Nu, een jaar verder, besef ik mij dat er geen dag is geweest dat ik niet aan hem heb gedacht. Soms lang, soms kort, maar hij was er altijd. Mijn Lorenzo, mijn dappere, lieve paard.
Hij, die zó veel voor mij heeft betekend. Hij, die zó veel voor mij heeft gedaan. Een jaar later..... maar toch nog zo kort geleden.
Daarom bij deze een kleine brief aan mij lieve schat:
Hoi Jochie,
Wat mis ik je nog steeds! Nog steeds zijn er momenten waarop ik mij afvraag: Waarom jij toch? Jij had dit niet verdiend. Uit liefde voor jou heb ik je verder lijden bespaard, uit liefde voor jou moest ik de aardse band die tussen jou en mij was, verbreken. Uit liefde voor jou, gaf ik een stukje van mijn hart weg... voor altijd.
Je bent dan wel gestorven... maar dood ben je nog niet, want ik ben je niet vergeten.... dus doodgaan zul je nooit!
Dag lief maatje.... dag lieve vriend......
2003-2004
Voor altijd in mijn hart
// Eindstand
