Vrijdag is er een paardenfysio naar Hansje komen kijken. Gelukkig was de DA het er helemaal mee eens dat mijn mam eerst een fysio liet kijken eer ze het been gingen verdoven. De DA kende de fysio en heeft met hem overlegd. Na Hansje gezien te hebben dacht hij dat het uit haar bekken kwam, dat ze die geforceerd had met het bokken en dat die nog wat uit vorm waren door het baren van meerdere veulens (ze heeft inderdaad veulies gehad voordat mijn mam haar kocht). Hij heeft haar daar behandeld en komt volgende week terug. Het kan genezen maar Hansje zal wel altijd wat apart blijven lopen met dat been maar wel dus gewoon kunnen rijden. En Hansje is nu super fit! Dus da's wel mooi.
Op dat soort momenten vind ik het wel balen dat ik zo ver weg woon, ik zou het het liefst allemaal zelf zien. Maar goed het klinkt goed en het is mijn mam haar pony dus dat moet ik maar een beetje loslaten.
Dinsdag moet ik weer met Pablo naar de kliniek voor een 2e brochoscopie, ik hoop echt dat de medicijnen hebben aangeslagen! Mar ik ben nu al nerveus als ik er aan denk, ik ben bang dat het er nog niet goed uitziet. Maar ja, het heeft geen zin om me daar nu al druk over te maken dus ik moet maar gewoon afwachten.