Dat had ik idd niet gedaan, Lifaya, alleen de laatste pagina's.
Maar dat er te snel diagnoses worden uitgedeeld, wil natuurlijk niet zeggen dat iets in zijn geheel niet bestaat, daar zijn we het over eens.
Zilfstar: er zijn scholen waar de directie bovenop het rugzakgeld voor die regulier schoolgaande kinderen is gaan zitten, juffen mogen het niet eens in de klas meer spenderen... heb nu al 2 dergelijke verhalen gehoord.
En wat dat VMBO betreft: helemaal nergens zeg ik, dat kinderen met een stoornis DUS te dom zouden zijn om hogere schoolniveaus aan te kunnen. Ik zeg dat als kinderen niet goed meekomen op school, ouders op zoek gaan naar excuses alternatieven om hun kind extra mogelijkheden te geven en als dat door dyslectieverklaringen kan, doen ze dat.
Dus dat lees je verkeerd.
Anders dan Zilfstar heb ik in de positie gezeten dat een school al een stempel op mijn kind gedrukt had (achter onze rug om notabene) om het eigen falen en niet kunnen inschatten van de leerbehoeftes, niet onder ogen te hoeven zien.
Die kant van de medaille heb ik dus meegemaakt, en das ook heel naar.... en schadelijk voor het kind.
XXhorsie:
De definities worden steeds verder verbreed. Weet je, mijn huisarts drukte me eens op het hart mijn kind uit de 'molen' te houden, want dan vonden ze altijd wel wat. Zijn redenering: als hij of ik erdoor gehaald zouden worden, zouden ze ook vast wel 'wat' vinden, want ieder mens heeft wel ergens een zwakke plek of valkuil.
Natuurlijk moet er bij problemen in de opvoeding of functioneren altijd goed gekeken worden (en soms ligt het echt niet aan een stoornis, maar heus wel aan de opvoeding, een probleem op school waar ze ook heus niet altijd leerlingen goed begeleiden, of andere nare omstandigheden waardoor een kind problemen laat zien) waar dat vandaan komt en is een diagnose wellicht op zijn plaats.
Maar zeker bij jonge kinderen vind ik het gevaarlijk om allerlei etiketten te plakken. Ze groeien nog zo, kunnen nog heel wat eigen zwakke plekken overwinnen.
In feite functioneren jij en ik allemaal door onze sterke kanten te gebruiken om onze zwakke kanten te compenseren, de een alleen wat meer dan de ander. Maar wanneer is een diagnose op zijn plaats?