Ik ga nu denk ik een lang verhaal typen. Jullie hoeven het niet te lezen als je niet wilt, het is voor mij even afschrijven na een lange dag.
Ik ben namelijk bang. Eerder was ik ongerust, en heb me er daarna voor afgesloten. Zo min mogelijk nieuws kijken, dan hoefde ik die ellende ook niet te zien. En nu... nu kan ik er niet meer omheen.
Mijn angst is misschien niet in vergelijking met al die boeren met hun vee en bedrijven die naar de knoppen gaan, maar dat doet niets aan het gevoel dat ik heb.
Vandaag vele telefoontjes beantwoord op het VVV en vanavond heb ik de paarden uit hun weide gehaald. Ze stonden namelijk bij een boer met koeien, geiten en schapen en ik wild die man niet ongeruster maken dan dat ie al is. Enne daarbij komt ook dat we dus nu geen paarden meer mogen vervoeren. Ben wel een beetje in overtreding dus, maar het kan n u niet anders.
Anjum ligt min of meer aan de andere kant van de dijk, nou ja, dichter bij Schier eigelijk, maar toch schrikbarend dichtbij.... En dan al die wadvogels die van daar naar hier vliegen en dan de horden toeristen die we dit weekend verwachten. Ik heb nu geen hoop meer dat het hier niet komt. Het kan bijna niet zo zijn dat we hier op het eiland en bij de buren op Schier bespaard blijven.
Vanmiddag was het erg mooi weer en ik heb Treesje eruit gelaten. Ze staat overdag bij ons achter in de tuin. Ik zorg wel dat er zo min mogelijk mensen bij haar komen, maar ik laat haar de laatste weken van haar leventje niet in een stal staan. Ik zal haar extra vertroetelen en knuffelen en ze kan alle kattekwaad uithalen die ze wil. Ik heb me er zelf op voor bereid dat ik haar moet missen. Dat kleine geitje met die grote streken. Bijna volwassen is ze nu. Ze krijgt een klein sikje en nadat ze haar rode biet gegeten heeft, is die samen met haar hele snoet helemaal paars. Het is z'on lieve schat...
Morgenochtend zo vroeg mogelijk haal ik Berber van stal om haar weg te brengen naar ons weiland. Daar moet ze dan blijven. Daarna bouwen we de stal en een stuk tuin om waar Isolda in kan. Isolda moet in de buurt blijven in verband met haar dikke buik. In het weiland heb ik geen zicht op haar. En wie weet hoe lang dit gaat duren... Ik verwacht nu dat het vanaf vandaag alleen maar ernstiger en erger gaat worden.
Nou ja, misschien is mijn angst ongegrond en maak ik me druk om niets. Daarnaast is mijn bezorgheid om mijn ene geitje niet in vergelijking met wat die boeren moeten voelen.
Kim, ik begrijp niet hoe je zo rustig onder al die ellende kunt blijven. Of lijk je misschien alleen maar rustig?
Nou ja, in ieder geval ben ik nu een groot aantal tikken op het toetsenbord kwijt samen met het beklemmende gevoel waar ik vandaag mee rond gelopen heb. Ik ben een beetje vertwijfeld. Wat gaat er allemaal gebeuren? Wat voor verschrikkingen gaan er komen?
Ik hoop maar dat het aan ons en aan vele vele, nee alle boeren voorbijgaat. Dat ze straks alle dieren mogen enten en dat dan het hele MKZ gedoe snel voorbij is. Dat is mijn grote wens op dit moment, maar of die wens zal uitkomen?? Ik zal opletten of ik een vallende ster zie....