Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-06-02 21:20

paardrijden een vreselijke hobby

Geplaatst door de TopicStarter : 13-06-02 21:20

Bij dagen zoals vandaag komt dat gevoel in alle hevigheid naar boven: wat is het hebben van een paard soms toch vreselijk.
Sinds twee dagen is hij kreupel. Na twee dagen ellende vanwege het op stal houden van mijn onrustig paardenbeest kwam de veearts, om te concluderen dat er een letsel was aan de kogel, maar hij mocht wel het land op omdat hij weer redelijk liep. Gezien zijn luchtwegenproblemen was ik dolblij. Net wilde ik hem voeren, schrikt die en gaat die galloperen. Hij stond direct op drie benen en kon nauwelijks meer lopen en voor het eerst heb ik hem horen kreunen van de pijn. Hij staat dus nu weer op stal. Het is niet alleen dit incident, maar alles bij elkaar wat mij zo verdrietig maakt. Vorige week na 2 jaar weer een goede wedstrijd gereden, alles leek ons eindelijk weer voor de wind te gaan na jaren kwakkelen, nu heeft die weer wat. En ik voel me zo machteloos, zo kwaad ook dat ik gewoon niet meer weet wat er nou zo leuk is aan het hebben van een paard. Tuurlijk ze geven je vreugde, maar ik heb gewoon niet meer het idee dat het bij mij in verhouding is. In een opwelling denk ik wel eens: that's it, ik breng hem weg, maar als ik er bij nadenk word ik misselijk, dat paard is mijn alles. En dit letsel komt volgens de DA ook wel weer goed, dat is het niet, ik vind het alleen zo zwaar om steeds weer de weg van ziekte naar herstel te bewandelen. En dan zie je hem daar zo staan in z'n box, zwaar ademend op 3 benen, dan krijg ik het gewoon echt te kwaad. Ik zou willen dat ik helemaal idolaat was van tennis ofzo, een kapot racket geeft veel en veel minder verdriet. Maar nee ik moest zo nodig gek worden van mijn kneusje...Ik heb veel sporten beoefend, maar de psychische belasting is bij deze hobby toch echt het grootst. Misschien kijk ik er morgen als ik uit deze negatieve spiraal ben er wel heel anders tegenaan, maar als ik nu zou moeten kiezen of ik ooit nog een paard zou kopen zou ik antwoorden met een hele grote nee.

**Geplaatst**: 13-06-02 21:39

Geplaatst: 13-06-02 21:39

Sterkte en je weet gelukkig dat dit ook weer goed komt, ik denk ook wel eens : was ik maar gaan dammen of zo. Maar ja, paarden blijven toch altijd trekken. Succes met je zielige beestje.

**Geplaatst**: 13-06-02 21:46

Geplaatst: 13-06-02 21:46

Ik heb niet precies zo'n zelfde situatie meegemaakt, maar wel een soortgelijke.Dus ja ik weet precies wat je bedoelt, ik heb een verzorgpaard gehad waar ik helemaal gek op was (eigenlijk ben) zij had ook altijd wat, en elke keer de angst dat dit het fatale mankement was. Na twee jaar was dat moment dan toch gekomen, ze moest weg naar de slacht Huilen

.
Ik heb die twee jaar zo veel liefde gekregen en gegeven aan dat paard, maar ik heb nu nog zoveel verdriet Verdrietig

(2 jaar later) dat ik me inderdaad soms afvraag , was dat het waard? Aan de ene kant waren dat de fijnste jaren tot nu toe met een paard, maar aan de andere kant, er hangt nu voor altijd een schaduw over mijn paardenleven. Bij alles denk ik, met Cavalle was het zo, Cavalle zou zo reageren, Cavalle zou dit geweldig of doodeng hebben gevonden, bij alles word je er weer aan herinnert.
Maar ik denk toch dat ik die twee jaar niet had willen misssen, het doet nu nog wel onwijze pijn, maar het waren wel dankbare jaren. Het gevoel van machteloosheid is k*t als je je grote liefde zo ziet lijden, maar denk dan dat het ongetwijfeld weer goed komt en dat jullie nog super jaren gaan beleven. Als paardenliefde er eenmaal is, gaat het niet meer weg, soms vraag ik me ook af waarom, maar als ik dan met mijn gekke Schijnheilig

bijrijd ijslandertje weer iets spannends heb beleefd weet ik weer waarom ik zo,paarden gek ben Lachen

, ik denk alleen niet dat ik ooit weer zo veel van een paard kan houden als van cavalle.
Greetz

**Geplaatst**: 14-06-02 10:11

Geplaatst: 14-06-02 10:11

Jeetje... je hebt ook wel heel veel pech hoor. Zelfs Kaminka kan het record van Flame niet breken geloof ik.

Ik begrijp precies hoe je je voelt, dit was ook 1 van de redenen dat ik Kaminka in 2000 verkocht heb. Zag het helemaal niet meer zitten. Nu ik haar weer terug heb is de frequentie pech wel aardig verminderd, gelukkig. Maar elke dag dat ze gezond, heel en compleet voor mijn neus staat ben ik weer opgelucht.

Sterkte met je vlammetje! Ooit gaat die pech echt over hoor, ik weet het zeker!

**Geplaatst**: 14-06-02 10:16

Geplaatst: 14-06-02 10:16

Mirte ik begrijp precies hoe je je voelt.
Bij mij gaat het al een jaar zo. Dan weer je pension stal, dan weer je instructeur die niet komt etc etc.. En als je dan eindelijk denk na heel veel rompslomp het gaat weer goed is het weer mis. 1 mei was gewoon de dag dat de wereld onder mijn voeten werd weggeramd. Paard bleek chronisch kreupel. Ik zit al vanaf dec met hem aan te modderen.
Mijn zin is nu ook heel en heel ver te zoeken ik zit gewoon zwaar in een dip.
Het liefst stop ik er ook mee en laat ik eerlijk zijn dat ik dus ook bijna zover ben. Ik ga al niet eens meer elke dag heen en bedenk me al hoe ik het beste een nieuewe eigenaar voor mijn fjord kan vinden.
Ik stap ook regelmatig huilend in de auto bij stal en loop bijna dagelijks te zeggen dat ik ermee stop.
Voor mij dus ook, er komen hierna geen eigen paarden meer dat is wel een ding wat zeker is. al die stress erom heen maakt van je hobby meer een kwelling dan leuk tijdverdrijf.

Dus meid je bent echt niet de enige. Iedereen zegt altijd wel na regen komt zonneschijn. Eerst zien dan geloven.
In ieder geval sterkte met je paard.

Laatst bijgewerkt door Cowgirl op 14-06-02 10:23, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 14-06-02 10:22

Geplaatst: 14-06-02 10:22

Ja, ik denk dat iedereen zo wel eens denkt, want het is inderdaad wel vaak iets. Maar ja, we moesten ook een paard hebben en dan moet je het er ook maar bij nemen, probeer ik dan te denken. Aan een tennisracket heb je geen reactie, met je paard heb je een band. Dat maakt het véél specialer, maar soms ook harder.
Binnenkort is je paardje weer helemaal OK en kan je weer zoveel leuke dingen doen, denk daar maar aan. Veel moed!
Joke

**Geplaatst**: 14-06-02 11:24

Geplaatst: 14-06-02 11:24

he, gewoon ffe doorzetten. het komt heust wel goed!
maar wel sterkte he, en denk maar: aan alles komt een eind. dus ook aan die nare tijd!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-06-02 13:44

Geplaatst door de TopicStarter : 14-06-02 13:44

Bedankt voor die lieve reacties, het geeft ontzettend veel steun. Ook heel fijn om te weten dat ik niet de enige ben, want in mijn wereldje ben ik de enigste die altijd kampt met problemen met mijn paard. Dat leidt ook tot zo veel onbegrip, stalgenoten kunnen zich totaal niet inleven omdat hun paarden op de 1 of andere manier haast nooit wat mankeren. Heel fijn voor ze, maar aan de andere kant vind ik het zo oneerlijk. Ik doe alles voor mijn paard, heb allerlei specialisten van het land al gezien, heb er zoveel tijd en geld in geinvesteerd, 10 keer zoveel dan de gemiddelde mensen hier op stal en wat heb ik er mee bereikt? Telkens weer wordt alle hoop weggekaapt. Ik ben het zo zat, dit was nooit mijn verwachting van het hebben van een paard. Soms zou ik willen dat het allemaal voorbij was, alle zorgen en ellende, dat verdriet. Maar aan de andere kant, dan zie ik hem weer staan en hij is het gewoon. Mijn vriendje, mijn steun en toeverlaat. Ik ga daarom ook gewoon door, veeg de tranen weg, probeer mijzelf bij elkaar te vegen om vol goede moed door te gaan.

**Geplaatst**: 14-06-02 16:10

Geplaatst: 14-06-02 16:10

Ik heb ook zoiets gehad...maar dan anders Lachen

Niet omdat mijn paard iets heeft, maar omdat mijn ouders hiervoor nooit een paard voor me hebben kunnen betalen (en ik al zeker niet...was te jong om te werken, en dat had ik niet eens genoeg). Toen had ik ook altijd zoiets van...hield ik ook maar van tennis Lachen

Een racket is veel goedkoper.

Maar inderdaad, mijn paard geeft mij superveel plezier, maar ook zorgen. Hij hoeft zich maar te verstappen en ik denk meteen aan het ergste. Ook met de castratie, ik moest erbij zijn, heb daar met mijn kiezen op elkaar gezeten en God bij wijze van spreken bedankt dat hij het goed doorstaan heeft (en ik ben niet eens gelovig *LOL*

).

Maargoed, het komt allemaal weer goed met je paard, en focus je juist op de goede dingen die je met je paard doorbrengt, blijf niet te lang naar de minder leuke dingen kijken, daar word je depri van! KOP OP! Lachen

**Geplaatst**: 14-06-02 18:50

Geplaatst: 14-06-02 18:50

Hoi!

Het is heel erg begrijpelijk,ik heb er ook weleens last van.
Van dat onbegrip van omstanders ook.
Chinouc heeft ook iedere keer iets.De weg van ziekte naar herstel heb ik ook regelmatig belopen.
Gelukkig heb je dan zo'n iemand als een veearts die je gerust kan stellen dat het weer goed komt,dat is voor mij altijd wel een troost.

Veel succes en beterschap voor je paard !!

**Geplaatst**: 14-06-02 20:18

Geplaatst: 14-06-02 20:18

Ik geloof dat ik er ook wel over mee kan praten. Toch wil ik mijn paard voor geen goud wegdoen.

Ik kocht haar vorig jaar eind september. Na 1.5 week werd ze door een ander paard zo erg te grazen genomen. Dat ze 4,5 week met haar been in het verband gestaan heeft en het het ca. 10 weken duurde voordat de wond dichtzat. (was ca. fl. 1400,00 en een hoop verdriet). Eind december liep ze echt top. Eind januari brak het paard naast haar uit en liep naar de paarden van de buurman die droes hadden.

Met het gevolg dat ik een heel ziek paard had en 7 weken niet kon rijden.
(kosten ca. fl. 400,00). Ik ben half maart weer echt fanatiek gaan rijden.
Toen kreeg ze problemen met haar rug (zadeldrukkingen). Ben toen op zoek gegaan naar een nieuw zadel en had tijdelijk een leenzadel.

Ging weer effe goed, toen is te kort bekapt dus weer een week kreupel.

Vorige week woensdag het ergste. Ze had ineens een dikke kaak. Dierenarts erbij. Ze heeft waarschijnlijk op een steen gebeten, die per ongeluk in haar voer terecht is gekomen. Afgelopen woensdag is ze onder narcose geopereerd. ca. 10cm onder haar oog, zit een behoorlijk gat waardoor ze hebben geboord om het restant van de kies eruit te boren. Ze hadden een drain erin gemaakt, zodat ze elke dag (6 weken lang) doorgespoeld kan worden. Natuurlijk lag de drain de volgende dag er al uit. Ze moet nu langer op de kliniek blijven en ze krijgt iedere dag een roesje om behandeld te worden.

Nu zit ik dus met een paard met een open wond in haar hoofd, waar nog steeds het bloed en het vocht uitsijpelt. Volgens de dierenarts gaat het erg goed met haar, dus daar houd ik me dan maar aan vast. Maar ik vind het wel vreselijk moeilijk. (kost ca. fl. 2000,00)

Mijn paard is van d'r zelf echt heel gezond en rustig. Maar ze heeft ontzettend veel pech! Het zijn allemaal van die stomme dingen.
Af en toe denk je "van zo wat gaat er nu weer komen?'. Ik heb echt het gevoel dat iemand een voodoo poppetje heeft gemaakt in de vorm van mijn paard en dan af en toe speldenprikjes uitdeeld.

Maar goed, je doet er niets aan. Ik ben gewoon extra lief voor haar en ik wacht wel af wat er gebeurd.

**Geplaatst**: 14-06-02 22:56

Geplaatst: 14-06-02 22:56

tja ik ken het gevoel. ik kocht nina als jaarling en heb er werkelijk ALLES aan gedaan om haar tot een prachtige pony te maken met veel capaciteiten. dan moet je haar met veel pijn in je hart verkopen en krijg je ze na 7 maanden als een wrak weer terug. wat doet dat pijn. maar het is juist die liefde die je paard je er voor terug geeft wat je steeds weer doet smelten. als je toch weer ziet dat je het hebt gered, weer een rot periode hebt doorstaan, dan is dat een zalig gevoel. nu ben ik weer zo blij, maar toen ze zo ziek was kon ik wel janken. toch ben ik blij dat ik haar terug heb. het heeft zo moeten zijn. ik zou voor geen prijs zonder mijn paarden willen.

**Geplaatst**: 15-06-02 00:22

Geplaatst: 15-06-02 00:22

Ik denk ook niet dat ik het over mijn hart kan verkrijgen om Felix weg te doen, immers wie wil er nou een HKO paard?
Nee mocht het zover komen dan zal ik hem wel houden en een goedkoop landje zoeken hier in HHW.
Lijkt me heerlijk ook om na 8 jaar eens maar 10 minuten te hoeven fietsen ipv 30 min of langer(fiets of auto).
Paard in de wei ik een tijdje op reis en als ik terug kom en ik heb weer zin dan er alles aan gaan doen om paard weer lopende te krijgen.
(ps hij is nu niet kreupel en heeft geen pijn!!!)

Maar op dit moment zoals ik al zei, de zin erg ver te zoeken Huilen

**Geplaatst**: 15-06-02 00:38

Geplaatst: 15-06-02 00:38

ik herken het wel een beetje
ik had na 2 andere paarden (die uiteindelijk niet goed waren, 2x afgekeurd)
eindelijk magned Lovers

krijgt ze mok
lange tijd eruit
ze liep kreupel op 2 benen.
dus lekker veel stappen schoonmaken en droog maken.
is de mok weg
net weer het rijden opgepakt. word ze dun en dik tegelijk.
na een tijdje twijfelen van voer wisselen , op laten voelen
drachtig.
dan word het geboren (terwijl magned alleen achteruit ging ) 2ling, beide dood.
merrie een wrak.
ging het net weer goed, (werd dikker en actiever) heeft ze een 'terugval' ze word dunner en heeft minder hoop.
het is zo moeilijk!
komt mijn broer en vanavond mee, ze sleept met haar achterbeen in stap *SCHRIK!*
maar niet in draf Verward

dus hup broer laten lopen/rennen op de verharde weg
niets meer aan de hand *opluchting!!*
nu hoop ik dat magned eindelijk weer beter word, dikker, spieren krijgt en weer lekker door de wei kan rennen zonder (spier)pijn
maar opgeven NOOIT!
ze is alles voor me! als ik haar niet had.......

**Geplaatst**: 15-06-02 09:54

Geplaatst: 15-06-02 09:54

Allemaal niet opgeven hoor! Wat ontzettend rot Mirte, dat het nu alweer mis is! Gelukkig weet je waar je het ook voor doet, al is het zo zwaar!

**Geplaatst**: 15-06-02 13:50

Geplaatst: 15-06-02 13:50

Dit ken ik wel. Neem bijv. afgelopen winter toen allebei de pony`s drie maanden lang hoestten en veeartsbezoek na veeartsbeezoek met allerlei poedertjes en middeltjes volgden. Of dit voorjaar nu Pjelk iedere week een ijzer verliest of als het nat is en ze samen gezellig te wei vertrappen. Dan denk ik ook: waar ben ik nou helemaal mee bezig maar goed na regen komt zonneschijn (ofzo Haha!

) en het komt altijd wel weer goed (bla bla)

**Geplaatst**: 15-06-02 22:07

Geplaatst: 15-06-02 22:07

Ik zal Chinouc ook nooit wegdoen..echt nooit!Wat lonneke al zei,de liefde die je van het paard terug krijgt doet je smelten.
Ach onze hobby heeft pieken en dalen.