Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-11-13 00:15

[blog] dat kan ik toch niet...

Geplaatst door de TopicStarter : 25-11-13 00:15

Dat kan ik toch niet...
Gepost 20/11/2013
Ze staat naast me, klein, bang en verlegen. Ik schat dat ze een jaar of 10 is, grote ogen, en met haar duim in haar mond staat ze me aan te kijken. Ik ben me klaar aan het maken voor mijn examen van mijn opleiding. Gezonde spanning stroomt door mijn aderen en ik praat gezellig met mijn klasgenoten. Dan voel ik opeens dat ze aan mijn mouw trekt, ik moet me bukken zodat ze in mijn oor kan fluisteren. Zachtjes fluistert ze in mijn oor, dat examen, dat kun jij toch helemaal niet? Ik kijk haar aan, en glimlach, maar van binnen voel ik een koude hand om mijn hart. En ik blijf haar stemmetje in mijn hoofd horen. Het zwelt aan tot een steeds luider wordende stem, en na verloop van tijd is het alles wat ik nog kan horen. Tijdens mijn examen moet ik alle zeilen bijzetten om niet volledig dicht te klappen en de handdoek in de ring te gooien. Bezweet stap ik van mijn paard af, gefrustreerd en boos op mezelf omdat ik bij lange na niet heb laten zien wat ik kan. Toch is het voldoende, ik heb het gehaald en langzaam neemt de stem in mijn hoofd in volume af, maar ik weet dat het meisje op de achtergrond staat te wachten, ze wacht op een nieuwe gelegenheid waarbij ze in mijn oor kan fluisteren.

Dat meisje dat in mijn oor fluistert ken ik, ik ken haar zelfs heel goed, ze is een deel van mij. Een deel waarvan ik altijd probeer om het op de achtergrond te houden achter een gesloten deur, veilig opgesloten in mijn hoofd. Maar op stressmomenten waarbij ik beoordeeld ga worden komt dat kleine meisje aanlopen, eerst voorzichtig op de achtergrond maar ze laat zich niet negeren. Zij is het stuk van mij wat mij altijd vertelt dat ik ga falen, ze staat voor de druk die ik mezelf opleg, de drang om alles onder controle te houden, de angst dat het niet voldoende is, dat mijn prestaties niet voldoende zijn en dat ik zelf niet voldoe als mens.

Ik zeg altijd gekscherend dat de oordelen van een ander er niet eens toe doen, ik veroordeel mezelf wel. En ja dat doe ik ook, ik geef mezelf niet eens een eerlijke kans om een examen te halen, al tijdens de middelbare school kreeg ik stressaanvallen voor een wiskunde examen. Het voelde letterlijk alsof iemand mijn luchttoevoer halveerde en daarbij al mijn verstand uitschakelde. Alsof er van buiten aan de knoppen gedraaid werd en ik slechts een pion was die hulpeloos moest toekijken. Anders is het niet uit te leggen, en ik snap dat het voor een buitenstaander moeilijk te begrijpen is, het duurde heel lang voordat ik het zelf snapte.

Een instant oplossing voor mijn faalangst is er niet, er zijn geen pillen om te slikken, en aan iets anders denken heeft ook nooit het gewenste effect. Er is maar een manier om hiermee aan de slag gaan en dat is praten met het kleine meisje. Waar komt haar angst en verdriet vandaan? Wat is er gebeurd waardoor ze er zo van overtuigd is dat ze niet in staat is om beoordeeld te worden.Waarom is ze niet goed genoeg? En hoe kan ik haar het gevoel geven dat ze wel goed genoeg is. Hoe kan ik zorgen dat ze de onmacht en de frustratie los kan laten. Mijn paarden zijn daarbij een geweldige hulp. Ze reageren op dat kleine meisje, dagen haar uit om uit de schaduw te komen, accepteren het niet als ik haar de leiding geef, een stap terugdoe en stop met handelen. Rohan heeft me 2 dagen voor mijn examen bijna eraf gegooid omdat ik stopte met voelen en denken. Ze eisen van mij dat doorga, dat ik met 2 benen op de grond blijf staan en blijf handelen. Ze verwachten dat ik tegen dat kleine meisje zeg dat ik weet hoe het moet, dat ik haar bij de hand neem en laat zien waar wij samen toe in staat zijn. En ook dat gaat me lukken, stapje voor stapje maar uiteindelijk gaan we het redden.

Komt wel goed schatje...

**Geplaatst**: 25-11-13 00:21

Re: [blog] dat kan ik toch niet...

Geplaatst: 25-11-13 00:21

Respect voor deze post.
Een ding kan je zeker weten: schrijven! Wat een pure manier van je gevoel op papier zetten!

**Geplaatst**: 25-11-13 00:28

Re: [blog] dat kan ik toch niet...

Geplaatst: 25-11-13 00:28

Normaal lees ik nooit verder dan de eerste paar zinnen bij zo'n verhaal. Vind het simpelweg vaak niet interessant. Laat staan dat ik reageer. Maar bij deze tekst kan ik niet anders dan een compliment geven.
Heel erg mooi een erg origineel geschreven. Heel gaaf en inderdaad, het komt wel goed.

**Geplaatst**: 25-11-13 11:17

Re: [blog] dat kan ik toch niet...

Geplaatst: 25-11-13 11:17

Zo ontzettend herkenbaar. En zo moeilijk om aan anderen uit te leggen wat er door je heen gaat. Faalangst.. hoe laat je inderdaad dat kleine meisje het gevoel krijgen dat ze wel goed genoeg is?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-11-13 09:57

Re: [blog] dat kan ik toch niet...

Geplaatst door de TopicStarter : 28-11-13 09:57

Dank je wel voor jullie lieve woorden!

**Geplaatst**: 28-11-13 17:02

Geplaatst: 28-11-13 17:02

chantalboes schreef:
Respect voor deze post.
Een ding kan je zeker weten: schrijven! Wat een pure manier van je gevoel op papier zetten!

**Geplaatst**: 29-11-13 20:53

Re: [blog] dat kan ik toch niet...

Geplaatst: 29-11-13 20:53

Het is A. prachtig geschreven, en B. voor mij zo ontzettend herkenbaar. Je hebt hiermee niet alleen jouw gevoelens op papier gezet, maar ook iets gecreëerd waar anderen zich in kunnen herkennen en moed uit kunnen putten. Bedankt

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-12-13 22:43

Re: [blog] dat kan ik toch niet...

Geplaatst door de TopicStarter : 01-12-13 22:43

op mijn website staan meerdere blogs

**Geplaatst**: 01-12-13 22:47

Re: [blog] dat kan ik toch niet...

Geplaatst: 01-12-13 22:47

Ontzettend mooi geschreven en inderdaad heel herkenbaar! Je komt er wel!

**Geplaatst**: 01-12-13 22:52

Re: [blog] dat kan ik toch niet...

Geplaatst: 01-12-13 22:52

Prachtige omschrijving van het gevoel wat bij faalangst hoort, herkenbaar! Bedankt voor je mooie tekst.

**Geplaatst**: 01-12-13 23:01

Re: [blog] dat kan ik toch niet...

Geplaatst: 01-12-13 23:01

wauw, hoe herkenbaar en treffend geschreven...ik zit momenteel met precies hetzelfde en vond het wel heel typisch wat je zei over dat Rohan je er bijna af heeft gegooid...ik val nl. om de haverklap van mijn paard en elke keer op het moment dat er iets onverwachts gebeurt of zodra ik onzeker wordt....nooit zo bij stilgestaan dat het hierdoor wel kan komen. binnenkort ga ik starten met equitherapie..hoop dat het helpt. En wat kun je ontzettend goed schrijven!

**Geplaatst**: 01-12-13 23:06

Re: [blog] dat kan ik toch niet...

Geplaatst: 01-12-13 23:06

Prachtig geschreven, heel treffend inderdaad.
Lekker doorgaan met schrijven.

**Geplaatst**: 02-12-13 19:41

Re: [blog] dat kan ik toch niet...

Geplaatst: 02-12-13 19:41

Wat een ge-wel-dig verhaal. Ik heb met open mond zitten lezen. Prachtig, vooral doorgaan met schrijven! Je hebt er talent voor!