nog nooit heb ik het van zo dichtbij meegemaakt, heb ik het zo gevoeld. je staat er niet bij stil weet je, ook al hoor je wel eens verhalen in je omgeving. je verwacht het gewoon niet, ook al word je er in het dagelijks leven vaker mee geconfronteerd. afgelopen donderdag was de dierenarts bij jelmer, maar het heeft tijd nodig om tot je door te laten dringen wat hij gezegd heeft. ook al heb je bange voorvermoedens, dat de wereld zo hard kan zijn verwacht je niet. ik ga proberen te beschrijven waarom ik op dit moment zo vreselijk bang ben...
zo´n 2 maanden geleden is er bij mijn pony jelmer een sarcoïde operatief verwijderd. dit is dus een virale tumor, uit het laboratoriumonderzoek kwam voort dat het goedaardig was, en in zijn geheel verwijderd. jel mocht dezelfde dag alweer naar huis, en voelde zich al weer erg goed. 2 dagen later had hij alle hechtingen eruit geschuurd, dus de wond is secundair genezen maar was op zich erg mooi geworden. De afgelopen weken werd het litteken echter steeds dikker, wat raar was want ik smeer veel calendulazalf, en het is niet meer open geweest. De laatste weken werd het litteken steeds dikker, en ontstonden er bultjes. we dachten dat het kwam omdat het een behoorlijke wond was geweest, en hielden het verder gewoon in de gaten. (DA heeeft tussendoor nog 2 keer gekeken en vond het er mooi uitzien) Afgelopen donderdag dus de DA er weer bij gehad, en die begon nu toch te twijfelen. ik moest er over na denken om met hem naar utrecht te gaan voor verder onderzoek en behandeling. dit heb ik met mijn ouders overlegd, en we gaan zo snel mogelijk een afspraak maken. Intussen groeit de sarcoïde (want hij is dus zeker teruggekomen) behoorlijk snel, en ziet er steeds slechter uit. hij heeft er nog geen last van (zit aan de zijkant van zijn hoofd) maar het moet niet te lang meer duren. woensdag bel ik mijn dierenarts en gaan we een afspraak maken om z.s.m. naar utrecht te gaan...
intussen heb ik gedaan wat ik kon, en veel informatie opgezocht over sarcoïdes. het blijkt dat de behandelingen die er zijn lang niet altijd aanslaan, en dat sommige paarden er behoorlijk ziek van kunnen worden. (ook hier op bokt). ik weet dat dit niet vaak voorkomt, maar het maakt me wel bang. temeer omdat het zo snel gaat, wat nou als het deze keer kwaadaardig is...mijn beste vriend, mijn maatje
Gezwellen zijn zo onwijs eng, je hebt er geen invloed op en dat is zo zwaar te verteren. Ik ga natuurlijk hard voor je duimen en hoop dat het geen kwaadaardig gezwel is. Laat het ons horen hè!?
thnx voor jullie reacties. morgen ga ik dus bellen en dan zie ik wel hoe het verloopt...voel me nu nogal beroerd om eerlijk te zijn, wordt gewoon helemaal gek van dat wachten
Hoi, Echt heel erg balen voor jou en je paardje !! Veel sterkte, en als jullie naar Utrecht gaan weet ik zeker dat hij in goede handen is !! Mijn paardje mocht het helaas niet meer baten, maar ze hebben echt verstand en hart voor paarden daar !!
Te koop/Te lease/Te leen: 2 fijne shetlander hengstjes!
het net gebeld naar mn DA, en hij gaat deze week contact leggen met utrecht (hij kent een collega die gespecialiseerd is in sarcoïden) weet dus eigenlijk nog niks...
het gaat wel een beetje snel nu vanmiddag kreeg ik een smsje van mn vader dat de kliniek gebeld had (ik had ´s ochtends vrij, dus ging om 1 uur naar school) we kunnen óf morgen(donderdag) om 3 uur(!) of over 3 weken komen. we hebben nog geen auto met trekhaak, die komt volgende week pas, maar gelukkig was iemand van de manege gelijk bereid om ons te brengen. Hebben al een fax met routebeschrijving doorgekregen, en heb ook al tegen mn rector gezegt dat ik er morgen niet ben (af en toe zijn ze best menselijk )
duzz, morgen de dag des oordeels, zal ik horen wat er gaat gebeuren. op zich wel fijn dat het zo snel kan, en dan ben je er ook maar van af. maar het is wel even schrikken
nou, zijn vandaag dus in utrecht geweest...ze zijn begonnen met een behandeling ben BCG injecties, die moeten een immuunsysteem tegen de tumor opbouwen. hij moet in totaal 4 keer ingespoten worden, dus over 3 weken gaan we weer naar utrecht, en dan over 3 weken, en dan over 3 weken weer... dat is eigenlijk nog het ergste, 4 uur in de trailer voor één prik. we gaan nu proberen te regelen dat onze DA de middelste 2 mag geven, dat scheelt weer een hoop stress voor jel, maar ben bang dat dat niet gaat lukken. heb op zich wel goede hoop dat het gaat werken, er is 80% kans op genezing door BCG, dus afwachten maar, het duurt nl nog 3 maanden na de injecties voor het weg gaat...
tot nu toe voelt jel zich nog steeds erg goed, eignelijk nog niks aan hem gemerkt. ik heb hem alleen wel een dekentje opgedaan, normaal wacht ik daar ermee tot half oktober (hij moet bikkelen!) maar nu kan hij dnek ik wel wat extra warmte gebruiken. heb onze DA gebeld, hij was bereid om de injecties te geven als dat goed was in utrecht, maar ze mogen het dus niet vrij geven. het is een te gevaarlijk serum dat niet de kliniek uit mag *bemoedigend* onder de sarcoïde zit nu een blut, die hard aanvoelt. heb dus net utrecht weer gebeld en word zo teruggebeld door Dr. Klein. afwachten dus maar, en hopen dat het hoort anders word ik gek