Eerst even kort
Mijn moeder en mijn vader zijn uit elkaar gegaan op mijn 1 jaar. Als ik 3/4 jaar was trouwde zij met mijn stiefpapa (D.). D. is dus zo goed als mijn vader geweest voor zeker 10 jaar.
2,5 jaar geleden zijn ze gescheiden en nu is mijn mama al 3 jaar samen met een vrouw uit Amerika.
D. was echt super en dan ook super lief en het was echt mijn vader.
Nu het eerste probleem, toen ik 11/12 jaar was kocht hij een paard voor mij, Diallo. Dat was zijn keuze, dat was iets wat hij deed voor mij. Als mijn moeder en D. uit elkaar gingen betaalde hij het nog altijd. Oké, geen probleem.. tot een jaar geleden begon hij moeilijk te doen over de kosten, oké, hij heeft veel voor mij gedaan maar dat paard is het enigste wat ik nog heb van hem. We zochten samen naar een oplossing om hem goedkoper te zetten, dit lukte ook en we vonden een stalling van 200 euro. Deze zomer wilde hij overschakelen naar 100 euro, dat is natuurlijk al moeilijker. Nog voor dat we iets gevonden hadden wilde hij helemaal niéts meer betalen. Dan vonden we een weide waar hij kon staan voor 100 euro in de maand.. dat is niét veel.
Totdat hij weer is beginnen zeggen dat hij het niet meer wilt betalen, maar mijn moeder heeft nu ook geen geld te veel en ze moet voor alles alleen werken. 1,5 weken geleden kreeg ik een mail dat hij Diallo op de meneer zijn naam wou zetten van wie de weide is. Hij zou mijn paard dus weg geven aan hem, hier was ik natuurlijk kapot van. Het is 5 jaar je paard en dan poef niet meer. Mijn moeder heeft dus beslist om Diallo op haar naam te nemen, 'we zullen onze plan wel trekken'. Wanneer we deze beslissing namen zei hij 'Ik zal nog wel zien'. Oké, dat is duidelijk. Eraan twijfelen om mij gelukkig te maken? blijkbaar wel.. maar dit is D. echt niet meer
Oja, en de reden van al dit? Mijn moeder had een berichtje op facebook gezet van haar relatie met die vrouw uit amerika dat ze het al 3 jaar heeft volgehouden zo'n afstandsrelatie.. dat ze er trots op is. Vlak daarna stuurde hij dus zo'n mail. Dan denk ik, jaloezie? je weet toch wel beter dan dit! Hij heeft zèlf een vriendin die twee kinderen heeft!
De nummerplakkaat van onze auto staat nog altijd op zijn naam (maar moeder betaalt wel de kosten). Daar zit hij dus ook altijd over de zagen. En dan dreigen met 'Ik ga u nummerplakkaat er komen afvijzen'.. terwijl mijn moeder dus bezig is met dat in orde te brengen.
Wat mij dit heeft laten schrijven aan jullie is wat er dus gisteren/nu is gebeurd.
Gisteren avond om 22u stond hij hier ineens aan de deur "Ahja ik kom het nummerplakkaat eraf vijzen". Mijn moeder was uitgevlogen en hij was snel de deur uit. 5 minuten later ging ik eens checken of het er nog aan hing, D. bleek weg te zijn en de nummerplak hangt er nog aan. Niets aan de hand, wij dachten, hij heeft er de ballen niet voor op het eraf te vijzen.
Blijkbaar is mijn moeder dus vandaag naar haar werk gereden, toen ze daar aan kwam merkte ze op dat het nummerplak er toch af is.. dit is toch een overdreven reactie van D. ! En zo heeft hij nog echt veel domme acties gedaan en zéker gezegd. Nu zit ik mij echt af te vragen wat is dit toch voor belachelijke boel.. en dat zijn dan volwassen mensen.. En o, niet te vergeten, nu heeft hij mij ook al af facebook gesmeten
Nu ga ik naar een therapeut om hierover te praten, hij kent ons ook persoonlijk en verschiet er ook van hoe D. nu doet.
Dit verhaal hier is bijlange nog niet alles wat er gaande is maar ik moest iéts kwijt..
Normaal ben ik een harde tante, ik heb niet 1 traan gelaten afgelopen 2,5 jaar dat ze uit elkaar zijn, ik bleek er ook niet veel moeite mee te hebben. Maar gisteren heb ik echt de klop gekregen. Als ik D. zo zie vind ik het echt spijtig hoe het allemaal moet afgerond worden dit hoofdstuk..
Komt er ook nog eens bij dat ik mijn echte vader al 3 jaar niet meer heb gezien (waar ik ook een stiefbroertje bij heb) en heb het er ook niet bepaald makkelijk mee!
En sorry voor mijn vage verhaal, als er iets niet duidelijk is vraag maar.. ik moest echt eens een korte schets kwijt!
![[o]](https://boktimg.nl/s/cadeau.gif "Cadeautje!")
