niet echt een gedichtje meer een rijmpje...
Ken je dat gevoel?
Dat je denkt:
't interesseert met toch geen fluit'...
Dat je bij al die rijmschema's en metaforen
denkt:
Jezus! dat komt me mijn strot uit...
Dan weet ik van te voren..
als ik mijn dummy opensla..
Zucht, daar komt weer een hoop blablabla..
Maar dan toch weer dat moment
om emoties en tijd
te verzachten en te verdrijven
Dan pak ik weer mijn pen
en sla toch weer aan het schrijven...
[edit ellende: Tag toegevoegd]