. Ander adres maar zelfde baasje. Een paar kilometers ouder, een nieuwe zwarte bumper verder en velgen die veel stoeprandjes verraden. Maar verder dezelfde als 9 jaar geleden toen ik met veel verdriet afscheid heb moeten nemen van dit gouden bakje.11 jaar geleden heb ik deze atos gekocht als ruim 2 jarige, nauwelijks ingereden en van een ouder echtpaar geweest en alleen de kilometer teller en nummerbord verraadde dat hij niet nieuw was. Hij had 6000 km gereden en eigenlijk nooit snelweg. Ik heb hem dus echt moeten inrijden nog.
2 jaar later en inmiddels aardig wat kilometers verder en een heleboel terugvallen gehad ging het fysiek zo slecht dat autorijden voorgoed verleden tijd leek te zijn. Zicht was slecht, concentratie zowat 0 en armen en benen die er ook niet veel zin meer in hadden. Officieel mocht ik nog rijden maar het voelde niet meer goed aan. Ik had het idee dat ik teveel mistte, te traag reageerde. Autootje stond al maanden op de parkeerplaats, mijn mannetje reed er af en toe in maar ja laten staan is ook zonde.
Toen een handelaar voor een oudere gehandicapte dame een kleine automaat zocht de knoop doorgehakt en met veel pijn hem laten gaan. Omdat ik niet kon bieden wat hij nodig had. Vreselijk om hem op een autoambulance de straat te zien uitrijden
. Het maakte me even hard duidelijk dat ik heel erg had ingeleverd.Een paar jaar verder ging het langzaam steeds beter, de eerste keer weer autorijden kwam voor mijn mannetje als een grote verrassing. De verhuisbus moest terug maar openbaar vervoer vanaf daar onmogelijk dus iemand moest de auto erachteraan rijden. Ik heb de sleutels gepakt en heb het gedaan. 8 km heen en weer terug. Dat ging goed, nadeel het was geen automaat dus koppelen deed wel zeer. Maar vanaf toen langzaam opgebouwd.
Na een tijdje een Canta gekocht waarmee ik de rijvaardigheid weer kon opbouwen op een langzame manier. De eerste opgereden, de tweede staat nog voor de deur maar die begint ook aardige leeftijdsprobleempjes te krijgen. Als ik nu een groter voertuig nodig had pakte ik de bus die we hebben staan. En als dat lukt kan een kleine automaat ook wel.
Maar ja de Canta rijdt nog dus het idee was, die oprijden en dan wel zien wat te doen. Tot ik 2 weken geleden zaterdag een aantal atossen zag rijden onderweg, s avonds eens voor de grap zitten kijken hoeveel automaten van het hoge type er nog van rondrijden. Niet zo heel veel, ik blader door de auto s, zie ene goudkleurige staan met zwarte voorbumper en de naam van het bedrijf. Leeftijd klopte wel en ik kijk naar de volgende foto met nummerbord
het is mijn oude autootje. Staat gewoon net te koop met nog steeds idioot weinig kilometers op de teller. Maar een heel eind hier vandaan.Tsja dan ga je nadenken, overleggen, een mailtje sturen met wat vragen over hoe en wat. Een heel weekend niet best slapen, eigenlijk zenuwachtig zijn. En maandag ochtend de knoop doorhakken en even gebeld voor extra informatie. Omdat mijn mannetje heel "toevallig" dinsdags voor zijn werk daarheen moest en ik er 4 jaar heb gewoond ook ben ik meegegaan voor een proefrit en om de hondjes heerlijk op de oude vertrouwde plekken te laten wandelen. En vandaar wel zien wat eruit komt.
Voor hetzelfde geld zwaar doorgeroest, al leek dat op fotos niet maar je weet maar nooit aan de onderkant, of de automaat is gaar door de leeftijd, zwaar in gerookt enz. Maar het was weer liefde op het tweede gezicht. Zag er van binnen en van onder uit als nieuw.
alleen de voorbumper was dus al vervangen, achter een paar sterren vanwege parkeerfoutjes, idem de velgen die er behoorlijk gehavend uitzien. Maar dat is maar uiterlijk. Met het opklappen van de achterbank zaten zelfs de haren van onze honden toen er nog in. 
2 zijn overleden de derde is inmiddels 15,5.Toen de oudere gehandicapte vrouw niet meer kon autorijden is de auto overgegaan naar een vriendin. De kinderen daarvan hebben het bedrijf gevraagd de auto over te kopen omdat moeder niet meer mocht autorijden. Dus echt van oudere vrouwtjes geweest.
nu 13,5 jaar later 37000 km op de teller waarvan de meesten door mij zijn gereden.Instappen en zitten voelde als een warme vertrouwde jas. het rijden even een aarzeling met rem loslaten. O ja een automaat auto kruipt iets, de Canta doet dat niet. Maar voor ik de straat uitwas was het weer als vanouds. Paar keer de snelweg op en neer, goede noodstoppen gemaakt en op 2 minipuntjes na perfect. De linkerspiegel trilde iets (schroefje aandraaien) en even uitlijnen. Verder werd alles kwa beurt vervangen dat er aan leeftijd aan toe was. Dus de eerste jaren daar geen omkijken naar.
Manlief gebeld over hoe en wat, onderhandelt en de knoop doorgehakt. En heel luxe vanmiddag komt hij netjes thuisgebracht op weer een autoambulance weer terug bij de baas.
En nu ga ik hem echt oprijden, wat toen ook al de bedoeling was. En wat het autobedrijf me ook heeft opgedragen te doen, hun mond viel open toen ik na de aankoop meldde dat het echt mijn oude autootje was en niet zomaar hetzelfde type. Zij hadden het nog nooit meegemaakt en vonden het een heel mooie afsluiting van een zwaardere periode. Weer terug naar af.
zo lang krasloos gebleven en nu een flinke op het voorspatbord rechts en achter spatbord rechts. Door de lak heen en nu bijgewerkt met de bij hun enige gouden lakstift. Net niet de goede kleur goud. Ga dus morgen bij een hyundai garage een stift bestellen en dan in de goede kleur bijwerken. Jammer en zo erg onnodig geen idee ook wat de lol ervan is.
, lekker hem af rijden wat vast nog wel effe duurt met die kmetjes op zijn teller , ben wel benieuwd hoe ze er nou uitziet! 
. onze tweede eigen auto was een rode panda oud model toen na onze ook volledig opgereden visa. Ook de panda is opgereden tot hij niet meer door de keuring kwam net als de visa.