Hallo! Hier ben ik dan met mijn volgende verslag.
Intussen ben ik weer begonnen met rijden. Ik rij nu 3x in de week en de rest van de week gooi ik haar lekker los of longeer haar. Afgelopen maandag heb ik les gehad en hadden we afgesproken dat ik een keer de spoortjes om zou doen om te kijken of ze dan alsnog door mijn been liep.
In de stap ging het eigenlijk best goed, omdat ze de poging niet meer waagde om stil gaan staan en om iets geks te gaan doen. Dus dat deed me wel weer goed. Toen we gingen draven ging ze "hard"... Echt niet normaal meer. Ze liep gewoon continue onder mij vandaan. Ophouding gemaakt en dan ging het steeds iets beter en vooral rustiger.
Op een gegeven moment werd ik dus echt heel boos op haar. (Zoals iemand hierboven ook al zei: je wordt vanzelf wel een keer boos). En inderdaad... Ik werd BOOS! Doordat ze continue onder mij vandaan aan het lopen was, door gewoon hard te gaan, reageerde ze dus ook niet meer op mijn hulpen en liep overal dwars doorheen, ze liep zelfs daarheen waar ZIJ heen wilde. Maar toen heb IK de teugels aangepakt en HAAR daarheen gestuurd wat Ik wilde! Pffff, was wel effe slikken, maar uiteindelijk heb ik het wel gedaan. Ze bleef wel even tegen me ingaan en steeds de andere kant opdraaien, maar ik bleef doorzetten om weer dezefde kant uit te gaan.
Of het daarna beter ging? Nee, nog niet echt. Ze bleef wel steeds snel lopen en heel sterk aan de voorkant, maar ik was niet onzeker meer op "dat moment". Ik durfde haar te rijden en dat is iets wat ik sinds een hele lange tijd niet heb gehad. Heeeerlijk gewoon. Yoepie.
Maar nu moet ik vandaag weer, en de kriebels beginnen weer, maar dat zal wel even zo blijven denk ik, in ieder geval tot dat ik weet dat ik ook zonder begeleiding kan rijden. Maar nu al zonder? brrr...