Geplaatst 
Ik heb Robert in 1999 leren kennen, in 2000 zijn we met mijn ouders mee op vakantie geweest. Daar is het toen op een ruzie uitgelopen. Waarom? We gingen jetskiën, ik heb een bril die ik van de eigenaren niet opmocht, en lenzen kon ik niet in ivm het water en de wind. Ik kreeg toen de wind van voren, Robert heeft uiteindelijk gezegt dat ik er toch niets aan kan doen dat ik vast zit aan m'n bril of lenzen. Dat was aanleiding tot een hele lange ruzie...
Op die vakantie (ik kreeg overigens de grootste heibel omdat Robert iets gezegt had...) volgde een periode van veel spijbelen (ivm Jeugdhulp en Jongerenwerk), paar keer weglopen en heel veel ruzie. Na een half jaar kwam Rob weer over de vloer, maar niet van harte. In die periode is ook 1 van mijn paarden verkocht, een ruin van 1m83 die ik zelf opgevoed, ingereden en uitgebracht heb; dit was in het najaar van 2001. Volgens pap en mam omdat ik er niet naar om keek, volgens mij omdat dat het enige was waar ze me op konden pakken (ze hadden me verboden Rob te zien of te spreken, maar Jeugdhulp stak daar een stokje voor). Ik reed dat paard 5 a 6 keer per week, maar pap en mam waren altijd aan het werk, dus hoe willen ze dat al dan niet controleren? Pol was mijn levenswerk… Mijn eerste paard dat ik van veulen af aan had gemaakt tot wat ie was: een prachtpaard.
Heb nog 3 broertjes, 10, 13 en 17; ik ben de oudste. Zal niet zeggen dat mijn vrienden afgesnauwd worden, maar pap zegt er zo wie zo niets tegen (zegt nooit veel) en mam is gewoon kortaf. Terwijl ze bij Dennis (17) zijn vrienden (lees: tuig) gezellig zit te babbelen en de popi mam uit zit te hangen. En ja, Dennis zijn vrienden zijn inderdaad meer dan de mijnen, die van Dennis moeten allemaal nog bij mijn vader het rijbewijs halen, klanten. Mijn vrienden hebben doorgaans het rijbewijs al…
Sinds een maand of 6 leek het wat beter te gaan. We zouden met Kerst met de bus naar London gaan. Ik had er zin in, voordat dit hele gezeik begon was het altijd keigezellig als ik met mam iets ging doen (let wel: alleen). Kwam al een domper toen ik via via hoorde dat ze allemaal mensen aan het vragen was mee te gaan...
Terwijl ze letterlijk had gevraagd: "zullen we gezellig met zijn tweetjes naar London gaan? Betaal ik de bus, en jij de koffie." Begin december kreeg ik een zielig mailtje over dat mam het niet zo tegen me durfde te zeggen, dus maar via mail: we gingen niet.Begin maart kwam mogelijkheid 2. Of ik zin had om mee te gaan naar Marco Borsato in juni. Ik heb echt 0,0 met MB, maar vooruit... Had er wel zin in, weer eens met mam op stap. Kaartjes besteld en betaald, en mam drukte me nog op het hart dat ik niet af moest haken (eeeeh... wie zei London af?).
Sinds een week of 2 rommelt het weer een beetje thuis, en donderdag kwam het weer allemaal los... Ik heb eind juni examen (of ik al dan niet een vast contract krijg is voor 1/3 van dit examen afhankelijk...). Dennis, mijn broertje van 17, werkt in een autogarage (of loopt stage, weet ik veel). Donderdag had ie een Fiësta in de garage staan die hij moest maken (gosj, dacht dat ie nog op school zat). Ik heb een houten wandje van misschien 5 mm tussen mijn slaapkamer en de garage, dus het volume kunnen jullie je wel voorstellen. Radio keihard aan, constant toeteren en gas geven. Probeer dan maar eens te leren. Als ik aan Dennis vraag of het wat zachter kan, dan gaat ie meezingen en -fluiten, dus ik ben naar voren gelopen en gevraagt of mam kon vragen of het wat zachter kon. Fout... Ik kreeg me daar een tirade op mijn nek waar je u tegen zegt...
Ze vroeg zich af hoe het er bij andere mensen aan toe ging, want ik ben zo onverdraagzaam als weet ik wat (ik moet eens een kast te hard dicht laten vallen als zij aan het leren is...). Nou, ergens anders wordt wel rekening met elkaar gehouden! Ik ben iig afgetaaid. Met eten hoorde ik heel zacht dat ik moest komen eten (normaal staat ze aan de garagedeur te schreeuwen). Ja daaag... 
Vrijdagochtend kreeg ik te horen dat ze geen eten meer voor me in de koelkast zetten als ik niet mee-eet. Fijn, dan niet. Betaal toch al bijna alles zelf, dat eten kan er ook nog wel bij. Dat ik niet reageerde was uiteraard weer tot grote ergernis van mam, die is al gillend en met deuren gooiend weggegaan om de hond uit te laten. Waarna ik door mijn broertje van 10 uitgescholden werd, ik verpestte altijd alles, en waarom rotte ik niet gewoon op?
Met moederdag had Rob eigenlijk thuis willen blijven, we zijn al 3 jaar de hele dag bij mij en 2 uur bij Robert met moederdag. We hebben zondagmiddag mam haar kadootje gegeven, en zijn even later naar de zaak (van Robert) gegaan. 's avonds zijn we met zijn ouders gaan uit eten.
Maandagochtend zei mijn moeder tegen Robby (die van 10) dat die zonnebril helemaal niet nodig was. Laat ik nou net sinds de carnaval mijn zonnebril kwijt zijn... Ik had 'm op het bureau gelegt, en 's avonds was hij spoorloos. Ik miste dat ding de 17e april pas, eerder had ik niet veel last van de zon. Dus ik draai me om, en jawel, mijn zonnebril. Ik zei op een (imo) hele normale manier dat dat ding van mij was, dus hij word kwaad, rukt die zonnebril en gooit hem op de tafel. Toen werd ik wel lichtelijk geirriteerd... Die bril heeft me ruim 150 gulden gekost. Nou, toen had ik pap op mijn nek, ik liet altijd mijn rotzooi slingeren, nu die zonnebril, paar weken terug een cd. Poeh he... Ik woon er. Plus dat die cd ongevraagd door Robby van mijn kamer afgehaald is, zoals wel meer dingen. Ik heb mijn spullen gepakt en ben zonder verder iets te zeggen weggelopen. Mam heeft me uitgeleide gedaan met een hoop gegil over dat ik maar fijn bij Robert moederdag moest gaan vieren (en bedankt...). Mijn kadootje stond gisteren ook nog steeds op het tafeltje waar ze het neergezet heeft, de rest is al opgeruimd.
Gisteravond maakte ik de grote fout om voor de clubles me thuis even om te gaan kleden. Ik rij al sinds begin april mee, en ze weten dat ik dan geen tijd heb om te eten (kwart voor 6/6 uur thuis van het werk, 6 uur/kwart over 6 door naar Kelvin). Pap zette gisteravond heerlijk kinderachtig de auto in de poort zodat ik niet weg kon. Ik moest en zou om kwart over 6 mee-eten. Heb een hele kleine lepel opgeschept, m’n mond nog gruwelijk hard verbrand omdat ik weg wilde, en toen de fiets maar gepakt. Zou de auto van mijn peettante wel lenen… Net toen ik wilde wegfietsen zette hij de auto opzij, dus fiets weggezet en mijn auto gepakt. Pap stond op de plaats te schreeuwen dat ie van mij en Robert wilt weten hoe wij onze denken op te stellen binnen het gezin (kuch). En ik moest maar eens aan de grens gaan kijken, daar stond een paard weg te rotten in de wei. Pol dus… En daar kwam de eerste druppel al. Ben met een strak gezicht in de auto gestapt, zodra ik de straat uit was heb ik eerst de wagen aan de kant gezet om uit te huilen. Verdomme, dat paard is al 3 jaar niet meer van mij! Wat moet ik doen, naar de eigenaresse toe gaan en zeggen dat ze dat beest uit de wei moet halen?!
Heb bij Kelvin de ogen uit mijn kop zitten janken… En al die tijd ging ie met zijn kin op mijn schouder… Op een gegeven moment legde hij zijn hoofd op mijn rug en trok ie me helemaal naar zijn schouder toe, stond ik daar ingeklemd tussen schouder en hoofd. Stom beest… Ik hoorde Peter de plaats oprijden, hoopte dat ie naar binnen zou gaan. Maar hij vond Kelvin zo vreemd doen, dus kwam ie kijken. *zucht* Hij Kelvin overgenomen (wilde ik niet, maar goed…). Peter was onder de indruk van de hoeveelheid respect die Kelvin voor me had zei hij, Kelvin heeft geen pas verkeerd gezet. Hij was constant achterom aan het kijken en wilde niet meelopen, terwijl hij normaal zijn best doet om Peter zoveel mogelijk struik te laten zien.
Clubles ging niet al te denderend, maar ach, ik was er zelf niet helemaal bij.
In de tussentijd had Rob nog gebeld, pap heeft hem gebeld. Nice… Hij praat uberhaupt niet tegen Robert, en nu belt ie hem? Robert moest iig maar eens heel goed na gaan denken wat hij met mij wilde en of deze relatie zin had. En we houden het geen maand meer vol hoor! Oh en dan nog iets, ik wil dat je ook door de week komt ipv alleen ’s weekends. Snappen jullie het nog? Ze zijn Rob liever kwijt dan rijk, we houden het niet meer lang vol, maar toch moet ie door de weeks komen?
Robert is een paar keer hard gaan lachen (oeps… 
) en heeft ook gezegt dat ie door de weeks niet komt omdat hij dan werkt, zodat ie iets moois op kan bouwen met mij (1-0).Robert moest van pap ook een kamer voor me gaan betalen en zo… 
Dat telefoontje was iig de echte druppel, ik ben gisteravond niet naar huis gegaan. Ben vanuit Kelvin rechtstreeks naar m’n peettante gegaan. Vannacht even naar huis om kleren te halen (heb altijd een broek, shirt en schoenen in mijn auto, alleen gisteren niet). Vannacht heb ik de hele nacht in een bloedhete woonkamer op de grond gelegen (bank was onbegonnen werk, 2-zitter met hoge leuningen).Toen het tegen 5en iets af begon te koelen ben ik in slaap gevallen, tot 6 uur geslapen en daarna tot 7 liggen bibberen van de kou. Vanavond weer naar huis… Fijn, heb er zin in (NOT).
Ik ga iig op zoek naar een kamer, schulden of niet. Ik word thuis echt helemaal idioot… Pap heeft tegen Rob gezegt dat als Rob geen kamer voor me betaald hij naar het RIAGG gaat en mij uit huis laat plaatsen. Laat me niet lachen… Ik ga zelf wel, dan maar op 6 m2. Als ik maar weg ben… Op zo’n moment merk je wel wat voor een last huisdieren zijn. Koekie en Elmo, mijn katten, kwamen gisteren meteen aanrennen toen ik mijn auto 3 huizen verder parkeerde. Ik kan niet langer dan een nacht wegblijven ivm hun, en veel kamers ed laten geen huisdieren toe… Maar fijn, we zien het allemaal wel. Weg gaan ze iig niet.
Als er iemand een plekje weet, bij voorkeur in de omgeving van Venlo… Ik hou me warm aanbevolen.
1 ding was zeker: ik was vanochtend ruim op tijd op m’n werk…
Op die stal is ze iig ook weer vertrokken, heb de nieuwe stal ook gevonden (aan de grens). Ben er een tijd terug ook geweest, toen was ze er niet. Hebben de mensen van stal een briefje opgehangen of ze me wilde bellen. Toen ze belde was ik er niet, dus teruggebeld, kreeg ik haar vader eraan: "Wat wil je nou eigenlijk". Tjakka... Ze zou me bellen zodra ze weer naar Apollo ging, hij wist nl niet of en wanneer ze zou gaan. Nooit meer iets gehoord.
Ik ben niet zo moeilijk... Heb altijd mijn eigen ding gedaan, en als me iets gevraagd wordt, doe ik het meestal wel. Zo als mijn broertje ben ik iig nooit geweest... Maar ach, ik ben sinds ik Robert ken enorm veranderd... Hoe gek. Ik was 15 en zat op de middelbare. Nu ben ik 20 en werk ik bijna fulltime met een studie ernaast...
Maar dat zal me echt een rotzorg wezen... Dan maar de hele maand droog brood. Alleen denken de meeste verhuurders daar anders over 