Juni vorig jaar zouden Zvenska en ik de paarden4daagse gaan rijden...
Toen we de eerste dag aan het opzadelen waren was er nog niets aan de hand. Totdat ik opstapte.
Ze was kreupel. Toch maar terug gezet. Had in mijn achterhoofd het idee dat het niet veel kon zijn. Ze zou wel onbenullig in het weiland zijn geweest.
Paar weken lekker laten staan. Ik had geen haast. Ze kreeg van mij alle tijd om even lekker te herstellen.
Helaas bleek na een paar weken dat ze nog steeds niet rad liep. Toen heb ik ervoor gekozen haar toch maar een maand de weide in te doen en zien wat dat ons zou opleveren.
Niets... Het maakte geen verschil. Ik had met mijzelf afgesproken dat als deze maand weidegang geen verschil zou maken, de dierenarts op bezoek zou komen.
De DA kwam. Zvenska werd onderworpen aan een kreupelheidsonderzoek.
Ook de DA kon zien dat ze niet helemaal rad liep. Maar kon er nog niet helemaal uit wijs worden waar dat dan vandaan moest komen. Sesambeentjes dacht hij.
Uiteindelijk adviseerde hij om naar de Kliniek te gaan en de pezen op de echo te zetten. Foto's te maken. En wachten wat hun uitslag was.
De volgende dag op de kliniek was een grote nachtmerrie. Mijn super brave meisje en mijn alles kreeg de uitslag Hoefkatrol klasse 3. Een nachtmerrie die werkelijkheid werd.
Tot Januari zijn we aan het kwakkelen geweest. Uiteindelijk heb ik besloten dat ik niet egoïstisch mag zijn en haar zou laten gaan. Het werd echt niet beter. In de weide was er niets aan de hand. Liep ze 100% goed. Erop was het een zielig hoopje paard met pijn. En dat terwijl ze 6 jaar was.
Na een aantal maanden paardloos te zijn geweest ben ik toch eens rond gaan kijken. Ik wilde iets anders. Een paard die aan een lijstje moest voldoen. Ze moest vooral gezond zijn. Stevig, aangespannen kunnen lopen en makkelijk onder het zadel zijn.
Toen kwam ik deze foto tegen:
Precies een paard wat ik zocht. Ik mailde de eigenaar en na een paar weken gingen we kijken.
Na bijna 3 uur in de auto te hebben gezeten kwamen we aan in Susteren.
En werd (niet lachen) de merrie met de naam Herman van stal gehaald.
Eerst voor de wagen gezet en vervolgens onder het zadel. Wat een gaaf paard dacht ik bij mezelf.
Na wat gesprekken over en weer was de beslissing heel snel gemaakt. Dit moest haar worden. Totaal het tegenovergestelde van Zvenska. Dat was wat ik wilde. En dat was ze!
Zondag in april wezen kijken en als je dan de beslissing maakt, wil je der ook zo snel mogelijk meenemen. Mijn vader lief aangekeken en ja hoor,,, Maandag zaten we in de auto met de trailer erachter.
Toen ze eenmaal thuis aankwam was ze erg rustig en nuchter.
Aangezien Zvenska 1.56 was, was dit erg wennen. Herman is 1.70 .
Janine, mijn zusje vond het toch een beetje spannend.
Maar al snel bleek dat ze Herman SUPER vond. Elke week naar les en het bos in vind ze geweldig!
In Juni heeft Herman zelf nog 2 dagen meegelopen met de paarden4daagse.
Wat was ik trots!
In Augustus is de verzorgster van Herman uit Limburg gekomen om Herman te bezoeken.
Nu komt de winter er weer aan. Gaan nog een kerstrit rijden en dan zien we wel wat 2014 ons gaat brengen.
Bedankt voor het lezen!
Behoorlijk vreemd... Hadden liever een henstje gehad? 
