Anky.
foto door Coen van Diemen.
Een score van 70 punten moet ik wel kunnen neerzetten.
Ik had me er helemaal op ingesteld dat ik over tweeënhalve week de Wereldruiterspelen in Kentucky zou volgen via televisie, internet en sms. Na vijf achtereenvolgende edities zou ik er voor het eerst in twintig jaar niet bij zijn. Maar ineens is alles anders. Ik ben alsnog de reis naar Amerika aan het regelen.
Ik ga niet mee als lid van het dressuurteam, maar bondscoach reining Caspar de Jonge belde me of ik Jurgen Pouls wilde vervangen, wiens paard een lastige blessure heeft. Ik heb een nacht wakker gelegen van de twijfels. Reining is bij mij een uit de hand gelopen hobby. Na de Spelen van Peking ben ik voor het eerst structureel op een westernpaard gaan zitten. Moet ik nu met Whizashiningwalla op een WK-podium tonen wat ik kan? Het teambelang en zeker ook de uitdaging hebben het uiteindelijk gewonnen.
Het is nu even driedubbeldruk om alles op tijd voor elkaar te krijgen, maar ik ga naar het WK. We hadden deze week ook nog een laatste test met alle WK-dressuurruiters. Naast het team met Edward Gal, Adelinde Cornelissen, Imke Schellekens-Bartels en Hans-Peter Minderhoud sta ik nog steeds reserve met de inmiddels verkochte Painted Black. Het liep bij ons heel erg goed.
Hoewel ik weet dat ik vooraan in het veld kan eindigen op de Wereldruiterspelen, heb ik me voortijdig afgemeld dit seizoen, omdat ik de kans op een individuele medaille te laag inschatte. Als ik het team moet helpen omdat één van de ruiters uitvalt, is het een andere zaak. Dan laat ik ze nooit vallen. Ik verwacht alleen dat dit team heel goed zonder mij in staat is hoge ogen te gooien in Kentucky. En dus is het een goed idee om eens een stapje terug te doen.
Alleen, wie had verwacht dat de reiningruiters ineens een beroep op me zouden doen? Ik niet. Maar nu het teambelang in het gedrang is, moet ik. Als ik 'nee' had gezegd, waren er slechts drie ruiters overgebleven. Dan mag er dus niks meer gebeuren, want je wegstreepresultaat ben je al kwijt. Treft het team dan nog meer ellende, dan kan je een uitslag in de landenwedstrijd zelfs vergeten. Dat wil ik niet op mijn geweten hebben. Ik ga niet naar Kentucky voor de medailles. Het halen van de reiningfinale is reëel gezien eigenlijk ook uitgesloten. Ik moet het hebben van een degelijke, nette proef van 70 punten. Hoe groot de druk ook is, die zet ik wel weg. Het liefst zou ik natuurlijk meer scoren, maar dan moet ik aan mijn snelheid werken en risico nemen. Dat lijkt me niet verstandig, omdat ik voor het team rij en dat moet van mij op aan kunnen. Het is daarnaast wel een fantastische kans om op het hoogste niveau te kijken wat er gevraagd wordt en hoe ver ik daar nog van verwijderd ben. Het zal een superstimulans geven nog beter te worden. Want ik voel die ouderwetse drive, die zegt dat ik deze discipline ook op mijn best wil uitvoeren. Mijn vertrek naar het WK is ondertussen niet onopgemerkt gebleven.
Ik had gelijk een blije Tim Lips aan de telefoon. Onze enige Nederlandse eventingruiter op het wereldkampioenschap, die in het dagelijkse leven bij mij dressuur traint, kan ik nu bij zijn dressuurproef in Kentucky helpen. En ook de WK-organisatie zag zijn kans schoon me te laten opdraven in een shownummer. Alles bij elkaar vlieg ik daardoor pas terug als Sjef ook klaar is met zijn werk als dressuurbondscoach. Mijn weken zien er dus ineens anders uit, dat vraagt nu wel even een paar dagen extra schakelen. Het is allemaal aan de andere kant zo spannend, dat ik er erg veel zin in heb.
Anky van Grunsven.
Verwant artikel:
[VN] Anky voor Nederlands reiningteam naar de WEG *filmpje*