Het verhaal van Stefke en mij.Hallo ik zal me even voorstellen.
Ik ben Anouk en heb twee paarden Stefke 20 jaar (fjordenpaard) en Dennis 3 jaar (shetlander):
Het begon allemaal zo:
Ik was een jaar of tien en ging paardrijden bij een manege met mijn lievelingspaarden fjorden!
En al gauw was ik verkocht aan een paard Stefke.
Nou ging het verhaal rond dat Stefke verkocht zou worden ik vond dit heel erg.
Rond dezelfde tijd overleed de broer van mij opa en kon mijn opa er een stuk land bij kopen. Maar wat zou hij toch met dit stuk land moeten doen..Bij de manege werd mij verteld dat Stefke verkocht zou worden.. Zoals ik al zei vond ik dit heel erg!
Toen kwam ik de week erop weer bij de manege, en wie stond daar nog Stefke! Ik helemaal happy de manegehouder had speciaal voor mij Stefke niet verkocht.
En omdat wij nu plek vrij hadden hebben wij besloten Stefke te kopen.
Een droom die uitkwam.
Stefke was tien toen ik hem kreeg. Ik was zelf elf. De enige die iets van paarden afwist, en was best bang en onzeker. Mijn vader hielp me bij het paardrijden. Maar die had er zelf ook totaal geen verstand van. Maar heeft er veel moeite in gestoken voor mij. Dus we gingen rijden maar het was meestal gauw het zadel erop en gaan. Totaal geen rust, en meneer werd mij al gauw de baas. Tot dat ik er niet meer op kon. Ik werd er vaak afgegooid meneer had allemaal trucjes waar ik me helemaal op aanpaste uit angst.
Er kwamen mensen van buitenaf helpen. Die zei dat je dit moest doen, de ander weer totaal iets anders. Niets hielp. Allemaal met veel druk.
Totdat ik iemand sprak die me graag wou helpen. We hebben samen alles aangepakt van helemaal onderaan. Veel grondwerk gedaan. Zadel heel rustig weer laten wennen alles heel langzaam. En het ging echt super! Ik kreeg meer vertrouwen en het ging steeds beter. Samen met haar buitenritten maken en galopperen door de bossen.
Helaas overleed mijn opa, waardoor het huis te koop kwam staan en ik me nu volledig op Stefke moest richten voor het voeren en eten. Stefke is toen een tijdje als pension paard gestaan waar hij helemaal opknapte. Stond met een grote groep paarden, gaf lesjes met kinderen. Stefke en ik kregen ook een steeds sterkere band. Nu staat Stefke weer een paar jaar thuis (ouderlijk huis van opa).
(Eenmalig hoofdstel)
Ik heb nu de volledige zorg op me. En ik kan echt alles met hem. Buitenritjes, springen, galopperen. We hebben echt een super band! En hij loopt samen met zijn beste maatje Dennis in de wei.
Ik heb hem inmiddels tien jaar. En zal hem altijd bij me houden. We hebben samen erg veel meegemaakt. Ik hoop ook dat iedereen die een paard neemt erg goed bij nadenkt hoe je dit allemaal aanpakt, en of je zelf er wel voldoende van af weet. Bij ons is het uiteindelijk helemaal goed gekomen. Maar heb me heel lang geschaamd
tegenover andere en schuldig gevoeld tegenover Stefke. 
En ik heb hier ook erg veel van geleerd (ben inmiddels natuurlijk ook een stuk ouder). Maar de band van mijn en Stefke is nu zo sterk! Ik heb alles voor mijn knapperd over!!
