Zoals een aantal van jullie wel weten heb ik een aantal problemen gehad met mijn verzorger waarna ze ook opgehoepeld is. Maar wat me vrijdag (sorry weekend weggeweest) overkwam, ik schrok me dood.
Ik was rustig buiten een beetje bezig met polly.
gewoon rustig, ze wil de laatste tijd steeds maar hard gaan dus was bezig met ontspannen stappen, koppie een beetje omlaag, af en toe halthouden, paar pasjes achterwaarts, gewoon lekker ontspannen bezig zijn.
Het ging opzich wel lekker, ze was braaf en al de hele weg braaf en rustig.
Op een gegeven moment hoor ik onderaan de vest (een soort dijkie) een meisje de naam van Polly roepen en ik hoorde dat het mijn ex verzorgster was .
Wat er toen gebeurde joh, ik schrok me dood. Pol gooide haar hoofd omhoog (liep ernaast he, tis een shet) en begon overal over haar lijf te trillen, deed haar oren in haar nek en liet het wit van haar ogen zien en wilde maar 1 ding, weg van die plek!! Dat heeft ze echt nog nooit gehad, ik heb haar nog nooit zo bang gezien. Ik ben dus ook maar weggegaan, ze wilde alleen maar galopperen. Ik heb nog wel hallo tegen haar gezegd maar ik weet niet wat me overkwam.
Ik heb eerst maar een heel stuk met haar gestapt en toen werdt ze weer rustig. Ik geloof niet dat ik weten wil wat er allemaal met haar is gebeurd. Ze begint nu weer een beetje normaal te doen op stal, durft weer over de deur te kijken, voorheen dook ze achter in de stal.
Ik ben blij dat ik van dat kind en vooral van haar moeder afben. Ik hoop dat Pol ook snel weer rustig doet. Ze hinnikt iig alweer als ik kom en is weer vrolijk tijdens het rijden.
Liefs Renee
kleine muisjes hebben kleine wensjes,
beschuitjes met gestampte mensjes!