Soms is het niet denken, maar gewoon doen. Niet denken aan het verleden, maar aan het heden.
Diablo is een 3-jarige Tinkerruin uit de combi Melody x Pablo van de Bonte parels. Niet het makkelijkste paard om mee om te gaan, maar wel die ene waar ik, juist daardoor, met vreselijk veel plezier mee bezig ben. Langzaam aan gaan we elkaar steeds meer vertrouwen en durven we dingen te ondernemen.
In april had ik er een paar keer aan de longeerlijn even opgestapt, daarna enkel er wel eens opgesprongen tijdens het borstelen, voor de rest lekker bezig geweest met andere dingen. Maarja, soms heb je dan ineens de drang erop te gaan zitten, het moment om te beslissen dat we er eigenlijk wel aan toe zijn.... En dan doen we dat gewoon Dapper stapte Diablo zijn rondje, duidelijk onzeker maar keurig luisterend naar wat ik hem vroeg. Trots als een pauw stapte ik af, gisteren hebben we het nogmaals herhaald, maar nu met fotografe erbij (dankjewel Jessica!). Wederom deed hij het super, ooh, wat kan je dan in de wolken zijn met zo'n dier (al ben ik dat eigenlijk altijd met hem).
Voorlopig houden we het gewoon bij af en toe eens een rondje, voor de rest gaan we gewoon lekker door met de andere dingen waarmee we bezig waren, vooral wandelen staat hoog op ons prioriteiten lijstje. Ik weet overigens dat het zadel iets verder naar achter zou mogen, maar het belemmert hem niet, hij is een beetje buikig dus anders blijft hij niet fijn liggen. Mijn laarzen zijn idd geen paardrijlaarzen, die zijn nogal lek en het regende nogal, deze voldoen ook, behalve dat mijn enkels een beetje een eigen leven gaan lijden...
Foto's zijn niet helemaal optimale kwaliteit, maar wel beelden waar ik enorm blij van wordt
1. We begonnen natuurlijk met even longeren voor de eerste energie en gewenning
2.
3. Andere kant ook even
4. Even kijken of alles nog goed vast zit
5. En dan stappen we gewoon op
6. Diablo zag verderop een paard lopen
7. Beetje stappen
8. Ook erg belangrijk; de rem
9. Beetje sturen wil ook wel (hebben we op de grond ook al geoefend uiteraard)