Geplaatst Ik ben gezegend met een hypersensitief paard dat bovendien bijzonder vriendelijk en hulpvaardig is. Echter ook bloedfanatiek, 2,5 jaar oud, en hengst.
Hij is mn vriendje, mn kerel, mn alles. De beste man die ik ooit heb ontmoet. Maar tjee, wat maakt hij het me soms moeilijk...
November
In november zijn Umoyax en ik op een voorbrengcursus geweest. Wat was hij braaf! Maar ook zijn onverstoorbare zelf.... Pasje naar achteren? No problem, maar wel netjes vragen. Heb me blauw gelachen... De cursusmeneer liet iedereen even met paard naar zich toekomen, nam paard over en demonstreerde dat je een aantal dingen kon oplossen door, na paar waarschuwingen, op paard af te stuiven. Echt waar, ieder paard schoot naar achteren de halve bak door. En toen nam hij Umoyax over......
Die bleef dus gewoon staan. Naar beneden kijkend zo van ''doe jij nou??''. Na een hoop pijn en moeite ging Umoyax (vooruit, omdat je het zoooo graag wil) dan een pasje naar achteren. Ik hoorde een aantal keren iets over ''koppig' 
http://www.mijnalbum.nl/Foto550-3MMCHF4W.jpg
December
In december heeft ie vooral lol getrapt met vriendje Padri...
http://www.mijnalbum.nl/Foto550-J4WFEHR8.jpg
Januari
Januari was fotoshootmaand!
Umoyax is een geboren model.... Als er toch íets is wat hij leuk vindt.........ik hoef hem alleen maar neer te zetten, op de camera te wijzen en hij doet de rest! Serieus, oortjes erop, en poseren...
Hij doet ook vaak een beeeetje raar
http://www.mijnalbum.nl/Foto550-UOECUIUQ.jpg
Februari
Omdat het fysiek voor mij niet meer te doen bleek om -inmiddels- twee paarden iedere dag uit te mesten en van volle hooinetten te voorzien besloten we te verhuizen naar een stal een stuk verderop, waar we all-in konden staan.
http://www.mijnalbum.nl/Foto550-E6WKJFOU.jpg
Het leek in eerste instantie een goede oplossing. Umoyax ontspande wat meer en ik kwam erachter dat hij het gewoon niet prettig vindt om op stal iets te ''doen''. Wat moet dat moet, dat kán ook, maar poetsen enz? Nee, dat liever buiten stal.
Helaas stond hij binnen twee weken met 4 dikke benen van de mok.. Wat voelde ik me schuldig!!! Op vrijdag wilde hij de paddock niet meer in, maar ik werd boos op hem en zette door. Dacht dat hij aan het miepen was vanwege de kou. Op maandag kwam ik op stal en trof hem zielig aan, mn hart brak. Ik ben letterlijk huilend naar huis gereden na hem te hebben behandeld etc. Mn arme vriendje, dat verdiende hij niet.
De dag erop toch buiten geprobeerd, zodra hij me zag kwam hij naar me toe gerommeld en toen ik bij hem was wilde hij geen stap meer zetten, deed hem echt zeer, dus paar dagen binnen gehouden.
Wat was hij super... Elke dag voeten doen, insmeren, en wat deed het hem een pijn.. Meestal praatte ik met hem, legde hem uit dat het niet anders kon, dat ik hem ging helpen. Uiteindelijk ontwikkelden we een routine, waarbij hij zelf bepaalde welke voet we eerst gingen behandelen.
Gelukkig knapte hij vrij snel weer op, al heb ik nooit begrepen dat het de eerste dag onopgemerkt bleef met buiten zetten dat hij zulke zere benen had..
https://fbcdn-sphotos-e-a.akamaihd.net/ ... 4093_o.jpg
http://www.mijnalbum.nl/Foto550-QHF67F3V.jpg
Maart
Hij werd steeds knapper en wakkerder... Hem opjagen in de bak bleek een avontuur op zich; je moet het echt wíllen. Toch, hoe ik me ook voelde, ik kwam met hem altijd beter de bak uit dan ik er in ging. Soms had ik pijn en liet hij me de hele bak door rennen, soms kon ik bijna perfect blijven staan op 1 plaats. Hij voelt me aan en weet wat ik nodig heb. Vanuit zijn weide was het best een stukje naar stal, over een hobbelig zanderig stuk. Op moeilijke dagen zette hij wat meer druk op het touw en sleepte me er letterlijk doorheen.
April
https://scontent-a-ams.xx.fbcdn.net/hph ... 3772_n.jpg
Mei
Wat wordt ie stoer....
Juni
Het was een beetje druk... Nashwa ging naar show in juni en juli én naar de premiekeuring, dus er ging een hoop tijd zitten in haar training en voorbereiding.
Voor op show had ik banners nodig bij mn standje, dus Mirjam weer ingeschakeld en....wauw.
https://lh6.googleusercontent.com/-R8LR ... ktLogo.jpg
Juli
De afstand naar de stal werd te gek. 30km heen en dan weer terug, het ging opbreken. Bovendien miste ik een aantal mogelijkheden. Paarden stonden er wel absoluut heerlijk
We besloten terug te verhuizen naar de vorige stal, ditmaal op volpensionbasis.
Augustus
Terug op honk bleek wel dat het met Umoyax niet ging zoals het moest gaan. Al een tijdje reageerde hij wat vreemd, maar ik kon er de vinger niet op leggen. Na twee weken schrok hij van een trekker en sprong over het hek zijn paddock uit en dat was de druppel; zo ken ik hem niet. Onderzoek wees uit dat hij een magnesiumtekort had... Na dit aan te vullen knapte hij binnen no time op en werd weer mijn heerlijk relaxte vriendje.
September
In september...redde hij denk ik mijn leven. Alle paarden eten buiten uit een hooibak, wel zo prettig; geen zand en geen verspilling. Maar...Umoyax is soms niet zo handig. En ik kennelijk ook niet. Ik had hem lekker gepoetst in zijn paddock, heerlijk in het zonnetje en vroeg zijn voorvoet omhoog. Zodra ik tegen zijn been tikte realiseerde ik me dat ik een fout maakte; de laatste tijd gooide hij steeds zijn been naar voren. Ik was, natuurlijk, te laat. Zijn voorbeen belandde in de hooibak met grote paniek tot gevolg. Ik stond op de enige plaats waar hij echt heen kon en realiseerde me dat ik beter aan de kant kon gaan. Op het moment dat ik sprong, sprong hij ook. Ik voelde mn hoofd keihard opzij slaan en zat ineens op de grond. Stalhoudster kwam keihard aanrennen en bleef maar zeggen dat Umoyax me met zijn hoeven had geraakt, maar dat vond ik maar onzin, zou ik toch wel hebben gevoeld?
Tot ik het voelde schrijnen op mn schouder... Op mijn nek had ik 2 grote schaafwonden/plekken op 2 verschillende plekken. Duidelijk niet net mazzel gehad door geschampt te zijn....daarvoor zaten de plekken te ver uit elkaar. Umoyax moet enorm zn best hebben gedaan om te voorkomen dat hij boven op mn nek zou staan.
Met dank aan hem viel de schade gelukkig mee. Bont en blauw en gekneusd, maar verder in elk geval heel. Umoyax had een kras op zijn been, en die hebben we samen verzorgd. Zo voelde het echt. Het deed natuurlijk zeer toen ik het wilde behandelen, maar op dat moment zaten we zo op 1 lijn... Het was heel bijzonder.
Oktober
Ik wilde, voor op mijn site, een foto met mijn beide paarden. Dus wederom huisfotografe Mirjam gemobiliseerd en hulptroepen geregeld, want het zou inhouden dat ik met een jonge hengst in de ene hand zou staan en in de andere hand zijn favoriete merrie.... Ik wilde wel een hulplijn hebben
Zo gezegd zo gedaan. Last minute besloten ze met showhalster op de foto te zetten en daar was ik niet geheel op voorbereid, dus even gauw een oud kettinkje geleend op stal. En terwijl ik met beide paarden sta.......breekt die ketting en stond Umoyax ineens in volle vrijheid op 2 meter afstand van ''zijn'' merrie. Sh*t.
Maar wat deed ie? Gras eten
Nas hebben we er gauw langs geloodst en hij keek niet op of om. Tsja.. Op zich weet hij ook niet beter, staat altijd met een merrie vlak bij, zelfs met open bovenluik naast Nas op stal, no problem. Had niet anders hoeven verwachten...
Natuurlijk vond hij het veel te leuk in de wei om zich meteen te laten vangen
Met prachtige foto's als resultaat!
http://www.mijnalbum.nl/Foto550-VZBEBKAC.jpg
November
En dan zijn we alweer een jaar verder. Umoyax wil dolgraag werken. Zó graag dat we het echt moeilijk hebben gehad, ik probeer hem immers nog even jong te laten zijn. Los in de bak was moeilijk, in een soort wanhoopspoging ben ik hem maar gewoon gaan losgooien en heb ik af en toe mn ogen dicht gedaan. Wachtend op het gekraak van het hek. Hij had ook alweer een hooibak gesloopt, ik was echt ten einde raad. Gelukkig gaat het een stuk beter nu ik hem om de dag in de bak heb om te ''werken'', hij wordt er echt heel vrolijk van en is een stuk relaxter in zijn hoofd. Hij wil zo graag.... Ik doe hem er ook een heel groot plezier mee om bij de bak te kijken naar hoe andere paarden gereden worden.
We komen eindelijk weer echt op 1 lijn. Ik vertrouw hem weer en hij vertrouwt mij. We hebben lol samen, nemen elkaar in de maling.
Helaas heeft hij momenteel een schouderblessure. Vermoedelijk van het over het hek springen waarna het, door zijn idiote gedoe in de bak, nooit meer echt heeft kunnen herstellen. Hij moet nu 2 maanden normaal doen. Dus; niet meer los in de hele bak maar bak door de helft, of desnoods aan de longe. Hij mag gewoon lekker rommelen, maar niet meer die idiote korte stops en draaien maken, schouder moet rustig kunnen genezen. Het valt gelukkig alles mee, maar het moet natuurlijk wel genezen.
Maar potdorie, wat ben ik toch verliefd op mijn knappe man,....
2014 wordt een heel nieuw avontuur! Umoyax gaat namelijk mijn merrie dekken volgend jaar en hij gaat op voor zijn premie. Daarnaast wil ik hem showen. Ook staat beleren op de planning, ergens volgend jaar, geen haast. Kan het helaas niet rekken tot zn 4e vrees ik.. Ik ben ontzettend benieuwd wat hij gaat doen ohz maar ik heb heel veel vertrouwen in hem, hij is mijn grote vriend en hij past altijd een beetje op me.
Ik heb een immens sterke band met Umoyax, die steeds alleen maar weer sterker wordt als we het moeilijk hebben samen. Hij heeft veel ''go'' en een hart zo groot als de wereld, het is steeds aan mij om hem in goede banen te leiden. En intussen, intussen leer ik weer immens veel van hem en leidt hij míj in goede banen. Hij is mijn once in a lifetime-paard en the love of my life.
Op naar een speciaal jaar.
Hij wordt zo stoer....
