Soms gebeuren er van die dingen in je leven waardoor je tijdelijk gewoon stomweg niet meer KUNT genieten. Dan zijn de mooiste bloemen zwart, de beste parfums stinken en je lievelingskostje smaakt naar modder.
Het antwoord blijft hetzelfde lieverd: het heeft tijd nodig. Hoe moeilijk het ook is, die scherpe randjes moeten eerst wat slijten voordat je ze weer aan kunt raken.
Is het misschien een idee om eens met je huisarts te gaan praten, en te vragen of je tijdelijk een pilletje kunt krijgen om zelf niet in een depressie te schieten? Want hoe zeer alles ook doet, hoeveel verdriet je ook hebt, je mag niet depressief gaan raken.
Het is trouwens absoluut niet afwijkend of abnormaal hoor dat je nog nergens van kunt genieten. Hoe je het ook wendt of keert, het is pas vier weken geleden dat je leven op z'n kop ging.
Maar misschien als ondersteuning...
Meis wat zou ik graag willen dat ik wat voor je kon doen. Kon ik je maar en zonnestraaltje sturen per post, of een liedje voor je componeren waar je op zou willen dansen. Of een grap voor je vertellen waar je om kon schaterlachen.....
Maar dat kunnen we niet, je moet hier zelf doorheen.
Als je maar onthoudt dat je niet alleen bent, dat we allemaal voor je klaarstaan, aan je denken, naar je willen luisteren, en je steunen....