GribaldiFAN schreef:Tja, bij mij zakt de moed me in de schoenen. Je zult zeggen wat een onzin. Tja de artsen zijn nu erg tevreden over de manier van de genezing. Ze eet goed en lijkt geen pijn te hebben, krijgt nog wel antibiotica en pijnstillers. Maar ze gedraagt zich heel normaal ze loopt normaal. (in stap aan een touw dan) Ze staat wel vast in de stal want ze mag er niet aan komen en moet zo min mogelijk bewegen. Maar zo te zien maakt dat haar niets uit. Dus dat zit tot nu toe wel goed. Ze mag nog niet naar huis want dan moet de wond eerst dicht zijn (niet met huid natuurlijk) maar dat het grootste gevaar weg is en ze geen antibiotica en pijnstillers meer nodig heeft. Tot mijn verbazing is ze helemaal niet afgevallen en haar groei lijkt ook geen klap gehad te hebben. Nou wat zeur ik dan... Ik heb steeds het gevoel dat unique unique niet meer is. Gewoon omdat ze mijn mooie en in mijn ogen perfecte paardje was en als je haar zo ziet met zo'n wond tja dan is het je mooie paardje niet meer. Met de gedachte alleen al dat ze er geen gigantisch litteken aan over kan houden zijn al mijn gedachten dromen etc. overboord. Tja hoe gaat dat op een keuring als ze geneest kan dat dan nog wel hoe beoordeeld een jury haar dan? Op wedstrijden, etc in de sport valt het op wordt je er op beoordeeld (benadeeld). En als je dan in de strengen kijkt tja dan is het ook gedaan met mijn droom de pavocup te rijden. Tja aangezien merries daar al bijna niet komen (maar ik met unique een kans dacht te maken) Maar nu is ze niet meer mooi (nouja haar been dan) en daar worden ze toch op het exterieur bekeken. Kijken ze daar dan ook naar?
Ik wil niet dat het zo maar een afgedankte fokmerrie wordt. Ik heb ook wel de gedachten gehad hadden we haar maar meteen naar de slager gebracht. Maar dat kan ik gewoon niet, en van te voren hadden we niet eens gedacht dat het zo erg zou zijn, de artsen zelf ook niet. Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om haar kwijt te raken de gedachten alleen al. En het is ook wel de juiste beslissing voor haar geweest!! want ze staat er zo vrolijk bij. Net of er niets gebeurd is. Maar ik ben zo bang dat ik mijn unique kwijt ben dat er geen toekomst is voor een paard met litteken er wel van uitgaand dat ze welhelemaal goed wordt. Want ze heeft een grote kans volgens de artsen op een genezing van bijna 100 %
Maar hoe enthousiast hun ook zijn ik heb zo mijn twijfels en bedenkingen. Is dat raar/? egoistisch? tja ik weet het niet, hebben jullie hier ervaring mee? Mijn gevoelens en gedachten zijn zo tegenstrijdig met elkaar. Ik weet wel het is nu eenmaal zo maar ik vind het echt moeilijk om nu naar unique te gaan.
orri schreef:Je hebt toen de keuze gemaakt voor leven....
met die keuze moet je nu verder, wees blij voor je veulen dat ze zich goed voelt. Het litteken, je droom... toen je de keuze nam om alles te doen haar een leven te geven, nam je die 2 mogelijke nadelen op de koop toe. Had ik maar... is er niet meer, is weg, voorbij.
Ze is nu nog zo jong, tegen de tijd dat ze onder het zadel kan, kun je misschien dmv plastische chirurgie iets aan het litteken verfraaien?
Ik weet natuurlijk niet hoe het eruit ziet.
Kijk door het exterieur heen, kijk in d'r ogen, geniet van het leven dat jullie zo hard voor gevochten hebben.
GribaldiFAN"]
Tja dat gevoel heb ik dus ook!!! maar mijn gedachten zijn bang dat mensen er anders tegen aan gaan kijken. Ik ben gewoon bang dat anderen niet meer in haar zien wat ik in haar zie!!
[/quote]
Het is helemaal niet belangrijk wat anderen in jouw paard zien, als jij het maar ziet toch??
[quote="GribaldiFAN schreef:Ik bewonder haar trouwens enorm als je ziet hoe ze nu erbij staat na zo'n zware klap begrijp ik ook dat de artsen positief zijn. Maar het doet gewoon zoveel pijn je eigen lieve mooie paardje daar zo te zien staan.
Gebruikers op dit forum: AhrefsBot, anjali, Bloemetje75, jildou1979, Paardennamen, Plonspony, Vagabondo en 124 bezoekers