Ik kan het me nog als de dag van gister herinneren, 3 september, 1995, mijn 12e verjaardag Toen heb ik Dana (hond) gekregen. Mijn allergrootste wens kwam uit, een rottweilerpup.
Vandaag, 2 september, 2004, een dag voor mijn 21e verjaardag, heb ik afscheid moeten nemen van mijn maatje. Ze was al een tijdje niet lekker en er is gister uitgekomen dat ze kanker had, er was niks meer aan te doen.
Lieve Dana, hou voor altijd van je, je bent nog steeds alles voor me en je zal altijd in mijn gedachten zijn.
Ik ben er altijd voor je hoor enne, denk vooral aan de mooie tijden die je met deze geweldige lieve hond hebt gehad. Je hebt een heel mooi beeld wat je strax weer met veel plezier hebt staan. (dat zal wel ff tijd nodig hebben) Daantje zal voor altijd in ons hart zijn.
He bah, dat zijn nooit leuke dingen , zeker niet als je ze je hele jeugd heb meegemaakt, dan zijn het echt de dieren die je overal door heen slepen. Tamara hierbij veel sterkte gewenst
Ik weet precies hoe je je voelt. Ik heb mijn hond 1 september laten inslapen. Hij was ineens heel erg ziek en er kon niets meer aan gedaan worden. Het doet pijn en je voelt je beroerd........ Iemand zei tegen mij "Na de tranen van verdiet komt de glimlach van de herinnering". Heel veel sterkte................
Jeetje Tam, wat vreselijk om je maatje te moeten verliezen. Wel een moedige beslissing om haar in te laten slapen voor dat ze echt vreselijk gaat lijden! Heel veel sterkte met het verwerken van je verdriet!
The greatest threat to wildlife is assuming someone else will save it.