Er zijn nu weer een paar dagen overheen gegaan, waarin veel dingen een plaats gekregen hebben door veel te praten. Het heeft zo moeten zijn, er is geen schuldige, hoe machteloos dat ook voelt. Ook goede dingen zijn er uit gekomen, hoe bitter het feit natuurlijk blijft. Men leeft op een geweldige manier mee met mijn zus, en daarnaast doet men ook de moeite om uit het gebeuren iets te leren. Voor de rest zal toch de tijd langzaam de scherpe kantjes eraf moeten halen bij mijn zus. Wat blijft is natuurlijk toch 5.5 jaren van veel plezier en genot. Dat is er en zal er ook altijd zijn.