Ik heb iets meegemaakt vanavond wat me erg heeft geraakt, en wat ik graag met jullie wil delen, ik voel me een beetje verdrietig
Voor de situatieschets: ik woon in een studentenflat op de vijfde verdieping en heb vanaf mijn kamer uitzicht op oa de parkeerplaats voor de flat. Ik studeer vaak voor mijn raam, en dan kijk je soms naar buiten. Zo ook vanavond, en het viel me op dat er een auto de parkeerplaats verliet, gevolgd door een rennende hond. Ik ging staan, want het zag er heel raar uit, maar er rende inderdaad een hond. Even later zag ik een jogger: ik concludeerde dat de hond bij de jogger hoorde.
Een kleine twee uur later (rond 7 uur) belde mijn vriend me of ik even wilde helpen de boodschappen naar boven te sjouwen. Eenmaal bij de auto zie ik de hond weer langsschieten. Mijn vriend, die overigens zijn hele leven honden heeft gehad, zag hem ook. Ik zei dat ik dacht de hond al eerder te hebben gezien. Ik kon hem nu van dichtbij zien: het was een flink beest, wel aan de jonge kant, een beetje een Amstaff-type. Ik zou hem op ongeveer een jaar oud schatten. De hond kwam bij ons staan, snuffelen, kijken, en schoot toen weer weg. Hij leek zoekende: alsof hij bij ons even kwam checken of wij misschien zijn baasjes waren. Ik zei dus dat ik hem al eerder had gezien, en dat ik binnen maar even de dierenambulance zou bellen, want er was verder niemand te zien op de parkeerplaats waar de hond bij zou kunnen horen.
We waren even moeilijk aan het doen met sjouwen enzo, en de hond stond ineens weer bij ons. Wij liepen richting de flat en de hond liep mee. Er stapte een meisje uit de auto en de hond reageerde hetzelfde als bij ons: kijken, snuffelen en weer weg. Het meisje liep naar de flat en de hond liep achter haar aan: even leek het of hij bij haar hoorde maar ze zei dat de hond ook niet van haar was. We lokten het dier en hij liet zich even aanhalen, maar het was duidelijk dat hij doodnerveus was, op zoek naar zijn baasje.
Toen we naar binnen liepen kwam de hond min of meer met ons mee. Er zijn twee schuifdeuren achter elkaar in de flat om binnen te komen: toen hij de tweede gepasseerd was stelde ik voor om hem maar even mee naar boven te nemen. Hij was namelijk al een paar keer de weg op gerend, het was natuurlijk al donker, het regende, ik wilde het niet op mijn geweten hebben dat hij straks onder een auto zou liggen. We hebben hem een beetje de lift in kunnen drijven, en op mijn verdieping liep hij eigenlijk zo met ons mee, met wat lokken en roepen.
Eenmaal bij mij binnen viel het me ineens op hoe klein mijn kamer eigenlijk is
de hond begon druk rond te lopen, onderzoeken, maar intussen leek hij ons wel te vertrouwen en zijn staartje kwam wat tussen zijn poten vandaan. Hij bleek niet gecastreerd, en hij had een paar kalige plekken links op zijn lijf met wat korstjes: het zag eruit als een ontsteking die aan het genezen was, of misschien plekken van teveel krabben. Mijn vriend sneed een paar kleine stukjes kaas af en hij bleek enkele commando's te kennen. Ik ging de dierenambulance bellen, terwijl hij zijn moeder opbelde (die puppycursussen geeft). Ze konden voorlopig nog niet komen, omdat het erg druk was: binnen twee uur zouden ze er zijn. Mijn vriend wist dat we hem wat gekookte rijst konden geven, want ik had verder eigenlijk niets in huis dat geschikt is voor een hond (ik eet geen vlees en heb alleen vegetarisch etende huisdieren ). We zouden gaan eten bij mijn buren, dus ik heb een oude broekriem gepakt om hem aan te lijnen (wat hij overigens vrij netjes toeliet, en hij gedroeg zich ineens een stuk netter) en we zijn weggegaan. Toen we aan het eten zaten is de hond (die we inmiddels Jack hadden genoemd) uitgeput gaan liggen en heeft even een beetje liggen slapen. We waren met ongeveer zes man, en toen we naar de bank verhuisde was goed te merken dat Jack behoorlijk gespannen was: als iedereen zat en rustig praatte lag hij op de grond, maar zodra het volume wat hoger werd of er mensen begonnen te lopen, stond hij gelijk weer op en begon hij te piepen. Om 21:15 kreeg ik een belletje van de vrijwilliger van de dierenambulance, dat ze beneden stond. Ik ben samen met mijn vriend naar beneden gegaan om Jack over te dragen en even uit te leggen wat er allemaal gebeurd was. Ze probeerde zijn chip te lezen, maar die had hij niet (ze kon hem in elk geval niet vinden). Overigens was hij ook niet gecastreerd. Ik heb Jack nog een laatste knuffel gegeven en toen was hij weg.
Het is gek hoe je je zo erg kan gaan hechten aan zo'n beestje in zo'n korte tijd. Ik vond het echt heel erg moeilijk om hem af te geven, ook al was hij alweer met allemaal andere dingen bezig dan mij
Hij was echt onwijs lief, en het was net alsof hij mij en mijn vriend al een beetje gekozen had als nieuw baasje. Ik twijfel ook heel erg over de eigenaar. Aan de ene kant is ongecastreerd/ongechipt/geen halsband meestal geen goeie zaak, maar hoe komt het dan dat hij wel commando's als zit en ga liggen kende? Of dat hij eerst heel druk werd aan de lijn maar toen ik zei 'Hé, kappen nou' hij heel netjes naast me bleef lopen? Er is duidelijk iemand met hem bezig geweest. Hij was ook niet extreem mager of iets dergelijks.
Nu ja, ik hoop maar dat zijn rechtmatige eigenaar weer terug komt en dat dat een lief persoon is waar het beestje een lang en gelukkig leven mag leiden. Ik heb het asiel ook gemaild, hopelijk willen ze me op de hoogte houden.
Oh trouwens, hier nog even een provisorische foto die ik had gemaakt om op Facebook te zetten van de kleine grote onruststoker
Hij is niet heel mooi, maar ik had al moeite genoeg om hem een beetje stil te laten zitten
(toen was iedereen bezig met eten op tafel zetten enzo, lekker druk en alles)Bedankt voor het lezen, ik ga nu maar eens slapen
Dag! ![[o]](https://boktimg.nl/s/cadeau.gif "Cadeautje!")
Wel naar inderdaad. 
Hij luisterde super goed!) Hij is die nacht bij de opvang gebleven en de volgende ochtend naar het asiel gebracht. Daar werd hij even later met zijn baasjes verenigd!! (en als ie nu gechipt was geweest, had hij de avond ervoor al thuis geweest, die mensen woonden maar een paar straten verderop dan dat wij aan het lopen waren geweest 
)