Helaas hebben Uggs en ik nog niet zo veel kilometers samen mogen maken. Na enkele maanden na haar aankoop ben ik tijdens een springparcours van haar afgevallen met alle gevolgen van dien. Enkele weken in het ziekenhuis, revalidatie: een hersenbeschadiging opgelopen. Na een halfjaar kon ik weer rustig aan rijden. Maar toch mocht het niet zo zijn: tijdens een avondje stappen in de kroeg belandde ik in het ziekenhuis door een slagaderlijke bloeding door glas wat mijn voet open sneed. Hierdoor mis ik gevoel in mijn voet en werken mijn pezen en spieren niet meer zoals het hoort...
In november 2012 kreeg Uggs een zeer vervelend ongeluk in de wei, waardoor men dacht dat Uggs haar kogelbanden waren afgescheurd en ze haar kogel gebroken gehad. Na tig klinieken (Faculteit Utrecht, Lingehoeve, Bemmel, etc.) zijn ze na maanden er achter gekomen dat ze de verkeerde diagnose hadden. Zelfs zo heftig dat de dierenartsen zeiden: we weten niet wat ze heeft, maar ze heeft zoveel pijn, zou je haar niet laten gaan? Het bleek uiteindelijk om een heftige bacteriële infectie in de hoefwand te gaan.
In februari 2013 zette ik haar bij mijn schoonouders. De stallen thuis waren in aanbouw en mijn schoonouders hadden een stapmolen waarmee Uggs heel voorzichtig aan weer mee mocht opbouwen (ze had immers 4 maanden 24/7 op de box gestaan).
In maart 2013 kwam Uggs naar huis! Maandenlang hadden mijn vriend, mijn opa, mijn vader en ik geklust. De stallen, bak en weides waren zo goed als af!
Dik en stijf spekkie, allereerste keer in de nieuwe bak thuis
Allereerste keer in de nieuwe bak thuis, en 4e keer onder het zadel weer
In april waren we heel veel bezig om conditie op de bouwen en rustig aan e lessen. In juni stond namelijk onze KNHS week gepland, ik wilde ondanks alle ellende toch heel graag daar naar toe! Helaas mocht ook dat niet zo zijn: Uggs kreeg tot een aantal keer toe heftige koliek 's nachts, en na twee weken stond ze met een gat in haar hoofd. Blijkbaar had ze zich 's ochtends ergens aan open gehaald. De wond was open tot op haar schedel en het bloed stroomde eruit...
De foto's zal ik jullie besparen.
In mei konden we toch rustig aan mee doen met een oefencross in Renswoude. Jaarlijks deed ik daaraan al mee met Uggs. Helaas liep de cross anders af dan verwacht en gehoopt... Ik viel er opnieuw ongelukkig af op de piano en bezeerde daarbij opnieuw mijn hoofd. Na diagnose in het ziekenhuis bleek ik weer een zware hersenschudding te hebben, boven op de nog-niet-herstelde hersenbeschadiging die waarschijnlijk niet verder goed zou komen...
Tijdens de cross was Uggs een beetje bang, waardoor ik ook bang werd door m'n eerdere ongeluk...
Frontriem mist op de foto, dit omdat Uggs nogsteeds een groot en gevoelig litteken had op haar hoofd
Ik wilde eigenlijk niet toegeven aan m'n hersenbeschadiging en het werd daardoor als maar erger (kon niet autorijden, steeds overgeven, flauwvallen, etc.) dus reed mijn vriend een tijdje op Uggs.
Op 25 mei waren we geselecteerd voor een clinic bij Sjak Laarakkers in Dronten bij de Flevomanege. Ik wilde ontzettend graag mee doen, en heb mijzelf en mijn zere hoofd bij elkaar geraapt en toch gegaan. Ik heb er maar heel kort opgezeten maar wel leerzaam en de moeite waard.
Warmstappen clinic Sjak Laarakkers
Clinic Sjak Laarakkers
In juni besloot ik samen met mijn instructrice (schumigirl op bokt) geen wedstrijden te starten dit jaar, maar vooral te focussen op lekker trainen voor het L2 en de M1. Na alle pech kon ik Uggs eindelijk weer opbouwen en door intensieve begeleiding van mijn geweldige instructice kwam ik een heel eind met trainen. Mijn motivatie was supergroot en Uggs kwam in steeds betere conditie. De trainingen waren tevens voorafgaand aan de KNHS week.
Lessen in juni
Nabespreken les in juni
Na een tijdje was het zover: de KNHS week! Nooit verwacht dat nog te kunnen doen met Uggs (de vooruitzichten toen ik mij inschreef voor de week waren zo slecht dat ik niet verwacht had dat ze mee kon).
Fijn kunnen lessen bij Tonnie Huberts, helaas vielen de andere lessen wat tegen. Door het slechte en warme stalklimaat ging Uggs ontzettend hoesten, wat de week voor mij niet echt comfortabel maakte.
Tevens ging ik met Uggs in juni op trailerlaadcursus bij Eddy Modde. Ik zat al maanden met m'n handen in het haar, Uggs ging voor geen goud de trailer in. Dus een flinke smak geld en tijd er tegen aan gegooid en opgelost via een voor ons nog onbekende manier. Bij Uggs werkt deze methode als een trein, dus daar gaan we lekker mee door.
In juli hebben we doorgetraind onder leiding van onze instructrice.
In augustus heb ik lekker genoten van Uggs en dat ze weer de oude was. Zoals op de foto hieronder: ik samen met Uggs op buitenrit met mijn vriend en zijn merrie.
In september heb ik één keer L2 gestart (had september 2012 al de punten voor het L2 namelijk, dus het werd wel eens tijd). Beide proeven net geen winst, maar was ook logisch vanwege een belabberde voorbereiding.
Tijdens het laatste weekend van september kwamen een stel meiden, die inmiddels vriendinnen waren geworden door de KNHS week, langs met of zonder paard. We hebben gezellig met z’n allen gereden (de Fjord is overigens ook van mij, en is Uggs' maatje).
Tijdens de buitenritten dat weekend vond ik dat Uggs niet 100% zichzelf was. Ze was mat en niet in orde. De buitenritten werden daarom wat korter gemaakt dan we gepland hadden. De dagen erna besloot ik haar vrij te geven.
Op donderdagavond schrok ik me rot: Uggs stond in een hoekje van haar stal: bibberen, zweten, hijgen, witte slijmvliezen, niet meer kunnen lopen, 41.8 (!) graden koorts, en tong uit de mond laten hangen. Met spoed een dierenarts laten komen; er waren twee opties volgens hem: 1. Naar Utrecht rijden want hij dacht dat ze een buikwandscheuring had, en hopen dat ze de rit überhaupt overleefde, 2. Behandelen tegen haar enorm dikke einschluss been, en hopen dat het geen koliek was. We hebben gekozen voor de tweede optie, de eerste zou allen maar doodzielig zijn… Na een nacht bij haar in de stal te hebben geslapen, en elk halfuur haar bekeken en getemperatuurd te hebben, leek ze beter te worden. Vermoedelijk toch een heftige reactie op het einschluss been…
Helaas bleven we kwakkelen… Ze werd maar niet beter en niet beter… Dierenarts was kind aan huis: ze bleef dikke benen houden, hoge koorts wisselend van dag tot dag, kreupelen, enzovoort. Daarbij had haar maatje (de Fjord) nog veel ergere symptomen, wat overigens ook een verhaal apart is.
Oktober stond in het teken van pijnstillers, antibiotica, dierenartsen, bloedmonsters nemen en stappen over het harde.
Deze foto typeert oktober: samen wandelen door het bos wanneer ze een ‘goede’ dag had...
De dierenartsen (de plaatselijke kliniek en Faculteit Utrecht) bleven gissen naar wat de paarden (Uggs en de Fjord) hadden… Bloedparasieten? Ziekte van Lyme? Ziekte van Cushing? Bacterie? Virus? Bloedarmoede?
Begin november kregen we de uitslag: Uggs heeft de ziekte van Lyme gehad, en is nu door heftige antibiotica ‘uitgeroeid’. De Fjord heeft de ziekte van Cushing en bloedarmoede.
Wel heb ik deze maand groen licht gekregen Uggs weer rustig aan het werk te zetten ondanks haar dikke benen. Dat vond Uggs gelukkig helemaal niet erg:
November en december zullen vooral in het teken van opbouwen staan.
Ondanks alles laten we ons niet uit het veld slaan. Ik geniet van alle momenten met Uggs en hoop dat ze nog heel lang - en vooral gezond - hier mag zijn. Toch hopen we dan volgend jaar wat meer ons jaar wordt, misschien in 2014 een keer M1 starten?
Wie weet, we kunnen het alleen maar hopen...Respect als je alles gelezen hebt, ik zou het leuk vinden als je een berichtje achter laat!
Maar ja, als we alles van tevoren wisten!
maar jij ook! Klinkt echt heftig. Respect ook dat je nog zo positief bent. Ik hoop dat 2014 er een stuk beter uit gaat zien voor jullie na alle ellende! Heel veel succes met opbouwen in alle gezondheid hoop ik! 
respect voor je doorzettingsvermogen. 
