Oooh herkenbaar. Ik doe het echt in iedere mogelijke situatie. Vooral stress of als ik me ongemakkelijk voel, maar ook verveling, gewoonte, etc. Zijn het niet de nagels, dan wel de velletjes erlangs (gedver). Bytex werkte wel omdat het me bij bijten erop wees dat ik ermee bezig was, dus ik kon niet meer onbewust bijten. Alleen bleef ik wel onbewust op andere gedeeltes van mijn vinger kluiven (nogmaals: gedver), en je hele vingers met bytex insmeren was niet echt een optie. 1 = onprettig op wondjes 2 = komt hoe dan ook op al je eten en alles wat je aanraakt terecht.
Wat heeft geholpen om het patroon tijdelijk te doorbreken, was acrylnagels laten zetten! Die zijn tenslotte 'harder' dan normaal. Als ik erop beet, had ik het direct door. Naast mijn nagels bijten ging ook niet zo makkelijk meer omdat de acrylnagels vrij lang waren en het dus anders 'voelde'. Ik werd daardoor dus constant erop 'gewezen' als het ware dat ik weer aan het bijten was, en kon dan zelf de keuze maken om te stoppen. Misschien ook een idee?
(Bij mij gingen de acrylnagels alleen niet samen met mijn werk, waardoor ik ze eraf moest halen toen ze eenmaal afbraken. De periode dat ik ze op had was te kort om het bijten écht af te leren, maar ik denk dat als je dit echt een lange periode doet het zeker kan helpen)
Laatst bijgewerkt door Anoniem op 06-11-13 23:09, in het totaal 1 keer bewerkt