)Ze presteerde het gisteren om vlak naast een slootkant te gaan rollen en toen ze omrolde hingen haar voeten in het water. Het is een vrij steile slootkant dus ik hield mijn hart vast.... Had al bijna de brandweer gebeld om mijn paardje uit de sloot te redden
.Ze keek me enigzins ontdaan aan, zo van: kon je niet even zeggen dat het niet goed ging?
Ze stoot ook altijd en overal haar hoofd tegen, en is dus ook altijd gewond en absoluut niet zuinig op zichzelf. Ik heb haar eens aan een enkel touwtje vastgezet, daar slingerde ze haar voorbeen overheen, oké, dacht ik, dan maken we haar voortaan vast aan een vrij kort touwtje. Ja hoor: ze kreeg het voorelkaar om haar hoofd onder dat touw door te halen en zichzelf dus op te hangen. Gelukkig blijf ik altijd in de buurt als ik een paard vastgebonden heb staan, want ze stikte zowat doordat het halster in haar keel drukte. Het touw moest ik doorsnijden want de veiligheidsknoop was door de ruk aan het touw zo strak vastgeraakt dat ik die niet meer los kreeg en ze was zo in paniek dat ik de paniekhaak aan haar halster niet kon bereiken zonder geplet te worden tussen paard en muur.
Ze heeft ook al eens met rollen een compleet hekwerk van schrikdraad met zich meegenomen en was daar vreselijk van geschrokken. Het enige waar ze namelijk respect voor heeft is schrikdraad...
Wat een lekker ding hè?
Groetjes Mieke
) Ik moest er wel om lachen 
