Van uit de eeuwen voor ons heeft men de hedendaagse Klassieke dressuur ontwikkeld, deze ontwikkeling is altijd gebaseerd geweest op de in de in de verschillende perioden beschikbare paarden en de op dat moment aan het paard gestelde eisen.
Dat wat we vandaag als Klassieke Dressuur (zo noemen we het nu) kennen is gebaseerd op het gemiddelde hedendaagse paard en de eisen die we daar nu aan stellen.
We hebben heden ten dage een relatief groot, lang gelijnd paard waarvan we zowel verzamelde als uitgestrekte bewegingen willen hebben en dat bepaald dus de dressuur methode.
Met de ontwikkeling naar ons moderne paard én de eisen die we er aan stellen is het Scala der Ausbildung opgesteld, zij horen bij elkaar.
Het beoogde resultaat van de KD en zijn Scala is een soepel, gemakkelijk, licht te rijden paard met veel vermogen dat zo lang mogelijk kan werken zonder problemen op te lopen door het gevraagde werk.
De dressuurmatige training in de KD is, door vallen opstaan wijs geworden, zoveel mogelijk op de biomechanische eigenaardigheden van het moderne paard afgestemd.