Geplaatst Het is alweer een hele poos geleden dat ik een topic heb gemaakt. Dit heeft veel redenen, maar 2013 is een bewogen jaar geweest. Een jaar waarin ik eindelijk definitief rust heb gevonden met de beslissing Bobar pensioen te geven. Een jaar waarin ik een nieuw paard heb ontmoet en langzaam aan begin te kennen. Een jaar waarin ik weer heb leren genieten en plezier te hebben met mijn paarden. 2013, een jaar om niet te vergeten.
We springen direct naar maart. Ik werd gewezen op een tuiger ruin, goed 3,5 jaar oud, kent weinig, erg lief. Daar stond hij: Elvis!
Ik ben iemand die een paard aan kijkt en die weet of het klikt. Dit heb ik met erg weinig paarden.
Zal ik ruimte naast Boobs in mijn hart kunnen maken voor een nieuwe vriend, een nieuwe uitdaging,...
Toch nogmaals heen kijken:
Jah, een rooie tuiger ruin zal het worden.
In april besloten we dat Elvis van mij zou worden. Helaas kreeg ik kort daarvoor een erg dom ongeluk en kwam ik op krukken te lopen. Een bijna 4 jarige tuiger ruin, die weinig kende, op krukken,... Laten we dat maar eens niet thuis zelf doen. Dus we besloten hem in training te zetten.
In april en mei heeft hij langzaam aan kennis gemaakt met een ruiter. Op deze stal maken ze gebruik van een soort vogelverschrikker op een zadel.
Iedere 2 weken zijn we wezen kijken. De dikke wintervacht maakte plaats voor een zomervacht en langzaam aan veranderd Elvis van een puppy paard naar een volwaardig paard, waarop ik zelf zou gaan rijden. Deze foto is half juni genomen, wat was ik trots. De eerste keer, nog nooit op zo'n jong dier gezeten, nog nooit zo'n jong dier zelf mogen hebben. En we deden het gewoon. Er zat een links en rechts op, een gas en rem en ik reed weg op Elvis. Wat een gevoel was dat!
Na twee weken les te hebben gehad op de trainingsstal kwam Elvis thuis. Hij had vanaf april geen gras gezien en tja, dan zie je weer gras en krijg je dit:
We gingen buiten rijden:
Langzaam aan veranderd Elvis, hij wordt sterker en er komt zelfs een galopje:
We doen kalm aan met hem. Hij is slungelig en jong, maakt lekker wat kilometers buiten en ik geniet. In oktober heb ik beide vrienden verhuisd. Want laten we oude Boobs niet vergeten natuurlijk.
De eerste dag samen vond ik ze op deze manier in hun nieuwe weide:
Zoals jullie zien, er is ruimte, ruimte voor een tweede paard. Naast mijn maatje, mijn zeer aparte pony heeft nu een hele lieve tuiger ruin mijn hart veroverd en hoop ik nog zo lang van hem te genieten. We doen rustig aan. Hij is nog steeds mijn puppy paard en lijkt een beste laat bloeier. Hij krijgt de tijd om te groeien en als ik terug kijk dan denk ik, wat worden kleine paarden toch snel groot,....
Van:
Naar een half geschoren paard 2 weken geleden genomen:
Geen hele mooie oplossing, maar wel erg praktisch
hij ziet er goed uit 
