Bigone: dat was dus ook de reden dat de dierenarts als verklaring opgaf toen ik hem erop aansprak.
Maar voor we haar naar buiten gesleurd hebben, heeft ze eerst een zware pijnstilling met morfine gehad. We hebben gewacht tot het werkte om haar vooruit te sleuren, maar sleuren was het dus nog steeds. Sleuren, twee minipasjes verzetten, rusten, weer sleuren. Waarom zou ze dus uit zichzelf gaan rondlopen zijn? En anders had mijn moeder er toch bij kunnen blijven?
Mijn moeder was zelf trouwens te veel van de kaart om eraan te denken, haar neem ik zeker niets kwalijk.
Ik snap ook niet hoe ze het voor elkaar gespeeld heeft. De wonde was aan de voorkant van haar achterbeen, zo halverwege de koot.
Ik weet natuurlijk niet hoe urgent die andere afspraak was, maar ik vond het echt vreselijk om daar maar te moeten staan, en je paard te zien lijden.
Bedankt voor de reacties!