Ik was om 14.30 al op de manege, waar het heerlijk rustig was. Binnen waren ze de bakrand aan het schilderen voor de Hackneykeuring van zaterdag, buiten liepen de manegepaarden en -pony's heerlijk in de wei. En Leys hinnikte zelfs toen hij me zag!
Eerst lekker lopen tutten, toen een half uurtje rustig gelongeerd (het was tenslotte zijn vrije dag) en toen mocht hij nog een half uurtje los in de paddock. Ik had verwacht dat hij wel alle kanten op zou stuiteren, maar hij stond me aan te kijken van: 'is het nou de bedoeling dat ik gek ga doen of ga rollen ofzo?'. Uiteindelijk heeft hij nog wel een beetje lopen stuiteren en stofhappen, maar de pony's in de wei waren veel interessanter en er werd dan ook veel over en weer gehinnikt. Ondertussen Prisca in Engeland jaloers gemaakt door haar te sms-sen dat ik heerlijk in het zonnetje naar een spelende Leys stond te kijken, waarop ze terugmailde dat ze 'm nu al miste (Pris, je leest dit vast wel ergens: nog een paar daagjes!).
Daarna nog een uurtje in het zonnetje staan kletsen met een stalgenootje dat ook met haar paard aan de hand buiten stond. Onze paardjes vraten ondertussen elkaars halster/hoofdstel bijna op. Heb nog even heel hard staan lachen (sorry Leys!) toen Leys met z'n neus het stroomlint raakte, hij keek me toch een potje suf en hij stond helemaal te snurken! Ben nu ook best wel rood in m'n gezicht van het zonnetje, maar het was heerlijk en Leys stond ook zichtbaar te genieten...
Toen nog ff heerlijk met de beentjes onder de koude douche en toen mocht Leys z'n schone stalletje weer in. En Karin de file in, want exact tussen de manege en m'n huis stond 7 km file op de A27 (dat hoorde ik net toen ik de snelweg op reed, normaal neem ik de ringweg...). Maar dat boeide me verder niet, want mijn humeur was weer toppie, dankzij Leys!
Hadden we het laatst niet over de therapeutische invloed van paarden?
