we hadden gelukkig hulp troepen in de vorm van vriend van Nikki + andere vriend op scooters, want Jerai buiten op de fiets bijhouden is niet echt een succes
Jerai was gister en donderdag superbraaf, dus wij hadden een lekker rustig buitenritje in gedachten, Jerai was het daar helaas niet mee eens.
Goed Nikki eerst een stuk, maar Jerai had nogal last van "Ik ben wel 16, maar niemand mag dat merken dus ik doe lekker of ik 4 ben" neigingen en Nikki besloot dat ze de eer om het eerste rondje op Jerai in het park afsloeg. Dus was ik Jerai's slachtoffer.
Het begon al met het omwissel van de wacht (nikki eraf, ik erop dus), Jerai is niet echt een voorstander van het buiten stilstaan en ik ben zo lenig als een plank, zeker omdat het vannacht (okee vanmorgen) nogal laat was dus dat was al een heel gedoe.
We gingen dus in de Berekuil rijden en ik ben daar vaker met Jerai geweest, ze kent het pad dus ik voorzag geen problemen. Helaas zijn ze bzig met een of ander nieuw pad aanleggen, waardoor er heuvels zand liggen. Nu moet je weten dat heuvels zand heel erg eng zijn! Vooral als ze er normaal nooit staan. Die dingen staan er vast met een reden en die reden is dat er een monster achter verstopt zit die graag Jerai's eet. Kortom: Jerai kreeg last van het stuiterbal effect (een teken dat ze op de een of andere manier vanuit een hoek toch dingen aan de rechterkant ziet).
Na een heel pad gestuiterd te hebben, kwam het volgende probleem; andere paarden. Wat de bedoeling is van andere paarden??? Het liefst er in volle rengalop langsgaan en dan kijken of ze met je mee rennen natuurlijk. Helaas voor Jerai ben ik het niet zo eens met haar enigzins asociale instelling. We gingen er dus in stap langs (nouja, een soort dribbelvorm tussen stap en draf in komt meer in de buurt).
Denk je alles gehad te hebben, zit je in galop, blijkt dat er mensen zo vriendelijk zijn geweest om hindernissen te bouwen op het ruiterpad waar je niet omheen kan met stapels takken. Ik ben dus niet van plan om Jerai een nominatie takkepaard te geven (ik weet bijna zeker dat ze er middenin springt) en dus was Nikki de pineut, die mocht takken opzij trekken (en heel even was ik blij dat ik was gaan rijden, sorry Nik
)Goed na alle takken, monsters, achter heuveltjes, andere paarden en enge plassen met krokodillen was het rondje uit en gingen we terug naar huis. Een rustig buitenritje is het niet geworden, maar ach, Jerai heeft ons wel lol bezorgd.
