En dat heb ik gemerkt. Ik zat nog geen minuut en er werd al flink gebokt. Een rodeopaard zou jaloers zijn op die bokkesprongen. Ze was woest! Haar buur-vriendinnetje stond namelijk te hinnikken en madam wilde niet bij haar weg. Ik hakken erin geprikt en daar ging ze, als een volleerd rodeopaard. Bolle rug en met 4 benen de lucht in.
Daarna kon ik het natuurlijk wel vergeten, ze dramde weer door, luisterde niet en van iedere graspriet was ze bang.
Toen werd ik woest, wat zij kan, kan ik ook!
Dus ik heb haar flink aan het werk gezet, overgangen tot ze er naar van werd. En ja hoor, het werkte. Na een half uurtje kwam ze terug. Begon weer braaf te lopen en gaf na.
Zo boos en beledigd als ik eerst was, ze probeerde me eraf te bokken , zo trots was ik aan het einde op haar!