Ik heb haar vorige week vrijdag te koop gezet, enkel op Marktplaats, Sporthorses en Bokt. Ik twijfelde toch nog ergens, dus ik wilde het rustig aan doen en gewoon eens wat mensen langs laten komen om te kijken hoe dat ging en hoe ik er dan over dacht.
Vrijdag avond 22.00 had ik haar online staan en om 22.30 kreeg ik de eerste telefonische reacties. De daarop volgende dagen werd ik platgebelt, gemaild en gePBt.
Woensdag zouden de eerste mensen komen kijken, ze zouden nog wat laten horen, maar woensdag had ik helemaal niets meer gehoort. Overigens nu nog steeds niet.
Woensdagavond werd ik gebelt door een man waar ik verschillende keren mee gemaild en gebelt had.
Een tehuis wat mij ideaal voor Camilla leek. Al vond ik het ergens een beetje eng, want het was voor een meisje van 11 jaar. Maar ze wilde springen, en dat vind Camilla super.
Deze mensen kwamen donderdag middag kijken.
Al gelijk vond ik het ontzettend aardige mensen, mensen met veel verstand van paarden. Ze hadden zelf al wat paarden en het 11-jarige meisje had ook al veel ervaring met haar C-pony.
Ik heb samen met het meisje Camilla gepoetst en gezadelt, helemaal in springuitrusting, en we zijn richting de bak gegaan waar we een hindernisje neer hadden gezet.
Eerst wat dressuurmatig losgereden en ik keek mijn ogen uit. Ze zat er voor de eerste keer op, en toch kreeg ze Camilla zó netjes aan het lopen. Ondertussen nog wat gepraat met vader, moeder en zus en na een tijdje begonnen met springen.
Ik keek mijn ogen uit... Ik zag Camilla helemaal veranderen, ze had er zo veel plezier in, en ze deed het ontzettend goed. Ik vond het ook echt een geweldige combinatie om te zien.
Na het rijden stond mijn besluit echt vast, Camilla moest gewoon weg, het liefst naar deze mensen, maar anders naar andere mensen die wedstrijdgericht willen springen, ik had haar nog nooit zó enthousiast gezien. Een totaal andere pony, ja, een echte springpony.
Ik was heel erg enthousiast over deze mensen. Als ze hier terrecht kwam zou dat echt SUPER zijn.
Na het rijden bleven het meisje en haar zus nog even in de bak om uit te stappen en wij liepen met zijn 4e naar achter om de papieren te bekijken en even te praten.
Ik kreeg te horen dat ze konden zien dat mijn pony een topper was.
Wat was ik trots... Vooral nu. Deze mensen hadden echt verstand ervan. Zij zagen er wel wat in, vonden het een erg leuke, mooie pony. Ze hebben toen een bod gedaan maar moesten 's avonds nog wel even overleggen met hun dochtertje nadat zij de film terug gekeken had.
Ze zijn naar huis gegaan en ik was helemaal vrolijk omdat het zo'n super mensen waren, ik hoopte zo dat ze daar naartoe gingen.
's Avonds viel ik helemaal terug, bij de gedachten dat ik haar kwijt was begon ik super hard te huilen.
Zelfs nog getwijfelt, zou ik haar niet houden.... Maar mijn vader was er dan weer die dat uit mijn hoofd praatte, het was beter zo.
Vrijdag ochtend stond ik op met de gedachte, ik moet een buitenritje maken, want het zou wel eens de laatste kunnen zijn.
Ik belde een vriendin op, en we zijn 's middags lekker naar het bos vertrokken. Alleen maar gestapt, omdat ik het anders eng vond, en ik eigenlijk niet mocht rijden met mijn rug. Later kwamen we bij het ven en daar hebben we nog lekker gezwommen. De pony's vonden het echt super, ze gingen gewoon uit zichzelf weer terug het water in, we kregen ze niet weg bij het ven. In het ven werden ze ook helemaal jolig, rare sprongen en proberen te galopperen door het ven. Gelukkig is het dan niet eng want dan gaat het in slowmotion.
Op de terugweg werd ik gebelt, ze wilde Camilla graag op proef. Ik wist niet zo goed wat ik moest zeggen, dus ik heb 's avonds nog met mijn vader overlegt. We hebben toen afgesproken dat zij gewoon het bedrag betaalde, en de papieren kregen, maar dat ze de mogelijkheid hadden om haar terug te brengen binnen 2 weken wanneer het niet klikt. Dit omdat Camilla toch wat aan de sterke kant was met springen en ze willen zeker weten dat dit niet erger word.
We hadden afgesproken dat ze zaterdag avond om 17.00 Camilla op kwamen halen. Vrijdag avond was een rotavond voor mij, ik zag er tegenop.
Zaterdag moest ik van 8.00 tot 17.00 werken bij de Albert Heijn. Na mijn werk zou mijn vader voor de deur staan en zouden we gelijk doorrijden naar stal.
Het werken ging echt slecht, als ik er aan dacht voelde ik de tranen opkomen maar ik heb ze ingehouden. In mijn koffie-pauze expres niet in de kantine gaan zitten, dan zit ik alleen en heb ik geen afleiding, dus dan kwamen de tranen geheid.
In mijn lunch-pauze snel even naar huis gegaan, daar alle tranen laten komen en weer terug naar het werk.
Vanaf 4 uur zag ik er tegenop, de tijd ging langzaam, ik wilde niet meer.
Om 17.00 was ik klaar en stond mijn vader buiten te wachten, snel naar stal...
Ik had de digi meegenomen omdat ik al zo lang geen foto's meer van haar had gemaakt, dus dat moest nu toch wel gebeuren.
De mensen waren er al en stonden bij de wei. Ik ben de wei in gegaan en ze hebben me netjes even alleen gelaten met Camilla. Nog wat foto's geschoten, veel kusjes en knuffels gegeven, afscheid laten nemen van haar grootste vriendinnetje Cherrie... En haar mee genomen.
Alles ging nog aardig goed. In de wei kwamen er wel tranen maar dat was eigenlijk zo weer over.
Camilla kreeg een fleecedekentje op, wat hun mee hadden gebracht. Waar zelfs haar naam al op stond!! Mooie transportbandages om, en een nieuw halster. Ze stond er chique op, heel chique. Ik zette haar op de trailer, zette haar vast, werd weer alleen gelaten en nu kwam het moeilijkste moment..
Ik probeerde mijn tranen in te houden maar ze stroomde ontzettend hard over mijn wangen. Ik heb haar stevig geknuffelt en gezegd dat ze het goed kreeg, en ik haar snel op kwam zoeken. Ik ben de trailer afgegaan en daar kreeg ik nog een kadotje van het meisje. Omdat ze het zo zielig voor me vond.
Zó lief... Een lief kaartje van Diddle en een notitieblokje van Diddle.Ze gingen het hooinet nog vullen en ophangen, ik ben daarna nog de trailer op gegaan, de laatste knuffel gegeven.. Met veel tranen, waarbij ik heel lief getroost werd door de moeder.
En ze vertrokken.In de auto besefte ik pas echt dat ik haar echt kwijt was en kon ik mijn tranen echt niet meer inhouden.
Camilla, meis, bedankt voor die fijne 2,5 jaar dat ik van je heb genoten, en laat hun nu ook genieten van jou. Je krijgt het goed daar, mag lekker springen, jou grootste hobby!
Ik kom je snel opzoeken meisje..
Camilla.. 2,5 jaar geleden zo groen als gras en verwaarloosd.. En moet je haar nu eens zien..
Doe je best meisje, tot snel....
Ze staat nu in Assendelft, op Hippisch Centrum de Delft.
