Geplaatst Vandaag werd ik uit mijn bed gebeld door de man waar mijn bijrijdpaarden bij staan. Zijn zoon ging Kennywoody rijden. Of ik het nog eens wou proberen. (hoe en waarom is te lezen bij VvdD "de moed zakt me in de schoenen") Ik heb me razendsnel in mijn rijkleren gehesen en ben er heen gegaan.
Bij het opstappen zag ik Kennywoody alweer stuiteren 
, maar gelukkig bleef Bert zitten. Hoewel Kennywoody erg voorwaarts begon werd hij al gauw rustiger. Na een tijdje toegekeken te hebben mocht ik opstappen. Bert hield Kennywoody goed vast en voor ik het wist zat ik. Kennywoody bleef braaf staan en ging pas voorwaarts op mijn hulpen. 
Rustig en gecontroleerd. Op dat moment voelde het goed. Ik legde mijn been aan om aan te draven en meneer schoot onder mij vandaan en begon te pingpongen. Met moeite kon ik hem terug krijgen. Ik kreeg het ontzettend benauwd en ben afgestapt. 
De moed zakte me dit keer echt in de schoenen. Normaal ben ik helemaal niet bang om een paard weer te rijden waar ik af ben gevallen, maar ik heb besloten om Kennywoody niet meer te zullen trainen. Het voelt gewoon niet goed... Daarna heb ik Lodewijk een grondige poetsbeurt gegeven en heb hem opgezadeld. We hebben een uur heerlijk inspannend ontspannend gereden.
We begonnen met het lichte werk en hebben het daarna wat zwaarder gemaakt. Even was Lodewijk het niet met me eens en probeerde me even uit 
, maar al snel had ik hem onder controle. Meneer leek er vrede mee te hebben want hij gaf zich over. Hij plaatste zijn achterhand er mooi onder, liep goede gangen en werd van voor lekker nageeflijk. Heb hem heerlijk op mijn zit kunnen rijden. TOP! De hele familie was aanwezig op de boederij. Ook de eigenaresse van Nero. Nero is een 4 jarige, zonder papier. Een grote E-pony met hele fijne en goede gangen. Al goed zadelmak en ontzettend braaf. Gerry leert de beginselen van het rijden op Nero. Als ik zin en tijd had mocht ik Nero ook wel bij gaan rijden
, omdat ik Kennywoody nou liet staan. Dat aanbod sla ik niet af Liefs
