Geplaatst Dus bij deze:
Ozal - x lusitano - 12 jaar jong (uiteraard van 1-1-2000, mijn milleniumbaby).
Ik ben in het begin van 2012 begonnen met Ozal. De eigenaresse had ivm opzetten eigen zaak, heel weinig tijd voor hem, en zodoende zocht ze iemand die consequent met hem aan het werk wilde. Op dat moment had ik Sjapaz, mijn bijrijdpaard ook nog fulltime, dus het was geregeld passen en meten qua tijd. Maar wat heb ik al veel bereikt met deze jongeman!
Ozal heeft een aantal jaren in het circus gewerkt, waardoor er een gebruiksaanwijzing is ontstaan. Als meneer enige spanning heeft, begint hij te steigeren, of maximaal in de achteruit te gaan. Daar moest ik natuurlijk achterkomen. Maar gelukkig heb ik zo ook mijn foefjes, en is dit in de ruim 8 maand dat we samenzijn
nog maar 2 keer voorgekomen. Ik kan hem goed op zijn plaats zetten en ook goed en rustig uitleggen dat sommige enge dingen niet eng zijn (bakkabouters).Sinds ik met Ozal bezig ben, ben ik weer veranderd in een ini-mini Pennymeisje met haar 1e paardje. Het is zo'n lieverd, er zit geen kwaaiigheid in, maar niet iedereen begrijpt hem!
Qua karakter is het echt een Lusitano, hoewel ik het niet echt aan hem zie, maar je moet hem echt uitnodigen tot werken. Anders gebeurt er helemaal niets
.
We zijn begonnen met het poetsen, knuffelen en samenzijn. Na enige tijd ben ik begonnen met los longeren. Alles op basis van stemcommando, en beweging met touw. Dit kon hij al, maar aangezien ik overnieuw vriendschap met hem moest sluiten hebben we rustig opgepakt.
Toen kwam de periode dat de paarden weer de wei opgingen. Daar heb ik hem een weekje van laten bekomen. Hij kan slecht stilstaan, en is enorm druk in de ochtend. Hij blijft maar rondjes rennen in de weide (prestatiedrang, in het circus ging hij altijd direct aan het werk). Na een aantal dagen werd meneer rustiger, en begon hij ook eindelijk te eten.
In dezelfde periode heeft de eigenaresse besloten Ozal aan mij te geven. Het klikt zo goed, het gaat zo goed, dat hij vanaf nu mijn eigen paard is!
De eerste poging tot een douche
En vandaar uit zijn we verder aan het werk gegaan. De basis gelegd voor grondwerk en het rechtrichten aan de hand (academische rijkunst), het langzaam opzadelen en in vrijheid een sprongetje maken.
Hoewel meneer wijken voor druk heel lastig vind, hij deed al zijn oefeningen in vrijheid, begint hij het heel goed op te pakken.
De eerste keer erop. Hij was allang zadelmak, maar het opstijgen heeft hij toch spanning en uitte dit zich vaak in steigeren, zitten of weglopen. Dit hebben we met een krukje en bergen koekjes kunnen oplossen. Nu na 3 maand, zit ik op het punt dat er nog 2 koekjes ingaan, en ik zit. Zonder spanning, zonder stress. Ik zit.
De eerste x douchen aan de slang, was ook een succes!
En nu zijn we inmiddels op het punt beland dat we naar buiten kunnen. Alleen of samen met nog een paard, dat maakt niet meer uit. En daar ben ik zo trots op! Ik kan hem overal doorheen kletsen, en hij gaat echt voor me door het denkbeeldige vuur. Wat een toppaard heb ik gekregen, zeg! Ik ben zo waanzinnig trots! Binnenkort verhuizen we naar een andere stalling, waar hij met een jonge Lusitanohengst in een kleine stal komt te staan met zomer en winterse weide/paddockgang. En daar kan ik mijn lieve hond weer mee naar toe nemen, wat nu niet kan. Dat zijn voor mij toch grote voordelen.
De stal waar ik nu sta, is waanzinnig goed, maar ik denk dat deze kleinere opstelling beter voor hem is, zodat wij nog verder kunnen groeien.
We gaan nu verder met het opbouwen van balans, door veel kilometers buiten te maken.
En dat is toch ultiem. Samen met je beste vriend genieten van het bos!
Tot een volgend topic
Groetjes!
vertrouwen is de basis. 
Wat leuk! Een topic! 
