. Ik verloor ze uit het oog en de rest van de jongens begonnen weer.

''Wie ben jij écht en nu geen gijntjes meer.'' De man tegen over me klonk streng. ''I-i-ik ben Kj-Kjeld meneer, dat weet u nu toch wel?'' en de man keek me nog strenger aan. ''Van wie heb jij dan zo leren vechten?'' ''Mijn vader, meneer.'' ''En wie is je vader?'' en ik twijfelde. Wat kon hij met de naam van mijn vader? ''Raf, meneer.'' en de ogen van de man tegen over mij werden groot van verbazing. ''Raf, bedoel je Raf de snelle?'' en ik moest hem het antwoord schuldig blijven. ''Ik zou het niet weten, meneer.'' Samuel keek me indringend aan en ik werd nerveus. ''Je hebt de zelde ogen jongen.'' En ik kreeg het hele verhaal te horen. Over een dappere strijder en over hoe hij gesneuveld was. ''Toen we aanboden hem tot ridder te slaan, sloeg hij dat af.'' ''Hij wou liever met jou en je moeder een rustig leventje lijden en als we hem vroegen, deed hij dat 9/10 keer.'' En ik veegde mijn tranen weg. ''Kop op jongen, maak je vader trots!'' en de man sloeg me op mijn schouder. ''Vechten kan je al en je uithoudingsvermogen zal net zoals die van de anderen mannen goed zijn. Hoe gaat het nu met die andere jongen, Virgal, Virgel, wat was het?'' ''Virigil, maar hij had een scheve arm die nu recht is gezet en een hersenschudding, of zo iets.'' Ik dacht aan de slapende jongen met een verwerd gezicht van het harde werken op het land, maar ook de zachte lijnen. En ik draaide me om en liep weer naar de groep. ''Ik hoorde het wel, jij vuile hond.'' en ik kreeg een duw van Aaldrik. ''Jij wilt niet eens ridder worden, maar ik strijd er al jaren voor!” ''Kalm man, ik wil geen ridder worden, ik weet niet van welke boze tongen jij dat gehoord hebt?'' “Ik hoorde anders het woord ridder meerdere male vallen in jullie gesprek.'' en daarmee was voor Aaldrik de kous af.

De dagen werden afgestreept, de jongens en mannen getraind en Virgil knapte op. Zijn doek mocht weg, maar hij moest nog wel voorzichtig zijn met zijn arm. Aaldrik was nog steeds boos op Kjeld, die op zijn beurt probeerde van kamer te veranderen. Dat mislukte en hij zat met Aaldrik, Naud, Gaiwan en ook een beetje met Virgil opgescheept, al zag hij het niet zo. De oorlog ging gestaard voort en de mannen in het kamp maakte zich klaar voor een lange, zware reis.

''Een, twee, een, twee, links rechts.'' Na een lange tocht in de omgeving kwamen ze alle vermoeid aan. ''Godalejezus, ik weet maar niet waar dit goed voor is.'' en Virgil liet zijn rugzak vallen. ''Als we morgen weg gaan, naar de oorlog.'' en iedereen nam zijn veldfles en dronk gulzig het water op. ''Binnen een half uur eten en het doorspreken van morgen.'' En Samuel leek het er zelf ook moeilijk mee te hebben. Iedereen stond hijgend en puffend op en liep naar hun tent en kamer om zich op te frissen en de rugzak in te pakken voor morgen. De stenen die er eerst inzaten, werden op een hoop gegooid. “Stik!'' en Kjeld gooide weer zijn rugzak leeg. ''Het past niet.'' en hij werd rood. ''Nou riddertje, dat moet je wel kunnen hoor!'' en Aaldrik klonk cynisch. ''Doe nou eens even normaal, ik wil géén ridder worden.'' ''Oja, dat mag niet van je moeder!'' en Aaldrik lachte als enige om zijn mislukte grap. ''Ik help je wel!'''en ik schoot Kjeld te hulp.

'Oja, dat mag niet van je moeder!'' en Aaldrik lachte als enige om zijn mislukte grap. ''Ik help je wel!'''en Virgil kwam ons snel tussen beide. ''Kijk, wat heb je het laatste nodig denk je?'' ''En dan, en wat daarna?'' en Virgil hielp me met het inpakken van mijn tas. “Dankje wel.'' en ik glimlachte. Ik wou opstaan, maar ik kreeg een bal van kleren in mijn rug ge gooid. Ik viel weer voorover met mijn hoofd tegen een stoel aan. ''Hé kappen nu!'' en Virgil trok me overeind. ''Mee naar de ziekenpost.'' en ik werd mee getrokken.

''Nare wond, nare wond.'' en de dokter smeerde er eens vies, prikkend goede op. ''Hoe komt het?'' ''E-eh ik ben gevallen met het lopen, maar ik vond het niet zo nodig om het te laten verzorgen.'' en de man, die nu met een stoffe doek bezig was, keek me nadenkend met een schuin oog aan. ''Hmm ja gevallen, tuurlijk.'' en ik kreeg een doek om de wond heen met wat kruiden. ''Kan je morgen mooi meelopen met de zieke groep.'' en de man knipoogde. ''En jij jongen, jij loopt ook mee met de zieke groep.'' en de man glimlachte.

eclair98

Berichten: 11602
Geregistreerd: 24-09-11
Woonplaats: Overijssel en Drenthe

Re: [VER] Kjeld en Virgil, een bijzondere vriendschap.....

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 30-11-13 16:29

''Jullie stellen je achter ons op.'' en Samuel gaf ons de laastste instructies. Wij schraapte onze bekers leeg en gingen ze maar afwassen in de tonnen water die klaar stonden. ''Ik wil je straks even spreken, alleen!'' en Kjeld liep weg. Ik spoelde mijn mok om en bracht hem naar mijn slaap plek en stopte hem in mijn tas. Ik keek om me heen, maar ik zag geen spoor van die jongen. ''Zeg, heb jij misschien een jongen met een verband om zijn hoofdgezien?'' en ik vroeg het aan alle mannen die ik zag. ''Ehhmm volgens mij liep hij richting het bos.'' En ik rende erheen. Kjeld zwaaide en we doken de bosjes in. ''Hehe even alleen.'' en we grinnikte.

''Hehe even alleen.'' en we moesten allebei grinniken. ''Ik moet je wat vertellen en ik wil dat je het weet.'' en ik werd zenuwachtig. ''Is het de reden dat Aaldrik je het leven zo zuur probeert te maken?'' en ik moest het bevestigen.'' En ik vertelde hem het hele verhaal, van mijn vader en hoe hij gesneuveld was en over hoe het ging met het zwaardvechten. ''Wat een verhaal!'' En Virgil legde een hand op mijn knie. We keken elkaar voor een seconde aan en keken allebei verschrikt weg. ''Vertel eens wat over Elvira?''

''Poeeff daar vráág je me wat!'' en we moesten lachen. ''Elvira, wat een mens is dat!'' ''Ze is nog erger dan mijn moeder, zo bezorgt om alles wat ik doe.'' En ik moest slikken. ''Ik werk op de boerderij van mijn ouders en wil hem het liefste overnemen, maar Elvira houdt het steeds maar tegen.'' ''En je broer?'' ''Die wil ik niet meer kennen, hij is weggegaan toen ik achttien was.'' ''Hoe was hij dan?'' ''Hij was een sterkte vent, met bruine, korte haren en ook bruine ogen.'' ''Hij leek heel erg op mij, vroeger.'' En ik moest wat tranen weg vegen. ''Wat zijn wij toch ook een stelletje wijven af en toe.'' en we moesten beide lachen om mijn iet wat onhandige grap. ''Ik gok dat we nu toch eigenlijk wel terug moeten.'' en Kjeld giechelde zenuwachtig. ''Alle mannen tot hier en aan het einde, we zijn al te laat!'' en ik vloekte hardop. We sprongen op en rende terug naar het kamp, waar Samuel kwaad stond te wachten op de laatkomers. ''Naar binnen jullie!'' en we werden ruw naar binnen getrokken.

''Nee, jullie zijn te laat en komen er niet meer in!” en Aaldrik greep ons ruw vast. ''Man doe normaal en laat ons binnen.'' En ik probeerde me los te rukken. ''Nee jullie hoorde wat ik zei!'' en ik kreeg een stomp in mijn maag. Snakkend naar adem maaide ik om me heen. Ik deelde een paar fikse dreunen uit aan Aaldrik.Virgil kreeg ook een stomp van Aaldrik en greep naar zijn hoofd. Samen met Gaiwan en Naud nam Aaldrik ons mee naar buiten. Een duw in onze rug en het doek die als tent moest functioneren werd weer dichtgemaakt. Helaas was hij alleen vanaf binnen te openen en te sluiten. We keken elkaar aan. ''E-en nu?'' Virgil keek me verschrikt aan. ''Kom we gaan naar Samuel en zijn ridders.'' We liepen al naar de andere tent, maar we werden tegen gehouden. ''Opsodemieteren, onrustzaaiers.'' ''Ma-ma-ma-maar w-w-we...'' En weer werden we hardhandig weg gebracht. ''Laat maar, kom mee.'' en ik trok Virgil mee. Ik trok hem mee naar het bos waar we even daar voor ook hadden gezeten. ''Het beloofd een nare nacht te worden.'' en ik slikte. ''Als we hier zitten, hebben we nog ietsje beschutting.'' En Virgil knikte. ''Laat me eens naar je oog kijken, die ziet er niet goed uit.'' en ik keek en voelde voorzichtig om zijn oog.

Voorzichtig, vol met bezorgdheid voelde Kjeld aan mijn oog. ''Het wordt flink dik, daar kun je vergif op innemen.'' We liepen verder het bos in, onze pijn negerend. ''Hier dan maar?'' en elke plek stond me eigenlijk tegen. ''Prima, denk ik?'' en ik werd onzeker. Kunnen we niet beter bij Samuel naar binnen stormen of gaan schreeuwen bij de tent? Het begon te druppen, maar of het de regen was of de tranen...

''Jasses, ik ben net zo stijf als een lijk.'' en ik stond stram op. Het had de hele nacht door geregend ik had het koud gekregen en ik werd stijf. ''Ik kan niet meer lopen, het was een van de ergste nachten van mijn leven.'' en leunend op de boom waaronder we hadden geslapen, stond Virgil op. Hem ondersteunend liepen we, ik kan beter strompelen zeggen, terug naar het kamp. ''Ik ben eigenlijk best wel bang voor de reactie van Samuel en Aaldrik.'' en ik moest giechelen als een schoolmeisje.
“WAAR KOMEN JULLIE NOU WEER VANDAAN?!?'' en Samuel schreeuwde hysterisch. Vanuit elke uithoek van het terrein kwamen mannen aangelopen. Iedereen keek ons aan en Aaldrik, Naud en Gaiwan kon ik niet ontdekken. ''Ehh nou, ja, kijk...'' antwoorden Kjeld kleintjes en onzeker. ''JA!? En Samuel greep hem bij zijn inmiddels gescheurde en zeiknatte tuniek. ''Aa zachtjes, zachtjes.'' en Samuel liet hem los. Ik kon hem nog maar net opvangen, hij zakte bijna door zijn benen heen. ''JULLIE GAAN NÚ ONMIDDELIJK MEE!” en we werden mee getrokken. ''Zeg op, wat is er met jullie gebeurd?'' ''Ik weet niet...'' ''ZEG HET!” als het nog langer zou duren, zou hij het randje van hysterisch passeren. ''Ik verraad geen mannen in onze groep.'' en hij probeerde rechtop te gaan staan. ''NOU WAT EEN GROEP!”' en Samuel greep mij erbij. ''ZEG JIJ HET DAN?'' En ik keek onzeker naar beneden. ''WIE?'' en ik fluisterde schoor: ''Aaldrik, Gaiwan en Naud, meneer.'' ''HEHE WAS DÁT NOU ZO MOEILIJK!?'' en ik viel met een smak terug op mijn benen. ''ALLEMAAL OP ZOEK NAAR NAUD, GAIWAN EN AALDRIK!!'' en de mannen dropen af. ''Jullie gaan nú mee naar binnen!'' en we werden hardhandig mee getrokken. ''Wat is er met jullie gebeurd?'' en Samuel klonk zachter. ''Nou, ik wou Virgil gister wat vertellen wat niet iedereen hoeft te weten en we liepen het kamp uit. We waren zo diep in ons gesprek gewikkeld en we kwamen te laat. We werden nog binnen gelaten maar Aaldrik was het daar niet mee eens.'' En ik zag Kjeld twijfelen. ''We werden geslagen, vandaar mijn blauwe oog en Kjeld heeft ook flink wat plekken. Toen we terug probeerde te slaan, kwamen Gaiwan en Naud erbij.'' en ik probeerde fier te staan, wat mislukte. ''Kijk dan hoe armoedig jullie eruit zien.'' en ik moest hem helaas gelijk geven. De tunieken waren gescheurd en onder de modder, het touwtje hield alles nog net bij elkaar. Op Kjeld zijn gezicht zaten allemaal groene en bruine vegen en ik zal er denk ik niet beter uitzien. ''Waarom zijn jullie niet bij ons gekomen?'' “Dat probeerden we, maar we werden weggestuurd.'' ''Nou da...'' ''NEE, NEE, NEE!!'' en Aaldrik werd binnen gebracht met zijn rugzak en proviant. ''IK HEB NIETS GEDAAN!!'' ''En waarom heb jij je spullen al gepakt?'' Samuel klonk eng rustig.

''WE GINGEN TOCH WEG!?” en ik werd bang. Als hij boos werd, sloeg hij je dood zonder met zijn ogen te knipperen. Morsdood. ''Heb ik dat dan al gezegt?'' en Samuel knipperde niet meer met zijn ogen. ''Nou, ik weet anders zeker da...'' ''DESSERTEUR! JE WIL GEWOON WEGLOPEN VAN JE DADEN!” ''NOU DAT IS NIET WAAR!!'' En Aaldrik flipte hem. Hij worstelde zich los, smeet de tas in de handen van een van de ridders en stormde naar voren toe. Hij kwam recht op me af en nam mij mee in zijn sprint. We vielen samen door de tent naar buiten toe en hij begon op me in te slaan. ''Jij smerige hond, jij wijf, je bent het niet waard om ridder te worden, iedereen haat je en je zal branden in de hel!'' en ik kon niets anders doen dan mijn gezicht te beschermen.

''Jij smerige hond, jij wijf, je bent het niet waard om ridder te worden, iedereen haat je en je zal branden in de hel!'' Samuel en ik kropen onder het tent doek voor en trokken Aaldrik van Kjeld af. Als een woeste beer maaide hij omzich heen en ik viel op de grond. Als een pijl uit een boog sprong ik op en stormde naar voren toe. Ik tackelde hem en klemde zijn handen op de grond. Ik zette mijn knie in zijn onderbuik en hij gromde nog wat. ''Echte ridders hebben respect, zorgen goed voor de armen en hebben geduld.'' en hij spuugde in mijn gezicht. ''Vuile trut, ga naar je vriendinnetje en zeg dat ze nooit een ridder kan worden, eerder een prinses!”' en hij beukte met zijn hoofd tegen mijn ribben aan. Ik kon hem nog maar net houden en duwde mijn knie verder naar beneden. De andere mannen namen hem ver en zijn hadden werden op zijn borst gekruist en vastgemaakt. Hij werd afgevoerd en zijn spullen namen ze ook mee. Ik draaide me om en de dokter was naast Kjeld geknield. Hij veegde de snee in zijn gezicht schoon en hechte het. Samuel knielde ook bij hem neer en bekeek de rest van de plekken die geraakt waren.

Een stekende pijn boven mijn oog en de rest van mijn lichaam werd bekeken. “Hij heeft je flink geraakt.'' ''En ik ben ook klaar met je oog.'' En ik probeerde op te staan. Ik wankelde een beetje en ik werd opgevangen door een paar andere mannen. Ik keek voorzichtig om me heen om te kijken of Aaldrik al weg was en ik zag Virgil op de grond zitten. Hij moest grinniken en ik trok hem overeind. ''Zorgen jullie verder voor elkaar?'' en Samuel liep weg. ''Allemaal spullen pakken, als de zon op zijn hoogste punt is, vertrekken we!'' en hij herhaalde het meerdere malen. ''Ik zou liever hebben dat jullie nog even wachten en dat vond Sam wel goed. Jullie komen later met een aantal andere, gewonde jongens.'' En we moesten opgelucht adem halen.

leest iemand het nog wel :o ?

Jolinem

Berichten: 227
Geregistreerd: 26-09-11

Re: [VER] Kjeld en Virgil, een bijzondere vriendschap.....

Link naar dit bericht Geplaatst: 30-11-13 16:57

Ik wel hoor ;) , Alleen ik heb niet altijd tijd om het te lezen... :D

Mijn art ;): http://www.yenthejoline.tumblr.com/

Create a life that feels good on the inside, not one that just looks good on the outside.

renskesanne

Berichten: 1638
Geregistreerd: 08-06-12

Re: [VER] Kjeld en Virgil, een bijzondere vriendschap.....

Link naar dit bericht Geplaatst: 30-11-13 17:16

ik lees het ook hoor! ;)

BalouArera
Berichten: 1304
Geregistreerd: 23-01-12

Re: [VER] Kjeld en Virgil, een bijzondere vriendschap.....

Link naar dit bericht Geplaatst: 01-12-13 10:34

Ik lees het ook nog steeds!
Ik vind het alleen soms wel irritant dat ik niet weet over wie het nu eigenlijk gaat en dat er steeds stukjes herhaald worden maar dan door de ander z'n ogen. Kun je niet beter een hoofdstuk Kjeld, ander hoofdstuk Virgil...?

eclair98

Berichten: 11602
Geregistreerd: 24-09-11
Woonplaats: Overijssel en Drenthe

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 01-12-13 14:50

BalouArera schreef:
Ik lees het ook nog steeds!
Ik vind het alleen soms wel irritant dat ik niet weet over wie het nu eigenlijk gaat en dat er steeds stukjes herhaald worden maar dan door de ander z'n ogen. Kun je niet beter een hoofdstuk Kjeld, ander hoofdstuk Virgil...?

Ik kan het er wel boven zetten? Maar ik vind het zelf soms ook wel irritant!

BalouArera
Berichten: 1304
Geregistreerd: 23-01-12

Link naar dit bericht Geplaatst: 01-12-13 14:56

eclair98 schreef:
BalouArera schreef:
Ik lees het ook nog steeds!
Ik vind het alleen soms wel irritant dat ik niet weet over wie het nu eigenlijk gaat en dat er steeds stukjes herhaald worden maar dan door de ander z'n ogen. Kun je niet beter een hoofdstuk Kjeld, ander hoofdstuk Virgil...?

Ik kan het er wel boven zetten? Maar ik vind het zelf soms ook wel irritant!


Erboven zetten maakt het al een beetje duidelijker inderdaad :)

eclair98

Berichten: 11602
Geregistreerd: 24-09-11
Woonplaats: Overijssel en Drenthe

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 08-12-13 12:13

Virgil:
''He!'' En we draaiden ons tegelijk om. ''Deze moest ik jullie van Sam geven, de oude kleren mogen jullie weggooien!'' Dankbaar namen we de kleren aan van Tijn. Hij was bijgedraaid sinds Kjeld hem had verslagen met het oefenen. ''He, maak je niet druk!'' en hij gaf ons een klap op onze schouder. De tranen sprongen in mijn ogen, het was de recht gezette arm. We kleden ons snel op en Samuel was gul geweest. We kregen betere schoenen en we kregen een riem i.p.v. een touwtje. De rest gooiden we op de berg met afval. We draaiden ons om en daar stond Gaiwan ons aan te kijken. Hij draaide zich om en liep weg. Kjeld wou hem achterna rennen, maar ik hield hem tegen. ''Hij is het niet waard.'' En het werd drukker en drukker op het terrein, Kjeld kon hem niet eens meer vinden al zou het willen. Het zooitje ongeregelde werd georganiseerd en op een schreeuw van Samuel liepen ze weg. We waren achtergebleven met een groepje van ongeveer tien mannen die allemaal gewond waren. We kenden elkaar vaag van gezicht, maar we kende elkaar niet. ''Ehh, wat doen we nu?'' en we keken elkaar schaapachtig aan. ''Nou, ik ben Abe en ik ben van beroep molenaar hier in de buurt, helaas staat mijn molen nu stil.'' en bij de laatste woorden zag je de pijn in zijn ogen.'' ''Ehm, ik ben Seth, een biesjager (veldwacht) en ik ben een vriend van Abe.'' ''Ik ben Isaac en ik leen me uit als boer in de drukke tijden.'' En ik dacht dat hij niet veel werk zou hebben, niet iedereen kon hem betalen. ''Ik ben Kjeld en ik werk op de boerderij van mijn ouders.'' en hij vertelde niks over zijn vader. ''Ik ben Virgil en ik werk ook op de boerderij van mijn ouders en ik ben een vriend van Kjeld.'' en ik was blij dat ik er van af was. Praten tegen onbekende was geen sterk punt van me. Een man met een dun snorretje en een kaal hoofd schraapte zijn keel. ''Ik ben Tarek en ik ben bijker (imker) ennuh ja?'' Een jonge met een hoge stem vertelde zangerig dat hij snijder (kleermaker) van beroep is. Zijn naam was Augustinus. Een lomp uitziende jongen nam het woord. ''Ik ben Danil en ik ben boer.'' en daarmee was het voor hem klaar. Een man die er verzorgd uitzag vertelde dat zijn naam Gabriël was en daarbij ook nog bouwmeester. Als ik het zo hoorde had hij geen belangrijke opdracht, anders hoefde hij niet mee te vechten. “Ik ben Redouan en ik ben boer net zoals de meeste jongens.'' en hij werd rood. Ik telde er negen naast mij en Kjeld en ik ontdekte nog een jongen. Hij stond verscholen in de schaduw en keek met zijn grote kijker pienter naar ons voorstel rondje. Kjeld zag me kijken en hij keek ook. ''Ik ben wolf en ik doe niets voor de kost.'' en hij kwam de schaduwen uit. Ik wist niet waarom ieder hier zat, maar het zal wel zo zijn en ik liet het erbij. ''Nu jullie elkaar allemaal kennen, we gaan overmorgen weg.'' de dokter bemoeide zich er nu mee. ''Jullie moeten je rustig houden anders komen jullie nooit aan.'' en het klonk als een dreigement.

Kjeld:
''En wat doen we nu?'' en ik keek in het rond. De meeste haalden hun schouders op en liepen weg. ''En wij?'' en ik keek Vrigil aan. Het was als vanzelfsprekend geworden dat we samen dingen deden. ''Ik ga een brief sturen aan het thuisfront. Ben ik totaal vergeten.'' en hij draaide zich om papier en inkt op te halen. Ik slenterde het kamp uit richting het bos. Ik vergat te kijken waar ik heen liep en slenterde door. Ik herhaalde alles wat er gebeurd was en toen ik eindelijk om me heen keek, stond ik midden in het bos en wist niet meer waar ik vandaan was gekomen. Ik keek verwoed om heen en zag nog net hoe de sporen werden uitgewist door de wind. Ik raakte in paniek en rende maar een kant op. ''HE!'' en ik hoorde hem niet. ''HE!'' en ik minderde vaart. Het was Wolf. ''H-h-hoe kom j-j-jij hier!?'' En ik was buitenadem van het stuk dat ik gerent had. ''Ik zag je het bos inlopen en ik vertrouwde het niet en ben je achterna gelopen.'' ''Je bent erg ver afgedwaald maar als we nu terug lopen, zijn we er als de zon op zijn hoogste punt is.'' en hij trok me mee naar de ''goede'' kant. ''Hoe weet jij dat?'' en ik keek hem vlug aan. ''Ik kom hier uit de buurt en ik kom hier vaak.'' ''Maar wat doe je de hele dag als je niet werkt?'' ''Eh laten we het er maar op houden hier dingen doen die niet door de beugel kunnen.'' ''Jagen?'' en hij zweeg. We liepen een tijdje zwijgend door. ''Daar is het kamp al.'' en hij rende vooruit.

Virgil:
Lieve Elvira,
Nee, dit klinkt niet.
Elvira,
Nee, nee, nee!
Schat,
Te klef!
Mijn Elvira,
''Nee!'' en ik gooide het papier aan de kant. Het klonk allemaal niet naar mijn zin. Ik gooide het papier bij het brandhout voor de nachten, dan kon het tenminste nog nuttig gebruikt worden. Ik moest er even tussen uit en ging Kjeld zoeken, die had altijd een nuchtere kijk op dit soort dingen. “Kjeld!'' en ik zocht het terrein helemaal af. ''Heb jij Kjeld gezien?'' Abe schudde zijn hoofd. ''Wolf kan ik ook al niet vinden.'' en we liepen samen rond. ''Dit is niks voor Kjeld.'' en ik werd bezorgt. ''Ach, Wolf is wel vaker weg.'' en Abe porde in mij zij. ''Als ze samen weg zijn, is Kjeld in goede handen.'' en de dokter kwam op ons afgelopen. ''Zoeken jullie iemand?'' en we moesten allebei knikken. ''Kjeld en Wolf.'' En we hoorden voetstappen achter ons. Wolf kwam aan gerent. Hij rende door naar de bron waar we ons water haalden en dronk wat. Hij zat als een Wolf en ik wist nu waar hij zijn naam aan dankte. Kjeld kwam rustig aangelopen. ''Malloot, waar was je!?'' en ik gaf hem een duw. ''Ik was het bos ingelopen en was verdwaald.'' en hij duwde net zo hard weer terug. Hij liep ook naar de bron en maakte met zijn handen een kommetje waar hij uit dronk. Ook waste hij zijn gezicht en schudde zijn haren uit zijn gezicht. ''Als je klaar bent, wil je me dan helpen?'' en ik keek hem vragend aan. Hij knikte en liep met me mee naar binnen. Ik pakte nieuw papier. ''Ik weet niet hoe ik moet beginnen.'' en Kjeld keek me aan. ''Wat dacht je van deerne?'' en ik knikte. Dat was afstandelijk genoeg, maar ook wel weer hartelijk.

Lieve deerne,
over een aantal dagen vertrekken wij naar het slagveld. Ik heb al vele vrienden gemaakt en heb goed leren vechten als een echte man. Als ik terug kom, kan je mij weer eeuwig in je armen sluiten.

Je man, Virgil.

''Wat kort.'' en ik keek op. Kjeld las over mijn schouder mee. ''En veel vrienden?'' ''Ach anders maakt ze zich weer zo bezorgt.'' en ik vouwde de brief dubbel en maakte hem dicht met een druppel kaarsvet. Met krachtige halen schreef ik er 'Elvira' op. ''Nu wachten op de boer die de spullen komt ophalen.'' en ik stopte hem onder mijn Tuniek. We gingen wat te eten halen, we waren bijna te laat. ''Jongens, jullie moeten leren op tijd te komen.'' en de dokter gaf ons hoofdschuddend nog wat restjes. Wolf was weer weg, maar Abe vond dat normaal. ''Ach, ik vind het gek als hij gewoon rondloopt.'' ''Heet hij echt wolf?'' en Kjeld keek hem met grote ogen aan. ''Ach nee, dat was eerst een bijnaam, maar we noemen hem nu standaard zo.'' ''Hoe heette hij eerst?'' en Abe moest diep na denken. ''Jan? Volgens mij heette hij eerst Jan.'' en hij knikte bevestigend. ''Ja ik weet het zeker.'' en draaide zich om. Wij liepen naar de andere kant van het kamp, waar we weinig kwamen. Augustinus was bezig met betere kleren te maken voor iedereen. ''Jullie krijgen een betere tuniek, een riem en schoenen hebben jullie al.'' En ik zag een hele hoop kleren en schoenen liggen. Hij gooide er ons een toe. Achter de bosjes verwisselde we ze en waar nodig maakte Augustinus ze beter op maat. ''Dankje wel, ze zitten een stuk beter!'' en Augustinus nam beschaamd de complimenten in ontvangst. ''Kleine moeite, groot plezier!” En hij hielp de andere jongens.

Kjeld:
De nieuwe tunieken prikten niet en zaten een stuk beter. ''Wat doen we nu?'' en Virgil keek me vragend aan. ''Zal ik je zwaard vechten eens onder de loep nemen?'' en we liepen naar de dokter toe. ''Goed plan, je hebt veel lessen gemist, jonge man.'' en hij gaf ons een hand vol met oefen zwaarden mee. ''Je gaat iets door je knieën heen en balanceer op de bal van je voet. Het zwaard hou je losjes vast, dan is hij in evenwicht.'' Ik zag Virgil stuntelen met het ding. ''Ach, deze dingen zijn niet in evenwicht helaas.'' En ik startte rustig. Danil, Isaac, Tarek en Xavi kwamen aan lopen. ''Oefen ook mee, we hebben toch niets beters te doen'' en er klonkel doffe slagen van de houten zwaarden die tegen elkaar aan werden geslagen. Hier en daar gaf ik tips.

eclair98

Berichten: 11602
Geregistreerd: 24-09-11
Woonplaats: Overijssel en Drenthe

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 08-12-13 19:55

Ik weet niet of ik het volgende stuk mag plaatsen. Er wordt niemand in vermoord maar ze gaan zoenen :+, want er hangt nog wel eens een 'taboe' op -O-

BalouArera
Berichten: 1304
Geregistreerd: 23-01-12

Re: [VER] Kjeld en Virgil, een bijzondere vriendschap.....

Link naar dit bericht Geplaatst: 08-12-13 19:59

Plaatsen! Nu ben ik benieuwd!! :D

eclair98

Berichten: 11602
Geregistreerd: 24-09-11
Woonplaats: Overijssel en Drenthe

Re: [VER] Kjeld en Virgil, een bijzondere vriendschap.....

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 08-12-13 20:01

Haha, ik typ het wel af en dan beoordelen jullie maar :D

BalouArera
Berichten: 1304
Geregistreerd: 23-01-12

Re: [VER] Kjeld en Virgil, een bijzondere vriendschap.....

Link naar dit bericht Geplaatst: 08-12-13 20:04

Jeeej! Ben heel erg benieuwd! :D :D

Jolinem

Berichten: 227
Geregistreerd: 26-09-11

Re: [VER] Kjeld en Virgil, een bijzondere vriendschap.....

Link naar dit bericht Geplaatst: 09-12-13 07:57

Ahh leuk stukje weer!!! Ik ben ook wel benieuwd *D

Mijn art ;): http://www.yenthejoline.tumblr.com/

Create a life that feels good on the inside, not one that just looks good on the outside.

eclair98

Berichten: 11602
Geregistreerd: 24-09-11
Woonplaats: Overijssel en Drenthe

Re: [VER] Kjeld en Virgil, een bijzondere vriendschap.....

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 09-12-13 17:00

Virgil:
Hijgend en puffend plofte iedereen neer bij de bron. ''Zo, dat was me een lesje zwaardvechten.'' en Tarek dompelde zijn hoofd onder in het water. ''Haha, je bent er blij mee, op het slagveld.'' en de dokter kwam aanlopen met soep en brood. ''Hadden we nog liggen.'' verklaarde hij. Iedereen at gulzig met grote happen het brood en de soep op. ''En wat nu?'' en Kjeld keek ons vragend aan. ''Nou, we gaan pas over twee nachten weg, leef je uit.'' en dokter nam de mokken mee naar binnen. Het was pas een paar uur geleden, sinds we werden aangevallen door Aaldrik en de rest weg was. Iedereen liep een andere kant op en Kjeld en ik bleven over.'' ''Kom, laten we een stuk gaan lopen.'' en we liepen richting het bos. Wolf kwam net terug. ''Houd de zon in je rug, dan kom je altijd terug.'' ''Wolf, het eten is net op, sorry.'' en ik verontschuldigde onze groep. ''Ach ik red me wel hoor.'' en ik zag een haas over zijn rug hangen samen met een pijlenkoker en een boog. ''Kun je ons morgen leren schieten?'' vroeg ik gulzig. ''Jao, maar dan moeten we eerst een paar bogen maken en een paar pijlen.'' En we liepen de tegengestelde kant op. ''Hmm aparte vent, die Wolf.'' en Kjeld knikte. ''Eigenlijk heet hij Jan, maar iedereen noemt hem zo.'' en opeens leek dat heel logisch. ''Als je ziet hoe die vent drinkt.'' en we moesten lachen. Alsof er een teken werd gegeven stopten we tegelijk. We draaiden ons naar elkaar toe en ik keek hem aan. Zijn blauwe en groene oog keken me aan. Ik keek met mijn eigen bruine kijkers terug. We deden een stap naar elkaar toen en sloegen onze armen over elkaar heen. Zo stonden we een tijdje omarmd.

Kjeld:
Zijn grote, bruine kijkers keken me teder aan. We gaven elkaar een stevige knuffel. Ik wou hem niet meer loslaten, bang dat hem wat zou overkomen. We hadden geen woorden nodig, dat zou het moment verpesten. Voorzichtig maakte ik me los uit zijn greep. Onze blikken kruisden elkaar. Hij kwam dichterbij me staan. Ik streek zijn haren uit zijn gezicht en de bruine ogen stonden zacht en verliefd. Zijn lippen kwamen dichterbij en ik raakte in paniek. Twee mannen konden niet samen, dan bleef je eeuwig branden in de hel. Er was eens een mannen stel bij ons in de buurt, maar die waren allebei gestenigd en levend verbrand. Het bestond wel, homoseksualiteit, volgens mij noemde ze het zo, maar er ruste een verbod op. En trouwens, hij had een vriendin, maar die 'haatte' hij en nu snapte ik waarom. Een vriendin had ik niet, maar wou ik die ook eigenlijk wel?

Virgil:
Ik dacht niet meer aan alle regels in het land en het branden in de hel. Elvira kon de pot op en ik wou alleen nog maar Kjeld. Kjeld, de stoere, sterkte man. Ik kwam dichterbij hem staan en ik zag de paniek in zijn ogen, maar hij duwde me niet weg. Het leek alsof er een tornado door zijn hoofd raasde en ik bleef staan en keek omhoog. Op dat moment sloot hij zijn ogen en kuste me vol op de mond. Hij kuste teder, maar ook een stuk steviger dan Elvira of een ander meisje deed. Ook ik sloot mijn ogen en verloor me in het moment.

Kjeld:
Het kon me niet meer schelen, trok Virgil tegen me aan en kuste hem. Hij kuste stevig, veel beter dan de vrouwen deden. We stonden zo een tijdje en ik maakte mijn lippen los van de zijne. We gaven elkaar weer een knuffel en ik liet hem los. Zachtjes fluisterde ik: ''Dit mag en kan niet.'' en ik keek beschaamd naar mijn schoenen. ''Denk niet aan de rest van de wereld, maar aan wat er nu telt.'' ''En Elvira dan?'' ''Elvira, wie is Elvira. Oja, de vrouw waar ik zogenaamd van hield, maar het is allemaal spel bedenk ik me nu.'' en we gaven elkaar nog een kus. ''Maar vertel asjeblieft niet aan andere over dit.'' en ik knikte heftig. We draaiden ons om en liepen terug naar het kamp.

Virgil:
Bij het kamp aangekomen, werden we begroet door iedereen. ''Zullen we dan nu direct takken gaan zoeken?'' en Wolf trommelde iedereen op. Waarschijnlijk had hij het ze al uitgelegd. ''De takken moeten buigzaam zijn en zonder al te veel uitsteeksel.'' en we liepen weer naar het bos. Daar kwamen we de laatste tijd nogal veel. Iedereen begon ijverig te zoeken. Als we er een hadden gevonden, lieten we hem door Wolf keuren. Na een tijdje had iedereen er een. ''En nu hebben we flink wat rechte takken nodig, ook weer zonder al te veel uitsteeksels.'' en voordat het donker werd, hadden we een heleboel takken gevonden. De dokter kwam goedkeurend aanlopen. ''Ik heb nog nooit zo'n ijverige groep mee gemaakt. Leg het maar bij afval berg.'' en hij liep weg om het vuur aan te maken voor de nacht. ''Ik ga maffen, heb slecht geslapen afgelopen nacht.'' en we groetten iedereen die ons lachend welterusten wenst. We kleden ons snel om en keken elkaar aan. ''Niets door vertellen.'' fluisterde Kjeld me nog toe. Ik knikte geirriteerd, ik wist het nu wel en plofte neer en deed me ogen dicht. Nu pas voelde ik hoe moe en beurs ik was. Ik dommelde snel weg.

Kjeld:
Overal waar ik keek zag ik vuur en rook. Ik wou rennen als een gewond dier, maar ik zat vast. Ik zag schimmen en schreeuwde dat ze moeten helpen. ''Jij bent een duivel en zal branden!'' en ik schreeuwde nog harder. Schoppen lukte niet, mijn benen zaten vast. Het vuur greep snel om zich heen en begon mijn voeten te likken. De pijn schoot door mijn hele lichaam en ik gilde het uit. De rook maakte me schoor en de mensen om me heen begonnen te joelen. Langzaam zakte ik weg in een lange, diepe slaap.

Virgil:
''AAAAAAAAAAA!!” En ik schrok wakker. Kjeld sloeg ruw omzich heen de dekens vlogen in het rond. Ik sprong eraf en greep zijn armen vast. ''Kjeld, Kjeld, Kjeld!'' en ik schudde hem ruw wakker uit zijn nachtmerrie. ''Kjeld, KJELD!'' en langzaam werd hij rustiger en hij werd wakker. Hij gaf me een klap in mijn gezicht en duwde me weg. ''Je weet niet wat je me aandoet.'' en hij greep zijn dekens bij een. ''Ik ga!'' en hij sleepte zijn zak en de rugzak hees hij op zijn rug.

Kjeld:
Ik wist nog niet waar ik heen moest, maar bij die homo slapen, nooit! En ik stond in de gecreëerde gang. Virgil kwam nog achterna gerent, maar ik gaf hem weer een duw, voor zover dat ging met al mijn spullen. ''Rot op!'' en we maakte fluisterend ruzie om de anderen niet wakker te maken. ''Wat is er nou!?'' ''Jij bent een smerige jongen en daar wil ik niet mee slapen.'' ''Nou, jij zoende anders terug hoor!'' ''Ik heb spijt!'' ''Wat? Is het nu mijn schuld!?'' ''Ik ga niet branden in de hel door jou!'' en daarmee draaide ik me om en liep stampvoetend naar buiten. Ik zag de dokter zitten in het donker bij het vuur. Hij staarde in de dansende vlammen. Ik schraapte mijn keel. ''Eh hallo, goedenacht.'' en hij klopte om het hout. ''Kom erbij!'' en ik liet mijn spullen vallen. Ik huiverde bij het aanzicht van de vlammen, maar plofte naast de dokter neer. ''Goh, je hebt een lange nacht gehad, waarom ga je niet slapen?'' en ik haalde mijn schouders op. ''Er is te veel gebeurd de laatste tijd.'' en hij knikte begrijpend. ''Wat gebeurd er nu met Aaldrik?'' ''Oo die, maak je maar niet druk om hem. Bij het eerste kasteel geven ze hem over en de kasteelheer weet wel wat er dan moet gebeuren.'' En de dokter deed er erg laconiek over. ''Zeg, is het goed als ik ga slapen, let jij op het vuur, over een uurtje kom ik terug.'' en hij pakte zijn spullen en liep naar binnen zonder op mijn antwoord te wachten. Ik zuchtte en pakte wat takken om op het vuur te gooien. ''He.'' hoorde ik achter me. Het was Virgil. Ik negeerde hem. Hij kwam naast me zitten en ik schoof weg. Ik hoorde hem zuchten. ''Hee sorry, maar ik weet het ook wel, van die twee jongens en ik weet dat wij niet zo eindigen.'' ''Nee, wij worden vermoord op het slagveld.'' antwoordde ik snibbig. ''Doe normaal.'' en ik voelde een duw. Ik gaf hem weer een duw, ''blijf van me af.'' ''Doe nou eens normaal!'' en hij gaf me een klap. Ik sprong op, gaf die jongen een schop en rende weg, het bos in.

Virgil:
Ik kon me niet meer beheersen en gaf de jongen voor me een klap. Hij schopte me en rende het bos in. Op dat moment kwam de dokter in zijn ogen wrijvend naar buiten. ''Ga maar weer slapen jongen, ik let wel op.'' en hij moest gapen. Ik mompelde wat en rende Kjeld achterna.

Sorry, moest iets meer typen dan ik dacht!

JodieR
Berichten: 2289
Geregistreerd: 13-10-06
Woonplaats: Nunspeet

Re: [VER] Kjeld en Virgil, een bijzondere vriendschap.....

Link naar dit bericht Geplaatst: 09-12-13 23:36

Wauw! Alweer zon goed verhaal, net zoals de opdracht. Moest er wel even inkomen. In het begin las het redelijk moeilijk weg, maar het laatste stuk was echt weer helemaal goed! Fijn dat je nu de namen er boven zet en niet alles meer herhaalt!

Petje af, voor zoveel goeie verhalen!


eclair98

Berichten: 11602
Geregistreerd: 24-09-11
Woonplaats: Overijssel en Drenthe

Re: [VER] Kjeld en Virgil, een bijzondere vriendschap.....

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 17-12-13 15:34

Virgil:
Kjeld rende alsof de duivel hem zelf achterna zat. Hij kon harder dan ik kon en we renden verder en verder. Dit stuk bos ken ik niet en zo te zien Kjeld ook niet. Voor ik het wist lag Kjeld op de grond en ik rende op hem af. ''Wacht nou eens even.'' en ik ging op zijn rug zitten. Een gewond dier spartelde net zo hevig als Kjeld nu deed.

Kjeld:
Ik zag vlekken voor mijn ogen, maar rende door. Ik hoorde mijn naam, maar ik besteedde er geen aandacht aan. Dit deel van het bos ken ik niet en ik rende verder. Bomen flitste om me heen en net op het moment viel ik. Het ging voor mijn gevoel in slomotion. Verdoofd bleef ik liggen, niet in staat om wat te doen. ''Wacht nou eens even.'' en er landen iets zwaars op mijn rug. Ik protesteerde, maar het werkte niet. Virgil was onverbiddelijk. Hij duwde mijn gezicht op de grond. Ik draaide mijn gezicht en ik keek recht in de bruine ogen van de jongen die ik lief had. ''Ben je weer rustig?'' en ik knikte verdwaasd. Hij trok me overreind en we klopten onze kleren af alsof er niets gebeurd was. ''Rennen we alweer in het bos.'' en ondanks de pijn in mijn knie, moest ik lachen. ''Waar zijn we nu weer beland?'' en ik was boos op mezelf. Deze keer was Wolf er niet om ons te helpen. Ik stampte boos in het rond, terwijl Virgil me tegen hield. ''Hier schiet je niets mee op he!”' en ik werd weer wat rustiger. Ik trok Vrgil tegen me aan en wou het goed maken. ''Zeker weten?'' ''Zeker weten.'' bevestigde ik. We gaven elkaar een knuffel en een kus en liepen in de richting waarvan we dachten dat het goed was. We liepen met onze handen in een verstrengeld, nu ik het accepteerde was het fijn en ik voelde me voor het eerst in mijn leven écht verliefd. ''Sorry, ik denk dat we fout gaan.'' en Virgil trok me stil. ''Ach, zolang ik met jou ben, is alles goed.'' en ik keek hem verliefd aan. ''Malloot.'' en hij trok me mee de bosjes in. We liepen en sjouwde door zonder dat ik wist waarom. Opeens hoorde we geroezemoes uit de bosjes naast ons. ''Jasses, die moeten we pakken.'' en toen even niets meer. ''Nou bedankt, vriend.'' en de mannen stonden op. Wij verscholen ons snel achter een aantal bomen. Het was een wonder dat ze ons niet hadden horen aankomen. Ik zag een aantal schimmen weglopen.

Virgil:
We haalden opgelucht adem. Ik trok Kjeld mee, voorzichtig achter de mannen aan. Zo konden we misschien uit dit klote bos komen, dacht ik grimmig.We kwamen uit op een pad en ik herkende de 'slaap' boom waar we de nacht ervoor hadden geslapen. ''Hehe, zijn we er eindelijk.'''en Kjeld leek last te hebben van zijn knie. ''Hoe staat het ermee?'' en hij zag bleek in het maanlicht. ''Mwah, kan beter.'' en hij leunde zwaar op mijn schouder. Ik nam hem op de rug en liep met flinke passen naar het kamp en legde hem op mijn strozak. ''Ik haal je spullen op.'' en met deze woorden stond ik op en liep naar buiten. De dokter was in slaap gesukkeld en ik schudde hem wakker. ''Oh, oh, hal.. hallo daar.'' en ik draaide me om, pakte de spullen en maakte binnen Kjeld weer wakker. Ik tilde hem op zijn eigen zak, dekte hem toe en viel zelf al gauw in slaap op de warme strozak.

Kjeld:
Ik werd wakker met een kloppend gevoel in mijn knie. Voorzichtig stond ik op en hobbelde naar buiten, naar de rivier. Ik trok mijn kleren uit (mijn onderbroek hield ik aan) en zakte in de bron. Het was koud en ik moest huiveren. Mijn knie begon minder pijn te doen en ik knapte er van op. Toen ik er genoeg van had, klom ik uit de bron en schudde mijn haren droog. Ik kleedde me aan en liep naar de ondertussen etende jongens. Snel propte ik mijn brood naar binnen, de boogschut les ging beginnen.

Virgil:
Wolf had een aantal oude strozakken omhoog gezet tegen een aantal bomen en liet wat van zijn schiet kunsten zien. Met zijn ogen dicht, open of op de kop, hij kon het allemaal. ''Maar nu eerst, de bogen!'' en hij pakte een van de takken. ''Eerst hallen we de meeste kleine takjes weg en halen het schors en vanaf. Je schraapt van je af!'' en dat laatste was overbodig om te zeggen. Elke boeren zoon of andere handwerker wist dat. Na een poosje was iedereen klaar. ''Nu maak je aan de boven en onderkant een sneetje, daar gaat het draad door en knoopt je het vervolgens vast.'' Wolf hielp iedereen met het spannen van de boog en gaf het nodige draad. ''Waar haal je zo snel, zo veel draad vandaan?'' en ik voelde me een beetje dom. ''Ik heb altijd reserve bij me.'' en hij gaf me een knipoog. ''Leg de boog maar aan de kant, we gaan nu bezig met de pijlen. We houden het simpel, we hebben te weinig tijd voor goede, dodelijke pijlen.'' Hij schoot een vogeltje uit de lucht die net langskwam vliegen. Hij plukte hem kaal en gaf iedereen een handje veren en 3 takken. ''Eerst schrapen we deze ook weer kaal, net zoals de boog.'' en iedereen begon er weer ijverig aan. ''Nu maak je er een scherpe punt aan, kan je toch nog iemand flink verwonden.'' en ik moest slikken. Deze pijlen konden zich tegen ons keren als ze er achter komen. ''Aan de andere kant verdeel je een pluk veren en bind deze vast met touw.'' en wederom hielp hij iedereen. Hij was een goede leermeester. ''Nu komt het echte werk, het schieten.'' Hij liet ons zien hoe je de pijl op zijn plaats hield en we begonnen. Danil, Abe, Isaac en Xavi konden het redelijk en de rest moest nog veel oefenen, aldus de opbeurende woorden van Wolf.

Kjeld:
De dokter had hoofdschuddend naar ons gekeken. ''Ik heb nog nooit zo'n hechte groep gezien die daarnaast ook hard aan hun vechttechnieken werkte. '' en hij gaf ons brood. Water haalden we uit de bron. Redouan liep onzeker op Seth af. ''Uh, ji-jij kan to-toch goe-goe-goed fisiek vechten?'' en Seth knikte. ''Wi-wi-wil je ons tips geven?'' en Seth knikte tot grote opluchting van Redouan. We aten gauw ons eten op en wachten geduldig tot de instructies van Seth.

Op een gras veld was Seth een aantal lijnen aan het leggen van takken. ''We gaan eerst een paar makkelijk en snel aan te leren 'trucjes'oefenen.'' Aan mijn riem werd ik de groep uitgetrokken. ''Sorry.'' en Seth ging lachend tegenover me staan. ''Val aan!'' en ik rende naar voren toe met mijn handen voor me uit. In een seconde greep mijn ''tegenstander'' mijn riem en gooide me omver door zijn been in mijn knieholten te schoppen. Ik landen op mijn rug. Snel trok Seth me overreind. ''Niet slim, nooit zomaar aanvallen.'' en hij duwde me weer de groep in. ''Nou, jullie hebben gezien hoe het moet, ga maar op elkaar oefenen.'' Ik en Virgil waren als van zelfsprekend een koppel. We oefenenden de hele middag door en Virgil was erg sterk en was een van de beste van de groep. Tussen door waren er kleine partijen in het afgezekte stuk en Virgil verloor maar een keer, van Seth. ''Ik denk dat het wel genoeg is!'' en de dokter kapte Seth zijn les af. ''Jullie moeten morgen een flink eind lopen en de dag erna ook en de dag daarna...'' en we kapten hem af. De takjes werden als aanmaakhoutjes gebruikt voor het vuur en de dokter ging koken. Wij doken de bron in en stoeide wat. Je zou haast vergeten dat het oorlogstijd was...

Iedereen kroop de kant op en kleedde zich aan. De kleren roken muf, maar het kon ermee door. De dokter had soep gemaakt en er dreven allemaal onherkenbare dingen in. Niemand durfde er wat van te zeggen en smakeloos goten we de soep maar naar binnen. De kommen werden afgewassen in de beek en we gingen allemaal een andere kant op. Ik en Kjeld gingen naar binnen om de tassen in te pakken. We konden beide snel en soepel de tas inpakken zonder dan Aaldrik het weer de hele tent door schopte. We werden een voor een geroepen om naar onze kneuzingen, gebroken botten of virussen te laten kijken. ''KJELD!”' en ik liep snel naar de dokter. De dokter zag gelijk dat ik een beetje mankte en keek mijn knie na. Hij was helemaal blauw en hier een daar zaten korsten. Hij trok vragen zijn wenkbrauwen op. ''Gevallen.'' ''Voorzichtig er maar mee, we kunnen er niet veel meer aan doen.'' En ik werd verder na gekeken. ''Ondanks je knie kan je morgen goed mee komen, je conditie erbij betrokken. Roep die vriend van je, wil je?'' En Virgil stond al klaar. Hij stond snel weer buiten. ''Niks meer.'' en we liepen naar buiten, Gabriël zoekend en gingen weer naar het bos. We doken de bosjes in en knuffelde elkaar afgewisseld met het zoenen. We kropen dicht tegen elkaa aan en ik hoopte dat dit moment nooit meer voorbij zou gaan.

Zou ik een lijstje voor jullie maken met alle jongens/mannen in de 'zieke' groep?


BalouArera
Berichten: 1304
Geregistreerd: 23-01-12

Re: [VER] Kjeld en Virgil, een bijzondere vriendschap.....

Link naar dit bericht Geplaatst: 17-12-13 18:11

Jaa!

Super leuk stuk! Vind het vooral heel leuk dat ze elkaar leuk vinden, dat maakt het verhaal veel spannender met meer diepgang!| :D

eclair98

Berichten: 11602
Geregistreerd: 24-09-11
Woonplaats: Overijssel en Drenthe

Re: [VER] Kjeld en Virgil, een bijzondere vriendschap.....

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 17-12-13 19:52

Ik twijfelde of het niet te ''raar'' was. Hier komt het lijstje van al die '''vrienden'':

Augustinus => snijder (kleermaker)
Danil => boer
Abe => molenaar
Isaac => boer
Seth => biesjager (veldwachter)
Redouan => boer
Gabriël => bouwmeester
Tarek => bijker (imker)
Xavi => antisnijder (houtsnijder)
Wolf => ------------

De rest vul ik later aan, anders is het niet meer spannend.

BalouArera
Berichten: 1304
Geregistreerd: 23-01-12

Re: [VER] Kjeld en Virgil, een bijzondere vriendschap.....

Link naar dit bericht Geplaatst: 17-12-13 20:46

Leukleuk!!


Wie is er online

Gebruikers op dit forum: douschka, Jespri, Pluttersput en 6 bezoekers