Het paard is van een vriend van mijn vorige bijrijdster, die twee weken terug naar het ziekenhuis is gegaan omdat hij zich niet goed voelde en bij hem is kanker geconstateerd en hij heeft wrsch nog maar een half jaar te leven. Zo'n jong iemand... 
dat betekent logischerwijs dus dat die paarden niks wordt.Verder was ik gisteren op stal weer na een tijdje. Ik kom niet zo vaak meer, want tsja als je geen paard meer hebt voel je je vrij overbodig. Ik heb wel een vriendin daar wiens paard ik mag rijden als zij op vakantie of ziek is, dus ik heb gelukkig nog iets achter de hand. Dacht ik. Toen ik gister op stal was om haar in de les te bekijken bleek dat een andere stalgenoot haar paard reed terwijl ze twee weken weg was. Is haar goed recht natuurlijk, maar ik kon niet helpen dat ik er een gepasseerd gevoel aan over hield. Ik bedoel, dat meisje hééft verdomme al twee paarden. Ik heb al ik weet niet hoe vaak gezegd daat ik heel graag weer wil rijden, al is het maar één dag in de week. Maar ik voel me snel opdringerig dus blijf niet aandringen. Maar toch apart, dat je 7 jaar op die stal hebt gestaan en zo'n outsider-gevoel kan krijgen als je er geen paard meer hebt.
Vannacht had ik gedroomd over Iwaldo. Dat zijn baasje me kwam vertellen dat hij nog gewoon leefde maar alleen op een andere stal stond. Dit is al de derde keer dat ik zoiets droom, vorige keer droomde ik dat hij nog gewoon op stal stond en was ik me aan het afvragen waarom ik in hemelsnaam niet meer reed! Waarom ik het droom weet ik niet; ik heb het dier vastgehouden dus ik weet echt wel dat ie dood is.
Maar ik houd er telkens een leeg gevoel aan over als ik wakker word.Vandaag zou ik met mijn moeder en zusje gaan shoppen zodat ik me een beetje beter ging voelen. Helpt altijd.
Alleen werd ik vanmorgen wakker gebeld door mijn moeder dat mijn oma vannacht in haar slaap is overleden. Dat zagen we al een tijd aankomen, mijn oma was heel slecht geworden en was inmiddels alleen nog maar in bed in het verpleegtehuis. Maar toch is het nog snel gegaan, en liever zo dan dat we zelf een beslissing daarover hadden moeten nemen. Maargoed. Vandaag moet dus de begravenisondernemer gebeld worden en alles moet worden geregeld. Even iets anders dus dan je afvragen welke broek je nu beter staat. Dus ik voel me even heel zielig en moest het even kwijt. Dank voor het luisterend oor.
Jeetje dat is nog eens wat anders dan altijd die vrolijke soms pikante verhalen van jou. 
Sterkte! 
