Bokt.nl

**Geplaatst**: 13-04-04 08:50

Geplaatst: 13-04-04 08:50

Misja, jij hebt het wel over iemand van 14 en ik over iemand van negentien, maar het verhaal is in feite hetzelfde. Ik was vroeg redelijk volwassen, heb nooit echt gepuberd. Keek met verbazing naar de 'kinderen' om me heen. Ik was een jaar of achttien toen ik me begon te interesseren voor jongens. Ook later dus dan de meiden tegenwoordig. Kreeg mijn eerste zoen op mijn achttiende, daarvoor had ik ook nergens behoefte aan. Ben voor de eerste keer uitgegaan toen ik al verkering had met Sypheron, ik was (en ben nog steeds) niet echt een uitgaansmens. Het trekt me allemaal niet. Sypheron is mijn eerste vriend en ja, degene met wie ik ga verloven. Ik heb dus net als een 14-jarige in feite geen ervaring in wat dan ook. Dus ik mag wel degelijk stellen dat ik volgens jullie veel gemist heb.
Zelf voel ik dat helemaal niet zo. Ik kan nog steeds uitgaan als ik wil, why not? Ik heb er echter helemaal niet vaak behoefte aan. Mocht er een dag komen dat ik wel zin heb om uit mijn dak te gaan, trek ik mijn vriend mee en ga ik met hem. Ik heb wel lol hoor.
Ook op het gebied van jongens heb ik dus maar bar weinig gezien. Spijt? Heel heel soms. Dan vraag ik me weleens af hoe het had kunnen zijn met een ander. Feit is dat ik me dan afvraag of het wel beter kan dan ik nu heb. Zolang ik ervan overtuigd ben dat dat niet mogelijk is, wat is er dan mis? Ik weet dondersgoed dat ik best andere jongens krijgen kan, dat heb ik ook de afgelopen jaren wel gemerkt. Ik wil ze gewoon niet, heb er geen enkele behoefte aan.
Als je degeen tegenkomt met wie jij je verdere leven wilt delen, hoe snel in je jeugd dan ook, dan weet he het gewoon. Tuurlijk heeft ook deze persoon nadelen en heb je soms flinke ruzies en sta je op het punt te zeggen 'zoek het fijn zelf uit verder'. Het zou niet gezond zijn als dat niet zo was.
Sorrie dat je mijn eerste post verkeerd begreep, had er niet voor niets sorrie bij gezet.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-04-04 09:03

Geplaatst door de TopicStarter : 13-04-04 09:03

Ok Jurga, ik begrijp je. Knipoog

Er zijn ook zeker een hoop verschillende mensen, dat klopt.
Ik snap ook wel: als je verliefd bent, ben je verliefd. En als je van iemand houdt, houdt je van iemand.
Wat ik alleen erg raar vind, is dat je bijvoorbeeld als 14-jarige een serieuze relatie kunt hebben. Niet aanvallend bedoeld.
Ik redeneer ook wel vanuit mijn eigen ervaring, ik was een enorm heftige puber, zette me af tegen alles wat los en vast zat, moest 4 dagen in de week op stap, had vriendjes bij de vleet, heb de meest gekke dingen uitgespookt, en ook minder leuke dingen meegemaakt door mijn losbandigheid, kortom: puber.
Uit mijn omgeving ken ik iemand die als 14-jarige een relatie heeft, en die als serieus beschouwt.. Als ik dat zie denk ik bij mezelf: 'Kind, ga erop uit, de wijde wereld in: ontdek je grenzen, verleg je grenzen, en bind je niet zo sterk aan één iemand'!
Ik vraag me af hoe je 'terecht komt' als je vanaf je 14e een serieuze relatie hebt, en die gaat op je 22e (ofzo) opeens uit? Val je dan niet snoeihard op je bek?? Ik heb dan het gevoel dat je hele 'puberperiode' op zn gat ligt dan? Het is gewoon een vraag, geen mening: ik vraag het aan mensen die het misschien zelf hebben meegemaakt..

**Geplaatst**: 13-04-04 09:11

Geplaatst: 13-04-04 09:11

Ik vind zelf 14 ook veeeeeeel te vroeg. Zelf was ik achttien en kon toen perfect voor mezelf bepalen wat ik wel en niet deed, wilde of kon. Ik kijk met grote verbazing naar mijn nichtje die zich op haar zestiende gedraagt als een sl*t. Ik had zoiets nooit gekund. En mijn tantes vinden het geweldig dat ze op een avond met weet ik hoeveel jongens zoent en al met verscheidenen het bed heeft gedeeld. Wat is daarvan in vredesnaam de toegevoegde waarde??? *rolt met haar ogen*

Wat jij zegt, op je veertiende een relatie krijgen die op je 22e uitgaat lijkt me nog niet zo erg. Ik ben nog net geen 22, maar mocht het nu uitgaan, ik red mezelf toch best hoor! Loop echt nergens op achter, daar zorg ik ook wel voor. Wel belangrijk bij zoiets is, dat je nog vrienden hebt en deze door je relatie niet verwaarloosd hebt. Ikzelf heb twee schatten van vriendinnen, beide met een serieuze relatie. Zij zijn echter veel 'huiselijker' dan ik. Contact is dan ook erg moeilijk te onderhouden. Met mijn ene vriendin heb ik al jaren een erg close contact, we missen elkaar vreselijk als we elkaar een tijd niet zien, dus als het echt te erg wordt, maken we als de donder een afspraak om bij te kletsen. De andere vriendin kom ik nog weleens met Roy, aangezien hij goed kan opschieten met haar vriend. Ik zou nooit, maar dan ook nooit een relatie kunnen hebben, terwijl ik mijn vriendinnen niet meer zag. Ik zou doodongelukkig zijn dan.

**Geplaatst**: 13-04-04 09:19

Geplaatst: 13-04-04 09:19

Jurga, het tegenovergestelde van een te vroege relatie hoeft niet per sé te betekenen dat je maar met jan en alleman in bed ligt hoor. Tussen het een en het ander ligt nog een hele wereld.

**Geplaatst**: 13-04-04 09:20

Geplaatst: 13-04-04 09:20

I know Lov, haalde alleen een voorbeeldje aan

. Gelukkig is niet iedereen zo.

**Geplaatst**: 13-04-04 09:22

Geplaatst: 13-04-04 09:22

Misja"]
[quote="Fasel schreef:
Een relatie kan altijd mislopen Margriet. Of ie nou 1 jaar of 30 jaar duurt. Misgaan kan het altijd.

Dat is zeker zo, maar ik denk dat de kans wel een stukje groter is als je zelf nog heel erg aan het veranderen bent.
[/quote]

Dat is wel zo ja. Absoluut.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-04-04 09:27

Geplaatst door de TopicStarter : 13-04-04 09:27

Lovely schreef:
Jurga, het tegenovergestelde van een te vroege relatie hoeft niet per sé te betekenen dat je maar met jan en alleman in bed ligt hoor. Tussen het een en het ander ligt nog een hele wereld.

Inderdaad!
Sommigen hier lijken meteen te denken dat je elke week met een ander het bed moet delen. Dat is dus niet zo Knipoog

**Geplaatst**: 13-04-04 09:28

Geplaatst: 13-04-04 09:28

Dat dat als voorbeeld gepakt wordt, wil nog niet zeggen dat iedereen zo kortzichtig denkt hoor Knipoog

.

**Geplaatst**: 13-04-04 10:33

Geplaatst: 13-04-04 10:33

Een relatie is niet een kwestie van timing. Je gaat niet de straat op en zoekt iemand omdat het "tijd" is. Het gebeurd je en dan is het aan jezelf (en die ander) hoe het verloopt, of je verliefd blijft en hoe je met elkaar om gaat. Als je een leuk persoon tegenkomt ga je toch niet zeggen: Sorry, het komt niet uit, dit zou wel eens mijn jeugd kunnen beinvloeden...bla bla bla.

Ik heb deze discussie ook wel eens met vrienden. Mijn beste vriendin heeft haar vriend vanaf haar 17e en wonen inmiddels samen, zijn stikgelukkig met elkaar. Oke, soms zijn ze best "saai" maar voor wie the hell zouden ze spannend moeten zijn??

Zelf heb ik 1 langere relatie gehad (ben 21) en heb het altijd leuk gehad. Op het moment dat het niet leuk meer was ben ik gestopt. Nu heb ik een nieuwe vriend, hij komt voor mij op het juiste moment, ik heb mijn eigen tijd nodig gehad. Laat iedereen in zijn waarde, gelukkig zijn, alleen of samen, is het aller belangrijkste.

**Geplaatst**: 13-04-04 10:40

Geplaatst: 13-04-04 10:40

Ikzelf ben ook niet echt voor die vroege serieuze relaties, maar ook weer niet totaal tegen... Ik ben nu 18, heb al wat kortere relaties gehad, en heb nu sinds 2 maanden een serieuze relatie waar ik ook echt toekomst in zie. Ik wil nu sowieso geen relatie meer waar ik toch niet verder mee wil, want dat doet alleen maar pijn als het uitgaat. Maar wat je wel vaak ziet is dat die relaties die vroeg beginnen vaak wel een goed huwelijk hebben, terwijl dan relaties die op oudere leeftijd (achter in 20, begin 30) beginnen dan wel vaker fout gaan, omdat die mensen vaak al zo'n eigen leven hebben en zich niet makkelijk meer aan kunnen passen.

Maargoed elke relatie kan goed gaan, en ook elke relatie kan fout gaan, het ligt er gewoon aan wie je bent en hoe je partner is. Een goede relatie komt niet uit de lucht vallen, daar moet je hard voor werken. En veel mensen vergeten dat, die denken: Ik heb mijn mannetje/vrouwtje en ik zit wel gebakken nu. Er is geen standaardleeftijd voor wanneer je verkering moet hebben of wanneer niet, de een is er vroeg klaar voor, de ander laat. En dat zal ook altijd zo blijven. Zolang je maar gelukkig bent, vind ik er niks mis mee of de leeftijd rond de 15 of de 50 ligt.

**Geplaatst**: 13-04-04 10:45

Geplaatst: 13-04-04 10:45

Ik ben vanaf mijn 16e met dezelfde.
Op mijn 18e verloofde we, op mijn 18e (half jaar later) gingen we samenwonen (nouja, ik trok bij hem in) en op mijn 19e trouwden we.
Ik was overal zeg maar vroeg bij Haha!

Inmiddels ben ik 23 en ik zou hem voor geen goud willen ruilen, maar soms had ik gewild dat ik wat langer bij mijn ouders had gebleven, meer dingen had gedaan in mijn jeugd (een zomer in het buitenland werken bijv)
Soms vraag ik me ook weleens af hoe het met een ander zou zijn, maar dat blijft bij afvragen, ga ik niet uitproberen

**Geplaatst**: 13-04-04 11:10

Geplaatst: 13-04-04 11:10

Ik was 17 (bijna 18) toen ik stomdronken aan de praat raakte met een jongen en hem toevallig ook mn telefoonnummer gaf (hij zag er wel okee uit en zoende wel goed Bloos

)... De volgende dag kreeg ik een smsje en de vrijdag erop spraken we af. Ik was eigenlijk niet echt toe aan een nieuwe vriend, maar een scharrel leek me wel weer leuk. Het klikte wonderbaarlijk goed, ik was niet echt verliefd, maar er was gewoon iets! Later (toen ik hem al 3 maanden kende) werd ik wel echt verliefd. Nog steeds met de gedachte dat het allemaal niet zo lang zou duren... nu ben ik dik 2,5 jaar verder en nog steeds met diezelfde jongen samen en heel blij met hem! We willen nog niet samenwonen of meer van dat engs (ik vind mezelf nog te jong... wil eerst nog zoveel mogelijk van mn vrijheid genieten, samenwonen kan ik mn hele leven nog!) Het is gewoon een heerlijke relatie! Ik denk dat je niet kunt zeggen of het goed of slecht is.... Ik ben toevallig tegen hem opgebotst, terwijl ik dacht nog niet aan een echte relatie toe te zijn... ik denk echt dat het per persoon verschilt!

**Geplaatst**: 13-04-04 11:30

Geplaatst: 13-04-04 11:30

Wie bepaalt eigenlijk dat het goed voor je is of niet?

Ik denk dat het voor iedereen anders ligt. Ik ben wel van mening dat je wel wat meegemaakt moet hebben met andere jongens voordat je daadwerkelijk aan een vaste relatie begint.

**Geplaatst**: 13-04-04 11:31

Geplaatst: 13-04-04 11:31

maar is het kiezen voor een vaste relatie?! Ik vind van niet. Het gaat goed of het gaat niet goed. Wat ik probeerde te zeggen in mijn vorige stukje is dat ik er dus niet voor gekozen heb (in tegendeel!), maar dat ik er nu wel een heb en nog gelukkig ben ook!

**Geplaatst**: 13-04-04 11:34

Geplaatst: 13-04-04 11:34

Daar heb je een punt Amberto! Je 'kiest' er inderdaad niet echt bewust voor vaak.

Het is iets dat je overkomt. Ik had ook niet verwacht dat mijn eerste relatie zo enorm serieus zou gaan wezen toen ik een jaar of achttien was.

**Geplaatst**: 13-04-04 11:51

Geplaatst: 13-04-04 11:51

om eerlijk te zijn het zal me worst wezen wat zij doet Nagelbijten / Gniffelen

maar zelf zal ik het niet doen
lijkt me niet goed voor mijn geestelijke en fysieke ontwikkeling

**Geplaatst**: 13-04-04 11:55

Geplaatst: 13-04-04 11:55

Ik denk dat je een grote sociale ontwikkeling misloopt als je al op jonge leeftijd een vaste relatie hebt.
Als je geen relatie hebt heb je meer vrijheid, dan dat als je een relatie hebt. Je verbind je aan iemand en je hebt je verplichtingen! Als is het vaak niet een bewuste keuze die je maakt, maar iets dat je overkomt op een bepaald moment.
Ik denk dat als je jong bent er ook niet echt klaar voor bent. Je komt 'net kijken'.

**Geplaatst**: 13-04-04 12:50

Geplaatst: 13-04-04 12:50

Amberto schreef:
maar is het kiezen voor een vaste relatie?! Ik vind van niet. Het gaat goed of het gaat niet goed. Wat ik probeerde te zeggen in mijn vorige stukje is dat ik er dus niet voor gekozen heb (in tegendeel!), maar dat ik er nu wel een heb en nog gelukkig ben ook!

Inderdaad een heel goed punt... Toen ik Rob leerde kennen had ik echt geen vaste relatie met hem... We waren gewoon vriendje en vriendinnetje. Toen we ruim een jaar verder waren... Sja, dan wordt het vanzelf wel een vaste relatie...

**Geplaatst**: 13-04-04 13:16

Geplaatst: 13-04-04 13:16

Boomerang schreef:
Een relatie is niet een kwestie van timing. Je gaat niet de straat op en zoekt iemand omdat het "tijd" is. Het gebeurd je en dan is het aan jezelf (en die ander) hoe het verloopt, of je verliefd blijft en hoe je met elkaar om gaat. Als je een leuk persoon tegenkomt ga je toch niet zeggen: Sorry, het komt niet uit, dit zou wel eens mijn jeugd kunnen beinvloeden...bla bla bla.

Precies... Ik ben 2x in mijn leven ontzettend verliefd geweest. De eerste keer was ik 14 en deze relatie heeft maar heel kort geduurd al was ik nog steeds gek op hem, ik vond het doodeng, afhanklijk zijn... en heb het snel afgebroken (later wel spijt van gehad Knipoog

)

Toen ik 18 was opnieuw een jongen tegen gekomen waarvan ik na en hele gezellige avond wist dat ik stapelgek op hem was (gek he, hoe het kan geen idee maar het was waar, ik was smoorrverliefd) Na een paar weken een relatie mee gekregen en op koninginnedag dit jaar zijn we 3 jaar bij elkaar.
Ook bij hem heb ik het de eerste paar maanden echt heel moeilijk gehad, mezelf voorgehouden dat ik hem niet leuk vond zodat ik het uit kon maken, want gebonden zijn, tjee dat is wat... Scheve mond

Maar toch tegen mezelf gepraat en het gezegd zo is het goed, zolang je met hem gelukkig bent, so what?! Ik heb in een oud topic hierover ook wel eens gezegd dat ik hem liever 5 jaar later ontmoet had.. zodat ik nu nog even wat rond had kunnen neuzen. Soms denk ik 'ja jammer', maar als ik een avondje met vriendinnen aan het stappen ben dan mis ik hem wel (niet denken dat ik niet een avondje zonder hem kan Haha!

) maar heb gewoon zin om hem een zoen te geven, en op zo'n moment weet je dat het goed is. (neemt niet weg dat ik flirten ook best leuk vind en hij heeel jalours kan zijn Tong uitsteken

)

Maar hij houd van leuke dingen doen, ik ook. Hij heeft hobbys en ik ook... Mooi toch? En we wonen niet samen hoor, hij heeft een huisje gekocht en ik zit nog thuis. Niet teveel haasten, als het goed is is er nog tijd genoeg. Lachen

Het overkomt je, en wie hier het allerhartst nee aan het roepen is is het duidelijk nog nooit overkomen!

**Geplaatst**: 13-04-04 13:38

Geplaatst: 13-04-04 13:38

Idooltje schreef:
Ik denk dat je een grote sociale ontwikkeling misloopt als je al op jonge leeftijd een vaste relatie hebt.
Als je geen relatie hebt heb je meer vrijheid, dan dat als je een relatie hebt. Je verbind je aan iemand en je hebt je verplichtingen! Als is het vaak niet een bewuste keuze die je maakt, maar iets dat je overkomt op een bepaald moment.
Ik denk dat als je jong bent er ook niet echt klaar voor bent. Je komt 'net kijken'.

Hoezo "vrijheid"? Welke vrijheid? Ik ga net zo goed uit, heb het net zo goed leuk. Ik heb m'n eigen vrienden en vriendinnen waarmee ik de grootste lol heb, alleen het flirten wat anderen doen doe ik niet. Waarom zou ik dan wat missen? Ik ben nooit zo'n puber geweest, heb nooit de drang gehad om zoveel mogelijk uit te gaan. Ik mis écht niks hoor.

**Geplaatst**: 13-04-04 13:47

Geplaatst: 13-04-04 13:47

Dat zei (en dacht) ik ook toen ik midden in een lange relatie zat vanaf mijn 16e. Maar ik heb toch een flinke inhaalslag proberen te maken, toen het na 5 jaar uit ging. Ik kwam er nadien pas achter wat ik allemaal gemist had.

Maar goed. Als je gelukkig bent in je relatie, of je nu 14 of 40 bent, dan is het goed. Maar ik vind het naief om te denken dat wanneer je op je 14e al serieus 'aan de man' bent dat je dan niets mist.

**Geplaatst**: 13-04-04 14:15

Geplaatst: 13-04-04 14:15

ja maar moet je iets goeds weg gooien omdat je misschien iets anders mist? en moet je het als een niet-serieuze relatie blijven beschouwen als je al geruime tijd hebt omdat je pas 14 bent?
Ik zelf ben absoluut niet zo van vaste relaties, maar ik heb toch af en toe wel het gevoel dat ik wat mis, dat is dan weer de andere kant van het verhaal als je het vertikt om een vaste relatie te beginnen. het heeft allebei zn voordelen en zn nadelen en ik denk dat het per relatie verschillend is of het een negatief of positief effect heeft op je ontwikkeling en dat weet je nooit van te voren.

**Geplaatst**: 13-04-04 15:32

Geplaatst: 13-04-04 15:32

Misja"]
En Maya.. ik heb niet gezegd dat je verschillende relaties moet hebben, zo is het niet echt bedoeld, het is meer het (zoals al eerder gezegd) weten wat het is om vrij te zijn, je eigen grenzen enzo leren verkennen en dergelijke, eventueel door middel van verschillende relaties / kalverliefdes.
[/quote]
Zo komt het bij mij wel over, ik snap anders niet wat jij bedoelt. Je hebt het over je grenzen verkennen en ontdekken, en wat ik uit jouw posts haal, is dat jij bedoelt, dat dat alleen "echt" goed gaat, als je uitgaat, verschillende relaties, verschillende verliefdes enzo hebt. Dat straalt toch echt uit al jouw posts. Vandaar. Ik denk dat dat wel ook wel vormt enzo, maar het is absoluut geen voorwaarde. Maar goed, ik begrijp je niet geheel met wat je bedoelt geloof ik

[quote="Misja schreef:
]Uit mijn omgeving ken ik iemand die als 14-jarige een relatie heeft, en die als serieus beschouwt.. Als ik dat zie denk ik bij mezelf: 'Kind, ga erop uit, de wijde wereld in: ontdek je grenzen, verleg je grenzen, en bind je niet zo sterk aan één iemand'!
Ik vraag me af hoe je 'terecht komt' als je vanaf je 14e een serieuze relatie hebt, en die gaat op je 22e (ofzo) opeens uit? Val je dan niet snoeihard op je bek?? Ik heb dan het gevoel dat je hele 'puberperiode' op zn gat ligt dan? Het is gewoon een vraag, geen mening: ik vraag het aan mensen die het misschien zelf hebben meegemaakt..

Maar waarom vind jij dat ze zich niet zo mag binden? Wellicht valt ze hard op haar bek, maar dan is dat toch haar hele eigen keuze? Daar draait het leven IMO om, bepaalde keuze's maken, en daar de eventuele gevolgen van ondervinden. Er zijn genoeg zaken waarvan ik ook denk, waar ben je in godsnaam mee bezig Rolleyes

Maar zolang het die persoon zijn eigen keuze maar is...

**Geplaatst**: 13-04-04 15:55

Geplaatst: 13-04-04 15:55

Wat er wordt gezegd over dat het je overkomt is helemaal waar! Ik denk niet dat iemand op zn 14e heeft gedacht van 'Nou, nu is het toch wel echt even tijd om aan een serieuze relatie te beginnen' of iets dergelijks. Het gebeurt gewoon. Ik was dus 15 toen ik iets met mijn vriend kreeg, en we waren al een tijd goeie vrienden. Ik heb altijd het idee gehad dat zolang het leuk blijft en we allebei lol hebben is alles prima, en zodra dat niet meer zo is, dan houdt het gewoon op. Zo kijk ik er nog steeds tegen aan en het is nu gewoon nog steeds léuk!

Dus wat Marjolein vraagt vind ik ook een heel goed punt om over na te denken: moet je er dan mee stoppen omdat het 'ongezond' zou zijn, terwijl je allebei je er heel goed bij voelt?

_Scarlet_"]
[quote="Idooltje schreef:
Ik denk dat je een grote sociale ontwikkeling misloopt als je al op jonge leeftijd een vaste relatie hebt.
Als je geen relatie hebt heb je meer vrijheid, dan dat als je een relatie hebt. Je verbind je aan iemand en je hebt je verplichtingen! Als is het vaak niet een bewuste keuze die je maakt, maar iets dat je overkomt op een bepaald moment.
Ik denk dat als je jong bent er ook niet echt klaar voor bent. Je komt 'net kijken'.

Hoezo "vrijheid"? Welke vrijheid? Ik ga net zo goed uit, heb het net zo goed leuk. Ik heb m'n eigen vrienden en vriendinnen waarmee ik de grootste lol heb, alleen het flirten wat anderen doen doe ik niet. Waarom zou ik dan wat missen? Ik ben nooit zo'n puber geweest, heb nooit de drang gehad om zoveel mogelijk uit te gaan. Ik mis écht niks hoor.
[/quote]
Precies! Ik heb *alle* vrijheid... En wb verplichtingen: welke dan? Ik heb helemaal niet het gevoel verplichtingen te hebben. Ja, ik zie mn vriend 2x per week, niet omdat het moet, maar omdat ik dat graag *wíl* en dat leuk vind. En als ik hem niet wil zien, doe ik dat lekker niet: ik moet absoluut niks!

En welke grote sociale ontwikkeling loop ik dan mis? Zoals ik al eerder zei, het enige verschil tussen mij en mijn vriendinnen zonder vriend is dat ik dus niet uitga met de bedoeling iemand te versieren oid (ga dus wel uit, maar puur met de bedoeling om lol te hebben Knipoog

). Is dat zo'n grote sociale ontwikkeling? Ik heb 3 broers, ga heel erg veel met jongens om en weet heel goed hoe te flirten of juist versierpogingen te ontwijken. Wat sociale-ervaring-met-het-mannelijk-geslacht betreft: dat heb ik veel meer dan een hele hoop meisjes die ik ken...

Ik ben serieus erg geïnteresseerd wat iedereen nou denkt dat je echt mist? Want, again, het enige wat ik kan bedenken wat ik 'mis' is het hebben van 'wisselende contacten' om het zo maar even te noemen Knipoog

Dat is het enige waarin het hebben van een vriend je zou belemmeren, maar ik zie dat echt totaal niet als een belemmering. Flirten doe ik net zo goed, en meer zou ik zonder vriend ook niet doen, want zo ben ik niet.

**Geplaatst**: 13-04-04 16:04

Geplaatst: 13-04-04 16:04

Eliane schreef:
Ik *ga* nog met mijn vrienden & vriendinnen uit Wanneer *ik* dat wil, met wie *ik* dat wil, en daar heeft wat mijn vriend doet helemaal niets mee te maken. Het enige verschil tussen mij & mijn vrienden/dinnen (die single zijn dan ) is dat ik er totaal niet op uit ben om iemand te versieren, en je mij dus ook niet zoenend met iemand in de kroeg zal vinden.
En, over dat 'mag': mijn vriend heeft er ook helemaal niets over te zeggen wat ik 'mag', dat bepaal ik namelijk zelf wel. En gelukkig maar...

Lekkere relatie heb je dan Scheve mond

Blijkbaar heb jij niet van het begrip met elkaar rekening houden, je wilt toch ook samen uit, en als hij een keertje niet wilt dat jij gaat, heeft hij daar niks over te zeggen en heeft hij pech ? Jeetje.. dan zal hij wel erg onder de duim gehouden worden door je. Of je nu iets doet of niet, je vertrouwd elkaar zowiezo, maar ik vind dat mijn vriend zich best met mijn leven mag bemoeien. Het is geen speelpopje dat alleen op kan komen draven als ik dat wil.