Een kleine knip uit het artikel
Citaat:Om een paard te laten toegeven aan de wensen van de mens doen we voor het paard iets heel onnatuurlijks. We isoleren hem uit zijn kudde, uit zijn sociale omgeving en proberen als mens de plek van die kudde over te nemen. Het paard zal op ons reageren, omdat hij simpelweg niets anders heeft waarop hij kan reageren. „Waar het fout loopt is dat we de door ons gecreëerde afhankelijkheid van het paard verwarren met liefde.” Wie kent het vertederende hinnikje van zijn paard niet op het moment dat je de stal binnenloopt? Velen denken meteen dat het paard blij is met de komst van de eigenaar. Paardengedragsdeskundige Machteld van Dierendonck: „Het is inderdaad geen hinnik van afkeuring, maar je moet het wel in het juiste perspectief zien. Het paard maakt geluid omdat jij het lichtpuntje in de duisternis bent. In plaats van hem dat lichtpuntje te geven zou je er eigenlijk voor moeten zorgen dat de zon de hele dag schijnt.”
Wat denken de bokkers, betuttelen we de paarden veel te veel ?
Ik ben van mening dat paarden steeds minder paard mogen/kunnen zijn.